ΑΛΛΟΠΡΕΓΝΑΝΟΛΟΝΗ

[κατερινα τ.]

καλησπερα και χρονια πολλα, γνωριζετε κατι σχετικο? τυχαια βρηκα οτι σχετιζεται με τη σκπ βασει καποιων ερευνητων στον Καναδα

[κατερινα τ.]

δειτε αυτο
http://www.gmss.gr/?p=575

[billios]

Χορηγώντας τη συγκεκριμένη χημική ουσία σε ποντικούς με πολλαπλή σκλήρυνση διαπίστωσαν σημαντική βελτίωση της κατάστασής τους.


Εδω ομως βρισκεται η ολη ουσια των πραγματων!!
Θα περιμενουμε μπας και δουμε προκοπη λοιπον

[kate2002]

ακουω ολη την ωρα για τα κακομοιρα τα ποντικάκια και το τι τραβαν με τις προσπαθειες επιστημονων να τα σωσουν, και ολο τον κοσμο επισης.
έχετε σκεφτει οτι ασθενειες, τεχνητα προκλητες, δε μπορει να θερα πευτουν με τα ιδια "φαρμακα" με τις πραγματικες, οταν δεν εχουν την ιδια αιτια και εχουν μονο τα ιδια συμπτωματα;
στην περιπτωσή μας, τη σκ δηλαδη, προκαλειται τεχνητη απομυελινωση. και φυσικα, οι "θεραπειες" εχουν αποτελεσμα, γιατι στο κατω κατω, δεν ειναι και συνεχης η αιτια που την προκαλει την απομυελίνωση, ειναι γνωστο ακριβως το αιτιο-αφου ειναι τεχνητο- και η θεραπεια ετσι ειναι...θαυματουργη.
η σκ ομως, στο αυτοάνοσο μοντελο ειναι αγνωστου αιτιολογιας, αρα αντιδοτο για αγνωστο δηλητηριο δεν βρισκεται ευκολα.
η σκ ως -χενφα-αποτελεσμα, εχει γνωστη αιτια (χενφα) και γνωστη θεραπεια(αποκατασταση της ροης). μην ξεχναμε, οτι η χενφα ειναι χρονια κατασταση, και στις σχεδον ολες τις περιπτωσεις εκ γεννετοις. αν ενα ποντικακι απο τη γεννηση του ειχε χενφα, κανενα απο τα "θεραπευτικα" σκευασματα δεν θα ανεκοπτε την πορεια της οργανικης του κατηφορας.
αυτο ειναι που μου τη δινει στα πειραματα με τα καημενα τα τρωκτικα, για το "καλο μας"...
ειναι σα να ριχνω σε καποιον πιπερι στη μυτη, και αυτος να φτερνιζεται. αν του καθαρισω τη μυτη ή αν σταματησω να του ...χορηγω πιπερι, ναι, θα σταματησει να φτερνιζεται. ομως δεν ειναι το ιδιο με καποιον που φτερνιζεται συνεχως, με καθαρη ή βρωμικη μυτη, σε όποιο περιβαλλον, σε οποια ατμοσφαιρα εκ γεννετοις...(να του κοψω τη μυτη;;;=να του πνιξω το ανοσοποιητικο)....
αυτα περι της ποντικο-σκ.
τωρα, αν καταφερουν να αντιστρεψουν χρονια αναπηρια των ποντικων χτιζοντας νεο κνσ, το πετυχουν και στον ανθρωπο, αυτο ειναι κατι σπουδαιο.

σκεψεις μου

[pelopidas]

ακουω ολη την ωρα για τα κακομοιρα τα ποντικάκια και το τι τραβαν με τις προσπαθειες επιστημονων να τα σωσουν, και ολο τον κοσμο επισης.
έχετε σκεφτει οτι ασθενειες, τεχνητα προκλητες, δε μπορει να θερα πευτουν με τα ιδια "φαρμακα" με τις πραγματικες, οταν δεν εχουν την ιδια αιτια και εχουν μονο τα ιδια συμπτωματα;
στην περιπτωσή μας, τη σκ δηλαδη, προκαλειται τεχνητη απομυελινωση. και φυσικα, οι "θεραπειες" εχουν αποτελεσμα, γιατι στο κατω κατω, δεν ειναι και συνεχης η αιτια που την προκαλει την απομυελίνωση, ειναι γνωστο ακριβως το αιτιο-αφου ειναι τεχνητο- και η θεραπεια ετσι ειναι...θαυματουργη.
η σκ ομως, στο αυτοάνοσο μοντελο ειναι αγνωστου αιτιολογιας, αρα αντιδοτο για αγνωστο δηλητηριο δεν βρισκεται ευκολα.
η σκ ως -χενφα-αποτελεσμα, εχει γνωστη αιτια (χενφα) και γνωστη θεραπεια(αποκατασταση της ροης). μην ξεχναμε, οτι η χενφα ειναι χρονια κατασταση, και στις σχεδον ολες τις περιπτωσεις εκ γεννετοις. αν ενα ποντικακι απο τη γεννηση του ειχε χενφα, κανενα απο τα "θεραπευτικα" σκευασματα δεν θα ανεκοπτε την πορεια της οργανικης του κατηφορας.
αυτο ειναι που μου τη δινει στα πειραματα με τα καημενα τα τρωκτικα, για το "καλο μας"...
ειναι σα να ριχνω σε καποιον πιπερι στη μυτη, και αυτος να φτερνιζεται. αν του καθαρισω τη μυτη ή αν σταματησω να του ...χορηγω πιπερι, ναι, θα σταματησει να φτερνιζεται. ομως δεν ειναι το ιδιο με καποιον που φτερνιζεται συνεχως, με καθαρη ή βρωμικη μυτη, σε όποιο περιβαλλον, σε οποια ατμοσφαιρα εκ γεννετοις...(να του κοψω τη μυτη;;;=να του πνιξω το ανοσοποιητικο)....
αυτα περι της ποντικο-σκ.
τωρα, αν καταφερουν να αντιστρεψουν χρονια αναπηρια των ποντικων χτιζοντας νεο κνσ, το πετυχουν και στον ανθρωπο, αυτο ειναι κατι σπουδαιο.

σκεψεις μου

ωραιες σκεψεις! γελασα πολυ με το πιπερι!

[Γιάννης]

Να πω κι εγώ κάποιες σκέψεις σε σχέση με τη σκλήρυνση και τη ΧΕΝΦΑ μετά τον υπέρηχο. Οι σφραγίτιδές μου είναι στενές (ξέχωρα από τις στενώσεις), μάλλον εκ γενετής σύμφωνα με τον Λιάση. Κάνοντας μια αναδρομή, απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πάντα ένα θεματάκι δυσκαμψίας, πχ μου ήταν πάντα δύσκολο και άβολο να κάτσω σταυροπόδι. Στη ζωή μου έχω ταλαιπωρήσει πολύ τον εαυτό μου. Έπαιξε κάποιο ρόλο; Τι σχέση έχω με ένα δεκαπεντάχρονο που δεν έχει πιεί ούτε ένα ποτήρι μπύρα στη ζωή του, παρόλα αυτά πάσχουμε απ' την ίδια ασθένεια; Τι παίζει μ' αυτά; Θα βρεθεί άραγε κάτι σίγουρο για τη σκλήρυνση όσο βρίσκομαι εν ζωή;