panos59 έγραψε:(ξέρω ότι ο χώρος εδώ ΔΕΝ είναι τα «ΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ», αλλά… )
αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλάβω τούτο:
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΚΙΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ,
ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ!
Σόρυ, Πανο, αλλά η λέξη "δεν δικαιούσαι" ΔΕ σημαίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ εδώ, δε μιλάμε για δικαιώματα, αλλά για γεγονότα και τις επιπτώσεις τους. Η πιο λογική φράση θα ήταν "δε θα βγάλεις τιποτα να τους κακίσεις".
Ξέρεις πολύ καλά, ότι άν μπορούσες να βγάλεις κάτι τίς, δε θα θεωρούνταν υπέρβαση η ίδια απολυτως πράξη, αλλά εκούσια συμμόρφωση... TOTE, ΘΑ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ"...
Και κάτι άλλο: Τι καθιστά υπέρβαση;;; Και κάνουν όλοι τις ίδιες «υπερβάσεις»;;; Κι όλες οι υπερβάσεις είναι ίσης αξίας;
(ίσως μόνο τόσα μπορούσε ... ίσως δεν γεννήθηκε για περισσότερα…)
Μωρ'τι λες; ΕΜΕΙΣ δηλαδή, ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ για περισσότερα, ασφαλώς.Μας συγχαίρουν μάλιστα, για τα... προβλήματά μας στις... πολιτικές εκδηλώσεις αλλά και αλλού...
Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι θα δεήσουν ν'ακούσουν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ τα αιτήματα περί ΚΕΠΑ, ΚΕΒΑ και άλλα απίστευτα... Πόσο μάλλον να "κατανοήσουν" τις επιπτώσεις απάνω μας. ΓΙΑΤΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ, ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Τι ωραίο πράμα ο θαυμασμός, έ; Ποιός τη χάρη μας.
Είμαι σήμερα αυτό που είμαι, από χαρακτήρα, ψυχολογία, εμφάνιση, μόρφωση, συνήθειες, απόψεις, φυσική κατάσταση, ασθένεια (ms), βαθμό αναπηρίας (4-πληγία με ΒΑ 85%), κτλ κτλ
εκτιμώ .. αν θέλετε … ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ αυτούς (φίλους, συγγενείς, αδέρφια, παιδιά, σύντροφο) που αποδέχονται-ανέχονται-συμβιβάζονται-αγαπούν-στηρίζουν αυτό που είμαι
Αναμφίβολα, οι οικογένειες αναγκάζονται να επωμιστούν μεγάλο βαρος, πολύ μεγαλύτερο απ’αυτές που δεν αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα, και ασφαλώς η ευγνωμοσύνη είναι φυσικό επακόλουθο για μας μεσα στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας των συναισθημάτων.
ΕΧΩ επίγνωση του ότι ίσως αύριο να είμαι ακόμα χειρότερα (παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειές μου για το αντίθετο)
Ναι, το ΚΕΠΑ όμως δεν το ξέρει, κι έτσι, τους ταλαιπωρει κι αυτους ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ «ΜΑΣ». Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να κανουμε κάτι γι'αυτό- αν μπορούσαμε θα το κάναμε σίγουρα
Σε όλους αυτούς που με περιβάλλουν και που ζω ανάμεσά τους, ξέρω ότι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, τους ζητείται να κάνουν μια επιπλέον ΥΠΕΡΒΑΣΗ ζώντας μαζί μου
Ασφαλώς, και βαρύτερη η κατάσταση, μεγαλύτερη και η υπέρβαση
Προς Θεού όμως …. ΔΕΝ είμαι το κέντρο του κόσμου …. Τώρα αυτο που κολλάει;;; Κανένας μας δεν είναι το κέντρο του κόσμου, γιατί να είναι οι άλλοι, λοιπόν; Αν κατάλαβα καλά, μόνο η υπέρβαση του να σταθείς σε κάποιον είναι η μόνη υπέρβαση σ'αυτη ζωή;
ΔΕΝ είναι σωστό, ούτε δίκαιο «να βλέπω/-ουμε μονόπλευρα και πάντα ΜΟΝΟ απ΄τη δική μου/μας σκοπιά» τα πράγματα
viewtopic.php?f=25&t=3645
ΣΩΣΤΟ; ΔΙΚΑΙΟ; Η δική μας σκοπιά; (Δεν είναι καθόλου σωστό να υποφέρουμε μεσ'τα μουτρα τους, μην ξεχνάμε) Έχουμε και σκοπιά, τώρα; Κοινή "σκοπιά" υπάρχει όταν είμαστε αλληλέγγυοι και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο, στις σχέσεις με τους ακατανόμαστους, ΚΕΠΙΤΕΣ ή μή, και στα όσα άλλα παράπλευρα προβλήματα μας κάνει η σκπ.
Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, απλούστατα, από που το συνάγεις και σε τί αναφέρεσαι;;;;;
Αλλιώς, δεν έχουμε "πλευρά", απλά λέμε στους άλλους "μην τους κύκλους τάρραττε των υγειών, μη ζητάς, οι άλλοι που κάνουν την υπέρβαση (σε τι συνίσταται αυτή η καταραμένη υπέρβαση, κάθε φορά, αληθεια;;;;;) δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν μια ακόμα, κι αυτό, ιδίως όταν δεν κάνουν και καμιά...
Δίχως να θέλω ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ν'αμφισβητήσω τις καθημερινές υπέρβασεις του περιβάλλοντός σου, Πάνο, πιστεύω ότι υπερβάλλεις, ιδίως άν αναφέρεσαι σε περιπτώσεις που με κάποιες απειροελάχιστες «χείρες βπηθείας» δεν υπάρχει αιτία καμιάς υπέρβασης...
Που τις πουλάν, όμως αυτές τις χείρες, Πάνο; Αλλά και να μας τις πουλήσουν και σε τιμη τοκογλυφική, πάλι θα μας δείξουν ότι χρωστάμε...
Στην πορεία κάποιοι λίγοι, ναι, την «έκαναν από δίπλα μου, με χαλαρά … πηδηματάκια» και απομακρύνθηκαν …
Στο Καλό! Σας (=τους) καταλαβαίνω!
Τι να σου πω; Εσύ ξέρεις... Δε θα σ’ακούσουν, έχουν φύγει ήδη... Προσωπικά βρισκω άσκοπο να μιλάω σε τοίχους...
Και θα ισχύει για μένα πάντα ..: Όποιος θέλει ας μείνει, ή … όποτε το θελήσει… ας φύγει ….
Συμφωνώ με τη Sofia13 …. Ένα είναι βέβαιο! , Ότι “δεν γίνεται να παραμυθιάζεται η ζωή μας διαρκώς....” …
Πρακτικές επιπτώσεις; Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...
Σοφή και ευλογημένη η ευχή της γιαγιάς μου:
«Τυχεροί και μακάριοι όσοι στη ζωή τους είχαν καλά συναπαντήματα! Να’σαι πάντα απ’ αυτούς, γιέ μου!»…..
Την κατάλληλη στιγμή καλός σύντροφος, καλός συγγενής, δάσκαλος, γιατρός, σύμβουλος, φίλος, γείτονας, συνοδοιπόρος, ακόμα και περαστικός που στάθηκε να δώσει χέρι βοήθειας ….
Η τύχη; Ποιά; Αυτή που τη μισούσε ο Ναπολέοντας και γι'αυτό έκλεβε στα χαρτιά;
«Και οι άλλοι που δεν είχαμε?» (θα ρωτήσει κάποιος)
«μη σε νοιάζει βρε ...» (θα του απαντήσω)! «… και οι άλλοι θα ζήσουν(μ)ε … Ίσως λιγάκι δυσκολότερα, αλλά θα ζήσουν(μ)ε! Ο Θεός είναι μεγάλος…!!! Και η ζωή πολύ γλυκειά!» viewtopic.php?f=44&t=2712
Το «λιγάκι» είναι μια κουβέντα, και πολύ σχετικό. Πολλοί που (αν και με πολύ λιγότερα προβλήματα από τα δικά σου) προσπαθούν να τα περιορίσουν εκεί που βρίσκονται... Είναι παράλογο να προσπαθούν να μην εξαναγκαστεί η οικογένειά τους να επωμιστει τις υπερβάσεις στις οποίες εξαναγκάζεται η δική σου;;;
Και ούτε τον όποιον κάποιον θα τον νοιάζει, αν του δοθεί αυτή η περίφημη χείρα βοηθείας, μη λέμε κι ότι θέλουμε...
Για να "μή βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη δική μας σκοπιά";;;
Εδώ είμαστε στις "σχέσεις", και όχι στην "πνευματική προσέγγιση", όμως. Κι αυτά τα είπαμε από τότε που κάποιοι σύστηναν να ... φτιάξουμε αφράτο κεικ σοκολάτας για να ξεχάσουμε τα όποια (σοβαρότατα, παντα) οικονομικά προβλήματα....Με τις υγείες σας!
Kαι λυπάμαι, δεν είναι μόνο η έλλειψη ισορροπίας που μου απαγορεύει να υποκλιθώ αλλά απλά θα χαιρετίσω...
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Για να επικρατήσει το κακό, αρκεί όλοι οι καλοί άνθρωποι να μην κάνουν τίποτα Εdmund Burke
κι επειδή αν δεν σου απευθύνω την ερώτηση θα είναι σα να λέω "α καλά τρία πουλάκια κάθονται και πλέκουνε πουλόβερ", ας πάμε παρακάτω, δεν αξίζει να χαλάσεις ενέργεια........
