Φιλοσοφικό ερώτημα

[sofia13]

ΑΝΝΑ ότι και να πείς, κακιά εσένα εδώ μέσα ούτε μισή ψυχή θα σκεφτόταν να σε πεί !!!
Εσένα;;;
Κακό είναι το σύστημα, κακές οι καταστάσεις που μας αναγκάζουν να ζούμε, κακό κράτος
εως ανύπαρκτο...
ΕΣΥ ΚΑΚΙΑ ;;;
Και δυνατά κρατιέσαι και λίγα είπες...

[Dimitris-56]

Καλησπέρα και καλή χρονιά εύχομαι να έχομε λιγότερες επίσκεψη από την απρόσκλητη φίλη μας Σ.Κ.Π. δεν θα θελα ούτε για τους εχθρό μου αλά θα συμφωνήσω με την ΑΝΝΑ γιατί πολλές φόρε η αγανάκτηση με πολλούς είναι
τόσο μεγάλη που το λες και όχι μόνο και πιο πολλά...

[sofia13]

Και να μην ξεχνάμε να επαναστατούμε σ΄αυτά που μας ενοχλούν. ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!
Dimitris 56 . !!!!

[Κώστας]

Παιδιά, η αρχική ερώτηση δεν έχει νόημα ν΄ απαντηθεί σώνει και καλά. Ο λόγος που την έθεσα ήταν για να θίξω το θέμα των συντρόφων μας και του δικού τους "Γολγοθά", όταν συμπαραστέκονται στο πλευρό μας.

Υσ. Ναι ρε Άννα! Έχεις απόλυτο δίκιο!!!!!

[ΧΑΡΙΤΩΝΑΣ_15]

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να επιλέξετε αν θέλετε να είστε ο πάσχων με ΣΚΠ ή ο σύντροφός του, τι θα διαλέγατε;!!!!!

Ως πατέρας ασθενή πολύ μικρής ηλικίας ψηφίζω δαγκωτό να είμαι εγώ ο πάσχων αντί αυτός που αγαπώ.
Αν και υποθετικό το ερώτημα του Κώστα, το ίδιο φαντάζομαι ισχύει και στα ζευγάρια ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ και οχι απλα συμβίωση.
Καλή χρονιά σε όλους
Νίκος

[panos59]

Σαφως θα προτιμουσα να ειμαι αυτη που πασχει, δεν μπορει να θες να ειναι αρρωστος αυτος που αγαπας καλυτερα να σηκωνεις ο ιδιος αυτο το φορτιο.

συμφωνώ απόλυτα!

[Κώστας]

Προφανώς και δεν θα θέλαμε να σηκώνει άλλος το φορτίο μας.
Η ερώτηση δεν έχει νόημα ν΄ απαντηθεί γιατί η απάντηση είναι ευνόητη.
Για μία ακόμη φορά λέω πως ο λόγος που την έθεσα, δεν ήταν για να προβληματίσω, αλλά μόνο για ν΄ αναδείξω τη συμβολή και συμπαράσταση των ανθρώπων που μας αγαπούν, κάτι που όλοι μας γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε, αλλά δεν βλάπτει που και που να το αναφέρουμε!
Όπως σίγουρα όλοι αναγνωρίζετε, κι΄ αυτοί σηκώνουν το δικό τους εξ΄ ίσου με το δικό μας βαρύ φορτίο!

[anastasis]

Παντως εγω εχω να πω πανω στο θεμα οτι ειμαι πολυ τυχερος που ειμαι παντρεμενος με ενα τοσο εξαισιο πλασμα που αισθανομαι οτι θα ειναι διπλα μου καθε στιγμη απο την καλυτερη μεχρι την χειροτερη...Βεβαια ειναι στεναχωρο πολυ οταν ξεκιναω να της θυμιζω το θεμα αυτο να βλεπω τα ματακια της να δακρυζουν αλλα ταυτοχρονα ξερω οτι η δυναμη της ειναι αεναη...

[Κώστας]

Αναστάση, έxoντας γνωρίσει πολλά παιδιά από το forum, μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα πως είμαστε όλοι μας τυχεροί (πάσχοντες και σύντροφοι)!!
Το μόνο που μας λείπει, είναι ν΄ ανθίσει η λεμονιά, και να σκορπίσει στις ζωές μας, το θεσπέσιο άρωμά της!

[pan.pap]

Χωρίς να θέλω να χαλάσω τη θετική ατμόσφαιρα να ας επισημάνω πως δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάποιους μας έχουν εγκαταλείψει. Κάποιοι δεν ήταν τόσο δυνατοί. Όχι ότι έπρεπε να σταθούν δίπλα γιατί τη ζωή του ο καθένας την ορίζει.

Καλή δύναμη