Παρακολουθώ μ΄ ενδιαφέρον τη συζήτηση και έχω να εκφράσω κάποιες προσωπικές απορίες:
Ο Θεός μας έφτιαξε «κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση».
Γιατί λοιπόν μας υποβάλλει σε δοκιμασίες το αποτέλεσμα των οποίων σαν Θεός που είναι το γνωρίζει εκ των προτέρων;
Παίζει μαζί μας;
Δεν είναι σίγουρος για την αντίδρασή μας και θέλει να δει τι θα γίνει;
Μας δίνει την ευκαιρία να λειτουργήσουμε αυτόνομα;
Εφ΄ όσον αυτός μας έφτιαξε, δεν ήξερε από πριν ότι θα παραστρατήσουμε;
Και αν ναι, γιατί το επιτρέπει;
Πως γίνεται εφ΄ όσον είμαστε φτιαγμένοι «καθ΄ ομοίωση», να σκεφτόμαστε και να πράττουμε το «κακό», ενώ ο Θεός εξ΄ ορισμού είναι Πανάγαθος και του είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να σκεφτεί καν και ακόμη περισσότερο να πράξει με δόλο και κακία.
Αν επιτρέπει έστω και στο παραστρατημένο δημιούργημά του να πράττει με δόλο και κακία, σημαίνει πως οι έννοιες του είναι γνωστές, άρα πως είναι Πανάγαθος;
Ο Θεός μας έφτιαξε «κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση».
Γιατί λοιπόν μας υποβάλλει σε δοκιμασίες το αποτέλεσμα των οποίων σαν Θεός που είναι το γνωρίζει εκ των προτέρων;
Παίζει μαζί μας;
Δεν είναι σίγουρος για την αντίδρασή μας και θέλει να δει τι θα γίνει;
Μας δίνει την ευκαιρία να λειτουργήσουμε αυτόνομα;
Εφ΄ όσον αυτός μας έφτιαξε, δεν ήξερε από πριν ότι θα παραστρατήσουμε;
Και αν ναι, γιατί το επιτρέπει;
Πως γίνεται εφ΄ όσον είμαστε φτιαγμένοι «καθ΄ ομοίωση», να σκεφτόμαστε και να πράττουμε το «κακό», ενώ ο Θεός εξ΄ ορισμού είναι Πανάγαθος και του είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να σκεφτεί καν και ακόμη περισσότερο να πράξει με δόλο και κακία.
Αν επιτρέπει έστω και στο παραστρατημένο δημιούργημά του να πράττει με δόλο και κακία, σημαίνει πως οι έννοιες του είναι γνωστές, άρα πως είναι Πανάγαθος;
H μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που εκπέμπει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι έχεις συμβάλλει κι΄ εσύ σ΄ αυτό.