Ίσως τελικά ....

[Στάθης]

Έτυχε να βρεθώ με ένα απόκομα (παλιού) περιοδικού χθες, με την μαρτυρία ενός συνασθενή μας που προβάλει το αγώνα του με την σκοπιά του μισουγεμάτου ποτηριού.....

"Ίσως, τελικά η σκλήρυνση κατά πλάκας να μου πρόσεφερε περισσότερα από όσα μου στέρησε."



Έτσι προσπαθώ να ζω και εγώ την κάθε μέρα μου Λυκούργε ! Η ζωή γίνεται λιγότερο βάναυση, αναπνέω χωρίς ντροπές γκρίνιες αλλά με Καλή Ζωή, πολλά Χαμόγελα, Αισιοδοξία !!!

[sofia13]

Eιναι τοσο ομορφα οταν ξυπνας το πρωι να καλημεριζεις τον ηλιο και να λες... ξυπνησα, αρα ζω , αντε βρε θα τα καταφερω...Ειναι τοση η χαρα να βλεπεις αισιοδοξα μηνυματα που πραγματικα σε ανεβαζουν, ειναι τοσο ομορφο που υπαρχουν ακομη ανθρωποι που βλεπουν χρωματα , πολυχρωμα, παντου, ΧΡΩΜΑΤΑ ομως. ΧΡΩΜΑΤΑ.

[sofia13]

αι , ισως τελικα καποτε , ΒΡΕΘΟΥΜΕ ' ..........

[maestro]

Διαβάζοντας το άρθρο, θα ήθελα να πω, κάτι που έχω ξαναπεί παλιότερα πολλές φορές, πως εμείς (οι ασθενείς με ΣΚΠ), μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αρκεί να βλέπουμε τη θετική πλευρά από όσα συμβαίνουν και να χρησιμοποιούμε τη δύναμη που έχουμε (που όπως έχω πει παλιότερα, είναι πολύ περισσότερη από κάποιους άλλους ανθρώπους).
Και εγώ,
όπως ο Λυκούργος,
αλλά πιστεύω και πολλοί άλλοι εδώ μέσα,
έχουμε καταφέρει αρκετά και είμαι σίγουρος για το "περισσότερα" στο μέλλον...
Εύχομαι τα καλύτερα για όλους..!!!
Και πάντα χαμόγελα...

[sofia13]

Αορατε ποσο ορατος εισαι ξερεις... Οταν επεσα πανω στον Ν.Ασιμο που ανεβασες τα ειδα ολα για αλλη μια φορα. ''Ρε μπαγασα , περνας καλα εκει ' πανω...'' Εννοω οτι σε αλλο sight σε ειδα και ο Μπαγασας ειναι η προσευχη μου, αλλα εσυ εισαι ο αορατος, και ετσι ν;α παραμεινεις . Ο Μπαγαας ειναι ....ευχη, προσευχη, αγαπη, Ερωτας και ο Ν. Ασιμος .....τι να πω.... ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ .