(Μ***ΚΕΣ )ΑΝΘΡΩΠΟΙ

[Κώστας]

Ναι!
Ανάπηρη είμαι!
Ευτυχώς μόνο στα πόδια.
Εσύ ταλαίπωρε στο μυαλό ε;!
Τι κρίμα!
Δεν θάθελα με τίποτα,
νάμουν στη θέση σου!

[eleni POL]

Καλημέρα!
Kανένας δεν είπε να καταπίνουμε προσβολές ούτε να μην απαντάμε .Πρεπει να τα προσπερνάμε γρήγορα ομως και να μη δίνουμε σημασία ,τελικά εμεις επιλέγουμε τι θα μας πληγώσει .αυτη ειναι η μάχη ,με τον εαυτό μας να του πουμε τι είναι σημαντικό και τι ειναι ασήμαντο.

τι να κάνουμε γι αυτο τον κόσμο?

_ να μη τους επιτρέπουμε να μας εκνευρίζουν.
_ να αποφεύγουμε τα επεισόδια .
_να προσπαθούμε να κρατάμε την ψυχραιμία μας .
_ να μην τους επιτρέπουμε να μας τραβήξουν σε μια διαφωνία σχετικά με ασήμαντα θέματα.
_ να τους βάλουμε στη θέση τους ήρεμα .
_να τους συγχωρήσουμε και να ξεχάσουμε το περιστατικό ,για τον εαυτό μας και για το δικό μας το στομάχι.
(Δεν ειναι δικές μου θεωρίες ,είναι ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους σ αυτές και στη πράξη ειναι ...δυναμωτικές.)

[LL--MM]

Η Σοφία σου απάντησε ήδη, σωστά και περιληπτικά: Και στο φάκελο "σχέσεις" (και όχι μονο) έχουν γινει και ξαναγίνει τέτοιες συζητήσεις. Αλλά το θέμα επανέρχεται πολύ τακτικά, και ασφαλώς, δεν αναφέρονται εδώ όλα τα περιστατικά που βιώνουμε:
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ, ΑΡΑΓΕ;;; Και ΔΕΝ είναι ότι τις αναπαράγουμε εμείς, αφού "αναφύονται" συνεχώς.

Αν δεν απαντήσουμε σε αυτό, πως να καταλάβουμε πως μπορούμε να συσχετιστούμε, επί τέλους, με τον ...κόσμο;
Να ξέρουμε για ποιό λόγο, ακριβώς, κάθε φορά μας εκνευρίζουν, ωστε ν'αποφεύγονται τα επεισόδια, και η ψυχραιμία μας να μην ...επιστρατευθεί καν.
Όπως και να το κάνουμε, τα σημαντικά θέματα είναι που μας προκαλούν τα σοβαρά προβλήματα, αυτά για τα οποία δεν έχουμε δυνατότητα να βάλουμε κανέναν στη θέση του.
Κι όμως, η συγγνώμη δεν θ'αποφύγει την επανάληψη... Διότι εμείς, ψοφάμε να συγχωρησουμε, για να πειστούμε ότι "δεν πειράζει". ΕΤΣΙ όμως επαναλαμβάνονται αυτά, και είμαστε συνένοχοι... καλύτερα λοιπόν, που λεν κι οι φίλοι μας οι άγγλοι: "never forget, rarely forgive". Πόσο αλουντρόξ ν'αντέξει το στομάχι μας;

Διότι καλές, κάλλιστες οι θεωρίες, η πρακτική όμως, ιδίως αυτή απέναντι στις δημόσιες υπηρεσίες, μας λέει άλλα...
Εμένα οι θεωριες αυτές (οι νοοτροπίες, μάλλον) με αποδυναμώνουν, σόρυ... Aυτοί που τις ξεφούρνισαν όμως εθελοτύφλισαν μπροστά στις επιπτώσεις, και "δικοί μας" να είναι, καταντάν εξ ίσου άκριτοι... ούτε όπιο να ήταν, όχι μαριχουάνα...

Και δε μ'ενδιαφέρει ο κόσμος (γιατί, δηλαδή, τον ενδιαφέρουν αυτόν οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε;;;) τουλάχιστον, όμως, ας περιοριστούν κάποιες από τις επιπτώσεις του... ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΜΑΣ. Το "μη μου τους κύκλους τάραττε", ιδίως προερχόμενο από μας, ΔΕΝ είναι λύση, για το στομάχι μας λιγότερο απ'όλα, προκαλεί έλκη αμεσα... Αλουντρόξ, λοιπόν http://www.webmd.com/drugs/drug-91953-A ... udrox+Oral ή Λοζεκ, http://www.netdoctor.co.uk/digestive-he ... losec.html κατά την προτίμηση...

Ναι!
Ανάπηρη είμαι!
Ευτυχώς μόνο στα πόδια.
Εσύ ταλαίπωρε στο μυαλό ε;!
Τι κρίμα!
Δεν θάθελα με τίποτα,
νάμουν στη θέση σου!

Και όμως, φίλε, εδώ λέμε ψέματα διότι θα το θέλαμε, όσο και να μην τ'ομολογούμε ούτε στον εαυτό μας, διότι ξέρουμε πόσο ανέφικτο είναι, να βρισκόμασταν, έστω και για μια μέρα, στη θέση του μ@λ@κ@: θα είμασταν αναίστητοι και θα πηγαίναμε όπου θέλαμε με βήμα ελαφρύ, δίχως να στηριζόμαστε σε έπιπλά και τοίχους, αν όχι και με την περπατούρα ή το "αμαξίδιο". Και αυτά τα γομάρια (εξόχως δε οι γιατροί) έχουν το είδος της ισχύος να συνεχίζουν ακάθεκτοι... Κι αυτοί ξέρουν πολύ καλά πόσο ψέμα είναι: το χειροτερο είναι οτι επωφελούνται, "αφού λυπάσαι εμένα, δε χρειάζεσαι τίποτα, είσαι υγιέστατος, η αναπηρία σου όλη είναι ένα ψέμα"...

Η γιαγιά η Κασσάνδρα