Παιδιά γειά σας από την Κύπρο. Το όνομα μου είναι Νίκος και γράφω στην θέση(!) του παιδιού μου Χαρίτωνα, αν αυτό επιτρέπεται από τους κανονισμούς.
Είναι λίγο μπλεγμένη η περίπτωση μας και είμαι σίγουρος πως άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί μου και άλλοι θα με κράξουν (ελπίζω με το γάντι).
Το παιδί μου είναι σήμερα 17 χρονών και διαγνώστηκε με ΣκΠ όταν ήταν 15 χρονών κάτι που όπως μου είπαν είναι σπάνιο επί της ήδη σπάνιας ασθένειας, δηλαδή σπάνιο εις την δευτέρα που λένε. Αυτή είναι ή πρώτη μου ερώτηση, αν όντως είναι τόσο σπάνιο να διαγνωστεί ΣκΠ σε τόσο μικρή ηλικία.
Η δεύτερη ερώτηση μου είναι κατά πόσο έπραξα ορθά που ακόμα δεν του έχουμε πει οτιδήποτε για την ασθένεια του αφού έτσι και αλλιώς δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα εκτός από τα δύο αρχικά επεισόδια. Σαν γονιός ήθελα το παιδί μου να έχει όσο το δυνατό ποιό συνηθισμένα τέλεια εφηβική ηλικία γινόταν και αν αυτό είναι λάθος ας πέσει κεραυνός να με κάψει.
Σας ευχαριστώ όλους για τα «γενναία» σχόλια που διαβάζω εδώ και καιρό στο φόρουμ σας, ασχέτως αν δεν συμμετείχα, με βοήθησαν όμως σημαντικά στο να αμβλυνθεί η κατάθλιψη μου .
Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον ιδρυτή του φόρουμ και τα άλλα παιδιά που το επιμελούνται. Είμαι σίγουρος πως εδώ θα βρώ απαντήσεις σε πολλά ανκαι λόγω ηλικίας ο γιός μου θα έχει κάποια διαφορετικά προβλήματα να αντιμετωπίσει όπως στρατός, σπουδές κοκ.
Να είστε όλοι και όλες καλά και δυνατοί και ας θυμόμαστε πως ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει ποιο δυνατούς.
Είναι λίγο μπλεγμένη η περίπτωση μας και είμαι σίγουρος πως άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί μου και άλλοι θα με κράξουν (ελπίζω με το γάντι).
Το παιδί μου είναι σήμερα 17 χρονών και διαγνώστηκε με ΣκΠ όταν ήταν 15 χρονών κάτι που όπως μου είπαν είναι σπάνιο επί της ήδη σπάνιας ασθένειας, δηλαδή σπάνιο εις την δευτέρα που λένε. Αυτή είναι ή πρώτη μου ερώτηση, αν όντως είναι τόσο σπάνιο να διαγνωστεί ΣκΠ σε τόσο μικρή ηλικία.
Η δεύτερη ερώτηση μου είναι κατά πόσο έπραξα ορθά που ακόμα δεν του έχουμε πει οτιδήποτε για την ασθένεια του αφού έτσι και αλλιώς δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα εκτός από τα δύο αρχικά επεισόδια. Σαν γονιός ήθελα το παιδί μου να έχει όσο το δυνατό ποιό συνηθισμένα τέλεια εφηβική ηλικία γινόταν και αν αυτό είναι λάθος ας πέσει κεραυνός να με κάψει.
Σας ευχαριστώ όλους για τα «γενναία» σχόλια που διαβάζω εδώ και καιρό στο φόρουμ σας, ασχέτως αν δεν συμμετείχα, με βοήθησαν όμως σημαντικά στο να αμβλυνθεί η κατάθλιψη μου .
Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον ιδρυτή του φόρουμ και τα άλλα παιδιά που το επιμελούνται. Είμαι σίγουρος πως εδώ θα βρώ απαντήσεις σε πολλά ανκαι λόγω ηλικίας ο γιός μου θα έχει κάποια διαφορετικά προβλήματα να αντιμετωπίσει όπως στρατός, σπουδές κοκ.
Να είστε όλοι και όλες καλά και δυνατοί και ας θυμόμαστε πως ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει ποιο δυνατούς.