• Είμαστε ή δεν είμαστε Ανάπηροι?? ή τι είμαατε τελικά??

  • Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
 #8075  από litsa
 Δευ Αύγ 24, 2009 3:04 pm
Μεταφέρουμε εδώ τη συζήτηση που ξεκινήσαμε για το θέμα της αναπηρίας που μας προσάπτουν κάποιοι ''υγιείς'' ή όχι.
Και τελικά πως αισθανόμαστε για αυτό το θέμα??
όταν σιγά -σιγά ή και ξαφνικά δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που κάναμε??
πως αντιμετωπίζουμε τη δουλειά και πως μας αντιμετωπίζουν αυτοί?΄
η κοινωνία?
οι γιατροί?
Υπάρχει βοήθεια για την όσο το δυνατόν καλύτερη ψυχολογικά βοήθεια και επιστροφή στην καθημερινότητα?
Συμφωνούμε με την ταμπέλα ''ανάπηρος'' ?
και ποια είναι τα όρια της σωματικής αναπηρίας και της ψυχικής ?

το πιο ωραίο που διάβασα είναι: θέλεις τη θέση πάρκινγκ μου? μήπως θέλεις και την ασθένεια μου??
και τελικά ως Ελληνες πόσο κατανοούμε τα άτομα που έχουν ανάγκη?
όχι ζητιανεύοντας αλλά αξίζοντας τα οποιαδήποτε ''προνόμια"..
 #8076  από LL--MM
 Δευ Αύγ 24, 2009 4:20 pm
litsa έγραψε:Μεταφέρουμε εδώ τη συζήτηση που ξεκινήσαμε για το θέμα της αναπηρίας που μας προσάπτουν κάποιοι ''υγιείς'' ή όχι.
Και τελικά πως αισθανόμαστε για αυτό το θέμα?? Το σκέφτομαι ανά περίπτωση...

όταν σιγά -σιγά ή και ξαφνικά δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που κάναμε?? Και βέβαια πονάει πολύ γιατί μου λείπουν, όχι τόσο για να επιβληθω σε τρίτους, αλλά γιατί είναι αυτά που μου έχουν γίνει δεύτερη φύση. Δεν τα κάνω παρά όταν μπορώ, και όσο μπορώ :( :cry:

πως αντιμετωπίζουμε τη δουλειά και πως μας αντιμετωπίζουν αυτοί? Εδώ σκπ συνάδελφοι μας συμβουλεύουν να τα παρατήσουμε, οι συνδικαλιστές κοιτάνε αλού, ή, στην καλύτερη περίπτωση, μας δίνουν κάποια ψευτοσυμβουλή και μας πουλάν εξυπηρέτηση... Δεν πειράζει, θα ξανάρθουν εκλογές... :twisted:

η κοινωνία? Την έχω γραμμένη, όταν παίρνω προτεραιότητα με τα "ωραία μου τα χαρτιά", σκυλιάζει και σπάω πλάκα. Μερικές γριούλες που σταυροκοπιούνται και με γεμίζουν ευχές αφού με έχουν βρίσει, αισθάνομαι την ανάγκη να τις παρηγορήσω εγώ :lol:

οι γιατροί? Α, μα, δε φτάνουν όσα έχουμε ήδη αραδιάσει για δαύτους; Φυσικά και θα ήταν καλοδεχούμενοι άν είχαν δεήσει να μας επισκεφτουν με καλό σκοπό: μήπως όμως έστω και ένας/μία μας έστειλε ποτέ κανένα άρθρο με εξηγήσεις και επιπτώσεις; :evil:

Υπάρχει βοήθεια για την όσο το δυνατόν καλύτερη ψυχολογικά βοήθεια και επιστροφή στην καθημερινότητα? Μμμμμμμ. (και όχι, ΔΕΝ πρόκειται για μουκγό οργασμό, η νοούσα, νοήτω, χι, χί, χί! :lol: ) Στην καθημερινότητα βρισκόμαστε παντα, τώρα η βοήθεια που θα ζητηθεί είναι προσωπική επιλογή :)

Συμφωνούμε με την ταμπέλα ''ανάπηρος'' ?
Συμφωνώ - δε συμφωνώ, μου (μας, δηλαδή) την έχουν κολλήσει με πολλαπλές επιπτώσεις...

και ποια είναι τα όρια της σωματικής αναπηρίας και της ψυχικής ?
Προσέχετε για την ψυχική αναπηρία, με 50% παίρνουν περισσότερα δικαιώματα από τους κινητικά ανάπηρους, περίπου όσα και οι τυφλοί... Τη βλέπουμε σε ακόμα και σε γιατρούς που καυχιούνται ότι έχουν σκπ μόνο για να τσιμπήσουν πελάτες και να προωθηθουν στα πανεπιστήμια (με την έννοια που δίνουν οι υγιείς το λέω) :lol:

το πιο ωραίο που διάβασα είναι: θέλεις τη θέση πάρκινγκ μου? μήπως θέλεις και την ασθένεια μου??
Μ' αρέσει, αλλά προτίμησή μου πάει σαφώς στους γερανούς, ώς πιο λειτουργικούς για τα άτομα που έχουν κινητικές δυσκολίες, το είπαμε και αλλού!

και τελικά ως Ελληνες πόσο κατανοούμε τα άτομα που έχουν ανάγκη?
όχι ζητιανεύοντας αλλά αξίζοντας τα οποιαδήποτε ''προνόμια"..
To σύστημα δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες, σόρυ :|
Τέλος πάντων, εγώ ΔΕΝ είμαι ο Παπούλιας ούτε ο Στεφανόπουλος ούτε ολόκληρη η Βουλή των Ελλήνων, ούτε καν καμιά εθνομητέρα, στάρ ή μή, ή σύζυγος γνωστού τραγουδιστή... Δεν εξαρτώνται αυτά τα πράγματα από μένα, άν υπάρχουν εθελοντές να τ' αλλάξουν, μακάρι!!! :D :D :D
 #8080  από Maria77
 Δευ Αύγ 24, 2009 7:36 pm
Καλησπέρα σε όλους :) :)

Λίτσα μου στο συγκεκριμένο θέμα δεν νομίζω να λάβεις πολλές απαντήσεις 8-)
Πολύ απλά ο όρος "ανάπηρος" τρομοκρατεί και παράλληλα προκαλεί θλίψη σε όλους μας :(
Αλλά στην τελική είτε πούμε το "είμαστε ανάπηροι" είτε "δεν είμαστε ανάπηροι" δεν θα αλλάξει κάτι για εμάς τους ίδιους που αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα!! Όταν εγώ γυρίζω απο την δουλειά μου το μεσημέρι και νοιώθω χάλια λόγω υπερβολικής ζέστης και κόπωσης και θέλω πολλές ώρες ξεκούρασης για να συνέλθω ενώ κάποιος "υγειής" δεν αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση με μένα, τότε κανένας ορισμός καμίας λέξης δεν έχει σημασία! Και δεν μιλάω μόνο για μένα αλλά για τον καθένα απο εμάς πο αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα!

Πολλά φιλιά σε όλους!
 #8081  από litsa
 Δευ Αύγ 24, 2009 7:59 pm
Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα και στον ορισμό και στα υπόλοιπα...

αυτό το μήνυμα θέλω και εγώ να περάσω!
γιατί κάποιοι λένε ότι συνεχίζουμε κανονικά και δεν τρέχει κάτι, μη βλέποντας την πραγματικότητα ή έχοντας την μαγική ικανότητα να μην τους αγγίζει κάτι..
και κάποιοι άλλοι λένε αυτά που λες και εσύ..

με τα οποία συμφωνώ απόλυτα!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος litsa την Δευ Αύγ 24, 2009 10:32 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
 #8082  από Maria77
 Δευ Αύγ 24, 2009 10:30 pm
Απλά πολλές φορές η πραγματικότητα πληγώνει τόσο πολύ που κάποιοι δημιουργούν διάφορους μηχανισμούς άμυνας για να προστατέψουν τους εαυτούς τους! Δεν σημαίνει πως ο καθένας μέσα του δεν ξέρει ποιό είναι το προβλημά του! Απο την άλλη βέβαια δεν μπορώ να κρίνω κανένα για την στάση που κρατάει, ίσως για αυτόν να αποτελεί μηχανισμό επιβίωσης!

Καλή σας νύχτα! ;)
 #8083  από ΡΙΤΣΑ
 Δευ Αύγ 24, 2009 11:02 pm
Ανήκω στην αντιπαθητικη για πολλούς κατηγορία των γιατρών. Μέσα από τις σπουδές και τη δουλειά μου ένα εχω καταλάβει: τα ανθρώπινο σώμα είναι η πιο περίπλοκη μηχανή και είναι αναπόφευκτο να υφίσταται βλάβες. Στατιστικά η πάθηση είναι πιο πιθανή από μια αιωνόβια υγεία!! Κάτω από αυτό το πρίσμα έχω διαπιστώσει ότι διάφορες βλάβες- νοσήματα προκαλούν διάφορα προβλήματα και ποικίλης φυσεως αναπηρία,αρα οι ανάπηροι κακώς αναφέρονται ως ειδική κατηγορία, είναι φυσιολογικοί άνθρωποι. Ο όρος αναπηρία ίσως να ήταν πιο σωστός γιατί αναφέρεται σε πρόβλημα και δυσλειτουργία που απορρέει από κάποιο νόσημα- βλάβη που φυσικά είναι φυσιολογικό φαινόμενο και σημαντική στατιστική πιθανότητα για κάθε άνθρωπο. Το ότι ποθητό σε όλους αγαθό είναι η υγεία δε σημαίνει ότι υπαγόμαστε σε κατηγορίες ''αναπηροι/ μη'' γιατί τίποτα δεν είναι στατικό και μόνιμο. Το ότι υπάρχουν κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις προς διευκόλυνση ατόμων με αναπηρία σε κάποιους τομείς, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για ..ρατσιστική κατηγοριοποίηση. Εγώ έτσι το βλέπω κι αυτό προσπαθω να μεταβιβάζω και στον υπόλοιπο κοσμο..
 #8084  από LL--MM
 Τρί Αύγ 25, 2009 12:44 am
Γιατρέ, ξέρεις πολύ καλά ότι οι περισσότεροι, όντας στα χέρια σας, παρουσιάζουμε σουηδικά σύνδρομα και άλλα παρόμοια. Δεν είναι, επομένως, η κατηγορία σας καθ’ αυτή, αλλά τα εκάστοτε φερσίματά σας τα ίδια που, σας κάνουν κυρίως επικίνδυνους στη δημόσια υγεία. Και τα παραδείγματα βρίθουν, δυστυχώς, σε όλο το σάιτ, εδώ.

Όπως είπαμε ήδη, εσένα προσωπικά, πολύ θα θέλαμε να σε βλέπαμε σαν την Ιασώ αυτοπροσώπως, αλλά (για να αναφέρω ότι έγραψες) «δεν είμαστε πολιορκούμενο γκέτο που πρόταξε ασπίδες». Αγαπητή, στο γκέτο κανένας δε μπήκε ποτέ για την πλάκα του. Ούτε στο Άουσβιτς. Μας φοβίζεις, άμα λές κάτι τέτοια :o

Αν η ψυχολόγος αυτή ήθελε να μας βοηθήσει πραγματικά και ανιδιοτελώς, και όχι να μας πουλήσει εξυπηρέτηση, θα μας πόσταρε αυτά που της ζητήσαμε άμεσα. Μέχρι σήμερα, δεν είδαμε τίποτα για τη μελέτη αυτήν… Εξ άλλου, άν το έιχε κάνει, θα της τα είχαμε γεμίσει ευκολώτερα και θα έιχε την έργασία της έτοιμη, μαζί μας... το χαζοπούλι... Α, και μιας και είσαι και εσύ στη Λάρισα, μήπως θα μπορούσες να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες επ’ αυτού;

Ομολογώ ότι διαβάζοντας τα κείμενα του Σφάγγου, εξεπλάγην ότι στο συνέδριο του Καναδά το ‘98 είπε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι «δεν παθαίνουμε και τίποτα λόγω απώτερης διάγνωσης, μετά 26μισυ μήνες από το πρώτο επεισόδιο» ενώ, στα «ελληνικά των ασθενών», μιλάει στους «Μύθους» του Αιγινήτειου για «τη σπουδαιότητα της έγκαιρης διάγνωσης». Την έγκαιρη διάγνωση διόμισυ χρόνια μετά πως στην ευχή τη βγάζει; Πάρα πολλές βλάβες σκπ βρίσκονται σε «latencies » μακροχρόνιες, η «λανθάνουσα αυτή κατάσταση» πρέπει να αποβεί εις βάρος μας; Για να μην πούμε τίποτα για τις άλλες παρατηρήσεις…

Στο βιβλίο αναφοράς του Βασιλόπουλου, ο ομότιμος Τσακανίκας είχε γράψει ότι χρειαζόμαστε κοινωνικούς λειτουργούς, ότι πάσχουμε από κατάθλιψη και ψευδευθυμία, γέλωτες και κλαυθμούς ανεξέλεγκτους και ότι ορισμένα φάρμακα μας ωθούν στην αυτοκτονία. (Γιατί επιμένουν όλοι τόοοσο πολύ σ' αυτό; Μάλλον αυτοί τα έκαναν "Θάλασσα μέσα μας" που λέει και το φίλμ) Ομολογώ ότι εγώ δεν αυτοκτόνησα ποτέ, ακόμη τουλάχιστον, παρ' όλο που το φάρμακο που παίρνω είναι μέσα σ’ αυτά. Μήπως …δεν το πήρα σωστά; Η αλήθεια είναι ότι άμα βλέπω έναν από σας, ιδίως στις επιτροπές του ΙΚΑ, μου είναι δύσκολο να ξεχάσω ότι αυτό το κείμενο εμπεριέχεται στις αναφορές σας…

Και επί τέλους, η συνάδελφός σου και επίκουρη στη Θεσσαλονίκη που είχε βγάλει μπλόγκ ότι "είχε, λέει, σκπ" για να μαζεύει πελάτες μεταξύ μας τι είναι; (μου είπε τηλεφωνικά ότι ΔΕΝ έχει, πιο πρόσφατα…, τύφλα νά' χει η Αννα-Αγάπη)....

Να είσαι καλά, Ρίτσα, αλλά σκέψου και “which side YOU are on” εδώ μαζί μας… Δε θέλουμε ούτε να φανταστούμε ότι ΕΣΥ θα φερόσουν ποτέ σαν αυτούς…
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος LL--MM την Τετ Σεπ 02, 2009 1:52 pm, έχει επεξεργασθεί 7 φορές συνολικά.
 #8085  από litsa
 Τρί Αύγ 25, 2009 1:10 am
Ευχαριστώ Μαρία77 για την αντιμετώπιση σου και την οπτική σου, συμφωνώ!
Ρίτσα ειλικρινά ευχαριστώ για την απάντηση σου!!
Συμφωνώ και εγώ μαζί σου για όσα πολύ ωραία λες!
τα ανθρώπινο σώμα είναι η πιο περίπλοκη μηχανή και είναι αναπόφευκτο να υφίσταται βλάβες. Στατιστικά η πάθηση είναι πιο πιθανή από μια αιωνόβια υγεία!! Κάτω από αυτό το πρίσμα έχω διαπιστώσει ότι διάφορες βλάβες- νοσήματα προκαλούν διάφορα προβλήματα και ποικίλης φυσεως αναπηρία,αρα οι ανάπηροι κακώς αναφέρονται ως ειδική κατηγορία, είναι φυσιολογικοί άνθρωποι. Ο όρος αναπηρία ίσως να ήταν πιο σωστός γιατί αναφέρεται σε πρόβλημα και δυσλειτουργία που απορρέει από κάποιο νόσημα- βλάβη που φυσικά είναι φυσιολογικό φαινόμενο και σημαντική στατιστική πιθανότητα για κάθε άνθρωπο. Το ότι ποθητό σε όλους αγαθό είναι η υγεία δε σημαίνει ότι υπαγόμαστε σε κατηγορίες ''αναπηροι/ μη'' γιατί τίποτα δεν είναι στατικό και μόνιμο. Το ότι υπάρχουν κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις προς διευκόλυνση ατόμων με αναπηρία σε κάποιους τομείς, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για ..ρατσιστική κατηγοριοποίηση. Εγώ έτσι το βλέπω κι αυτό προσπαθω να μεταβιβάζω και στον υπόλοιπο κοσμο..
΄Ακριβώς και εγώ τα ίδια λέω και πιστεύω .... και επίσης ότι ΝΑΙ να συνεχίσουμε τα όνειρα μας όσο μπορούμε και όπως μπορούμε!!
Αλλά δεν συμφωνώ να κλείνουμε τα μάτια....

ΛΟυ λου --μου μου, μου ΠΑΝΤΑ υπάρχουν και ΦΩΤΕΙΝΕΣ εξαιρέσεις ... που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανονα, όχι μόνο στη Ιατρική ....αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία!
Ας δουμε το έργο των πραγματικών επαγγελματιών και ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Δες και τις φωτιές , τα οικόπεδα ετοιμάζονται!!!!!! όσο για όσα αναφέρεις καλά κάνεις για να ξέρουμε που βαδίζουμε και ποιους εμπιστευόμαστε!
 #8086  από LL--MM
 Τρί Αύγ 25, 2009 1:52 am
MAKAΑΑΑΑΡΙ!!! στις φωτεινές εξαιρέσεις...
 #8089  από butterfly-
 Τρί Αύγ 25, 2009 9:42 am
Την καλημέρα μου σε όλες!!
Συμφωνώ με όσα λέτε και οι τέσσερις.
Δστυχώς, ο όρος αναπηρία έχει ταυτιστεί με βαριά περιστατικά
κινητικά ή νοητικά και εμπεριέχει έναν μεγάλο ρατσισμό.
"Ανάπηρος" = Σακάτης, άχρηστος, μη ικανός να ενταχθεί στην κοινωνία.
Βλέματα γεμάτα περιέργεια, υποτιθέμενη συμπόνια, αλλά και απέχθεια... για πολλούς.
Ως φοιτήτρια βιώσα τον ρατσισμό σε κωφές συμφοιτήτριές μου στο μέγιστο βαθμό.
"καθηγηταράς" με πάμπολλα πτυχία που απαιτούσε το σεβασμό φοιτητών και συναδέλφων
οταν του ζητήθηκε την ώρα της παράδοσης να κοιτάει τους φοιτητές και όχι να κάνει βόλτες πάνω κάτω στην αίθουσα για να μπορούν να παρακολουθούν οι 3 φοιτήτριες που είχαν πρόβλημα ακοής, (ωστόσο είχαν μεγάλη ικανότητα ανάγνωσης των χειλιών ), απάντησε πως κατά τη γνώμη του δεν θα έπρεπε αυτά τα παιδιά να παρακολουθούν τη σχολή. Το ιδανικό γι' αυτόν θα ήταν να μάθουν να πλέκουν καλάθια!!!! Αλήθεια, αν ήταν δικό του παιδί , έτσι θα σκεφτόταν;;;
Κάποια άλλη επίσης "αξιόλογη" καθηγήτρια, αρνήθηκε να λύσει απορίες σε ένα από αυτά τα παιδιά
γιατί.... δεν την ΄πλήρωνε κανένας παραπάνω για κάτι τέτοιο!!! Αυτοί είναι οι "λειτουργοί" και διδασκαλοι μας!!! :evil: :evil: Η μόνη αναπηρία που είδα εγώ στις συγκεκριμένες περιπτώσεις ήταν η α ναπηρία στο μυαλό των ... "σεβαστών" καθηγητών μου. Να σημειώσω πως και οι τρεις συμφοιτήτριές μου τελειωσαν τη Σχολή, και μάλιστα οι δύο απο αυτές σήμερα έχουν δικές τους επιχειρήσεις!
Τώρα... για το άν είμαστε ή δεν είμαστε ανάπηροι... τί να πώ. Εξαρτάται για μένα από τον ορισμό που δίνει ο καθένας στη λέξη αναπηρία. Σίγουρα τα πράγματα δεν έιναι εύκολα για εμάς. Εγώ προσωπικά παλεύω καθημερινά για να προλάβω τα πάντα. Δεν νιώθω ανάπηρη - με την έννοια που δίνουν οι πολλοί. Ισως βέβαια, να είμαι - για την ώρα - τυχερή γιατί η ασθένεια δεν 'εχει αφήσει πάνω μου σημάδια. Δεν σας κρύβω όμως, πως η θέα ενός αναπηρικού αμαξιδίου, που προκαλεί φόβο, για το τί μπορεί να μου συμβεί άυριο.... Και πραγματικά δεν ξέρω αν μου συμβεί κάτι τέτοιο, (να μην μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ) αν θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω...

Οσο για την αγανάκτησή σου στο θέμα των γιατρών αγαπητή μου LL-MM , συμφωνώ σε πολλά μαζί σου, και δικαίως την έχεις. Νομίζω όμως, πως αδίκως βάζεις όλους τους γιατρούς στο ίδιο καλάθι. Οπως σου έχω πεί, κι εγώ έχω γνωρίσει γιατρούς - γουρούνια. Ομως έχω γνωρίσει και άριστους επιστήμονες αλλά πάνω από όλα .. Ανθρώπους, που πραγματικά σέβονται τον όρκο του Ιπποκτάτη, με το παραπάνω.

Ο κόσμος δεν είναι τέλειος. Ούτε εσύ, ούτε κι εγώ. Παντού υπάρχουν εξειρέσεις για να επιβαιβεώνονται οι κανόνες.!!

Την καλημέρα μου ξανά σε όλους, και... καλές διακοπές σε όσους δεν πήγαν ακόμα
(σ' αυτούς βάζω και τον εαυτό μου. Από αύριο θα έχω φιλοξενούμενους για 2 εβδομάδες, και θα το παίξω τουρίστα στον τόπο μου για λίγες μέρες)

Πολλά φιλιά σε όλους!