LL--MM έγραψε:[/quote]Διαφωνώ ριζικά εδώ: Δε μ'αρέσει το ποπ-κορν και προτιμώ καυτή ντοματόσουπα με τραχανά στην πολυθρόνα! Μάλλον της ηλικίας θα είναι...
Θα συμφωνήσω μαζί σου, ναι στον τραχανά
... Μα άν δε χρειαζόσουν καθόλου ούτε "τ'αλλα" δύο σου πόδια, θα σου ερχόταν ποτέ να "επιλέξεις" το αμαξίδιο;
Και βέβαια όχι γιαγιά Κασσάνδρα.Είμαι περίπου 15+ χρόνια με τη "φίλη" μας και με θυμάμαι τα 14+ χρόνια να τρομάζω, να φοβάμαι, να ασφυκτιώ, να θλίβομαι στην ιδέα του αμαξιδίου.Και τώρα που το σκέφτομαι, τόσος φόβος ........επειδή δεν το χρειαζόμουν.
Ο χρόνος αυτός που διανύω σήμερα όμως συμφιλιώνομαι με την ιδέα του, επειδή νιώθω την ανάγκη του κάποιες φορές
Ο ορθοπεδικός που μου είχε εγχειρήσει τριπλό κάταγμα δυό χρόνια πριν τη διάγνωση σκπ: "Βλέπω χειρίζεστε τα δεκανίκια καλύτερα τώρα που μπορείτε να βάζετε βάρος στο πόδι, τα χέρια δεν είναι φτιαγμένα για το περπάτημα!!!" Τώρα να πουμεή
;;;
Εδώ θα διαφωνήσω με τον επιστήμονα.Τα τρία τελευταία χρόνια περπατώ .......με τα χέρια. Πρέπει να δεις τι δυνατά χέρια έχω αποκτήσει από την χρήση των βακτηριών
Η μετακίνηση με το αμαξίδιο περιορίζει μεν πολύ τις κινήσεις που μπορούμε να κάνουμε μέσα σ'αυτό, "προσφέρει" όμως, ασφάλεια από πεσίματα.
....και συμμετοχή στη ζωήηηηηηηηηηηηηηηηηη
Αμφιβάλλω, Κωνσταντίνα μου, ότι θα κάτσεις στο αμαξίδιο ΕΠΕΙΔΗ μια μέρα ξύπνησες και είπες "Βαριέμαι, ας γίνω κι εγώ ανάπηρη!"[/i][/color]
Όχι βέβαια, είναι μια μεγάλης διάρκειας διαπραγμάτευση.Βέβαια εγώ νιώθω τυχερή επειδή μου δόθηκε άπλετος χρόνος να το δουλέψω, αν συμβεί.
Σκέφτομαι κάποιους συμπάσχοντες με την καλπάζουσα σκπ, που δεν πρόλαβαν τις εξελίξεις και είναι λυπηρό
θα ζήσω τη ζωή μου όσο καλύτερα επιλέξω να τη ζήσω.
Το κάνεις, ΑΚΡΙΒΩΣ, (το κάνουμε όλοι) για να περιοριστούν τα δεινά της σκπ... Δυστυχώς, αυτό δε σημαίνει ότι σκπ δεν υπάρχει ή ότι το εργαλείο από μόνο του θα μας αποζημειώσει από τον περιορισμό των επιλογών.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο (ακόμα και για μας) να επιλέξουμε να πολεμήσουμε τον περιορισμο αυτον. Πόσο μάλλον για τους γύρω μας: αμα θελήσουν να καταλάβουν αυτό τον πόλεμο (της ανάγκης) και εφ όσον τον επιλέξουν μαζί μας, παρεξηγήσεις δε θα υπάρξουν πλέον...
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Ξέρεις πώς το νιώθω γιαγιά, ότι δεν έχω δικαίωμα να μην επιλέξω τον πόλεμο και μάλιστα να επινοήσω στρατηγικές για να τον κερδίσω.Όσο για το περιβάλλον, ακολουθεί .........στο στρατηγό
γιατί άραγε;
