Γεια σας κι απο μένα.
Είμαι η Μαρία, 31 χρονών και πρώτη φορά άκουσα τις λέξεις ΣΚΠ από τον οφθαλμίατρό μου τον Ιανούάριο του 08 έχοντας σηκωθεί το πρωί και μη βλέποντας απολύτως τίποτα από το δεξί μάτι.
Απο τότε τα γνωστά σε όλους σας, εξετάσεις, μαγνητικές, κορτιζόνη κλπ. Σοκ στην αρχή, ενημέρωση μετά και εν τέλει συνειδητή απόφαση να το πάρω χαλαρά. Η μετά εξαμήνου μαγνητική με αύξηση στις εστίες με χάλασε ομολογώ αλλά ξαναχάρηκα όταν μετά από συζήτηση με το γιατρό μου (ΠΑΓΝΗ Κρήτη) που τον εκτιμώ, καταλήξαμε ότι οι μαγνητικές δεν είναι το παν και μεγαλύτερη σημασία έχει η απουσία συμπτωμάτων.
Ένα μήνα μετά βέβαια μούδιασε όλη η δεξιά μου πλευρά και επίσης είχα την αίσθηση ότι καίγομαι (δηλαδή ακουμπούσα σε κάποια σημεία το δάχτυλό μου και νόμιζα ότι σβήνουν τσιγάρο πάνω μου)
Ούτε επίτηδες να το κανε
Τώρα περιμένω το ραντεβού για να συζητήσουμε τη λήψη ιντερφερόνης, την οποία δυστυχώς δε βλέπω να αποφεύγω. Τσάμπα η θετική σκέψη. Αν και να σας πω την αλήθεια, βαριέμαι να σκέφτομαι ότι έχω ΣΚΠ. Άμα είναι θα κάνω κι εγώ τις ενεσούλες μου μέχρι να βρούν το τελειωτικό φάρμακο.
Αυτά απο μένα προς το παρόν... (Πάω για ύπνο γιατί έχω κι ένα μπεμπίκι να φροντίσω το πρωί)
Φιλιά σε όλους και καλή μας συνέχεια!
