Μεταφέρουμε εδώ τη συζήτηση που ξεκινήσαμε για το θέμα της αναπηρίας που μας προσάπτουν κάποιοι ''υγιείς'' ή όχι.
Και τελικά πως αισθανόμαστε για αυτό το θέμα??
όταν σιγά -σιγά ή και ξαφνικά δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που κάναμε??
πως αντιμετωπίζουμε τη δουλειά και πως μας αντιμετωπίζουν αυτοί?΄
η κοινωνία?
οι γιατροί?
Υπάρχει βοήθεια για την όσο το δυνατόν καλύτερη ψυχολογικά βοήθεια και επιστροφή στην καθημερινότητα?
Συμφωνούμε με την ταμπέλα ''ανάπηρος'' ?
και ποια είναι τα όρια της σωματικής αναπηρίας και της ψυχικής ?
το πιο ωραίο που διάβασα είναι: θέλεις τη θέση πάρκινγκ μου? μήπως θέλεις και την ασθένεια μου??
και τελικά ως Ελληνες πόσο κατανοούμε τα άτομα που έχουν ανάγκη?
όχι ζητιανεύοντας αλλά αξίζοντας τα οποιαδήποτε ''προνόμια"..
Και τελικά πως αισθανόμαστε για αυτό το θέμα??
όταν σιγά -σιγά ή και ξαφνικά δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που κάναμε??
πως αντιμετωπίζουμε τη δουλειά και πως μας αντιμετωπίζουν αυτοί?΄
η κοινωνία?
οι γιατροί?
Υπάρχει βοήθεια για την όσο το δυνατόν καλύτερη ψυχολογικά βοήθεια και επιστροφή στην καθημερινότητα?
Συμφωνούμε με την ταμπέλα ''ανάπηρος'' ?
και ποια είναι τα όρια της σωματικής αναπηρίας και της ψυχικής ?
το πιο ωραίο που διάβασα είναι: θέλεις τη θέση πάρκινγκ μου? μήπως θέλεις και την ασθένεια μου??
και τελικά ως Ελληνες πόσο κατανοούμε τα άτομα που έχουν ανάγκη?
όχι ζητιανεύοντας αλλά αξίζοντας τα οποιαδήποτε ''προνόμια"..
«Θεέ μου δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ ν’ αλλάξω˙
το κουράγιο ν’ αλλάζω τα πράγματα που μπορώ˙
και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά»
το κουράγιο ν’ αλλάζω τα πράγματα που μπορώ˙
και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά»