Αν έχεις σκλήρυνση, είτε το μάθεις τώρα, είτε σε ένα, είτε σε δύο ή δεν ξέρω σε πόσα χρόνια μετά, δυστυχώς δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει τίποτα, ούτε και μπορείς να κάνεις τίποτα για να την αποτρέψεις. Το πιθανότερο είναι, να σε «κορτιζονιάσουν» πριν την ώρα σου και να σε σαπίσουν στην ιντερφερόνη «στέλνοντάς σε», μια ώρα αρχύτερα στον ανήφορο με το βαρύδι καλά φορτωμένο στη πλάτη σου. Μετά, έπεται και συνέχεια ανάλογα με το πόσο τραβά η όρεξή, η αντοχή, η υπομονή σου και η νέα μπουτίκ φαρμάκων που θα έχει ανοίξει όσο καιρό θα συντηρείς οικονομικά, τις φαρμακοβιομηχανίες ιντερφερόνης δίνοντας παράταση (σαν άπειρη νεοεισαχθείσα), στη ζωή του πεθαμένου τους φαρμάκου!
Ακόμη και τώρα πολλές φορές αναρωτιέμαι πως θα ήμουνα αν δεν ήξερα τι έχω και συνέχιζα ν΄ αντιμετωπίζω τις αφύσικες οργανικές δυσκολίες της καθημερινότητας μου σαν κάτι δεδομένο που πρέπει να ξεπεράσω, χωρίς να επεμβαίνει ο ψυχολογικός παράγοντας, που όσο κι΄ αν θεωρώ ότι διατηρείται ακμαίος (μιλώ για τον εαυτό μου), δε μπορεί κάπου θάχει «αρπάξει» λιγάκι!
Μη βιάζεσαι να έρθεις στο κλαμπ.
Μπορεί η ΣΚΠ που υποθέτεις ότι έχεις, να σου «χαριστεί» για πολλά χρόνια και σου εύχομαι και για πάντα!
Δε λέω, περνάμε πολύ καλά μεταξύ μας, αλλά στενοχωριόμαστε πολύ κάθε φορά που καλωσορίζουμε ένα νέο μέλος!...
Υσ. Είδατε! Αναθεώρησα τις απόψεις μου περί καλωσορίσματος!
H μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που εκπέμπει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι έχεις συμβάλλει κι΄ εσύ σ΄ αυτό.