Σκλήρυνση κατά πλάκας
LL--MM έγραψε: Αλήθεια, Θυμάστε το φίλμ "Φιλαδέλφια" που αφορύσε όχι τη σκπ, αλλά το Εηντς;;;Θα θυμάσαι λοιπόν ότι δεν τον χώρισε ο φίλος του τον ήρωα που υποδυόταν ο Τομ Χανκς, μέχρι το τέλος μαζί του ήταν και τον στήριζε, άρα.....
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Δυστυχώς, βέβαια, συμφωνεί και το... Ναύπλιο, και όχι μόνο 
elina έγραψε:LL--MM έγραψε: Αλήθεια, Θυμάστε το φίλμ "Φιλαδέλφια" που αφορύσε όχι τη σκπ, αλλά το Εηντς;;;Θα θυμάσαι λοιπόν ότι δεν τον χώρισε ο φίλος του τον ήρωα που υποδυόταν ο Τομ Χανκς, μέχρι το τέλος μαζί του ήταν και τον στήριζε, άρα..... ήταν ο εξασφαλισμένος κληρονόμος.
O κόσμος βριθει από Ίριδες... Και το μέλλος της αρχής τηλεπικοινωνιών (η απόφαση της αρχής είναι ολόκληρη πιό ψηλα), κι η άλλη που "πλάνταζε στο κλαμα" τάχα μου, δεν είναι οι μόνες... εδώ μέχρι και με γιατρούς συμβαίνει... σελ. 14, πιό πάνω)
Ο ήρωας που υποδυόταν ο Ντ. Γουάσιγκτον είναι και αυτός η εξαίρεση... Όσο κι άν τσέπωσε το 30% των όσων κέρδισε για το Χανκς... (στις ΗΠΑ, ο κανόνας προβλέπει τέτοια ποσοστά)
Αυτο κι αν είναι κανόνας: η συμπεριφορά των συνεταίρων του Χανκς... και συναδέλφων του ΓουάσιγκτονHans Chr. Andersen έγραψε:Πάντως ένα σώμα σαν κι' αυτό που περιγράφει η LL—MM, με παραπαρέσεις, συχνοουρίες η αστάθεια, νοητικές δυσκολίες, άλλα συμπτώματα και βακτηρίες αγκώνος ή καροτσάκι, είναι δύσκολο να δημιουργήσει σεξουαλική έλξη, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά αν αυτό είναι ζήτημα πολιτισμικό, θέμα σεξουαλικών προτύπων ή κάτι βιολογικό.Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Μπορεί να είναι και τα τρία, για το αποτέλεσμα μιλάμε εδώ, στο οποίο ανφέρθηκε το Γιουλάκι...
Κι εδώ θα "επαυξήσω" στά λεγόμενα του Χανς: "όχι μόνο να δημιουργήσει, αλλά και να συγκρατήσει..."
Πρώτη φορά που ο Χανς δε με πιάνει απ'τη μούρη...
πόσο να κρατήσει, άραγε;
LL--MM έγραψε:Καλώς την kath...elina έγραψε:LL--MM έγραψε: Αλήθεια, Θυμάστε το φίλμ "Φιλαδέλφια" που αφορύσε όχι τη σκπ, αλλά το Εηντς;;;Θα θυμάσαι λοιπόν ότι δεν τον χώρισε ο φίλος του τον ήρωα που υποδυόταν ο Τομ Χανκς, μέχρι το τέλος μαζί του ήταν και τον στήριζε, άρα..... ήταν ο εξασφαλισμένος κληρονόμος.
O κόσμος βριθει από Ίριδες... Και το μέλλος της αρχής τηλεπικοινωνιών (η απόφαση της αρχής είναι ολόκληρη πιό ψηλα), κι η άλλη που "πλάνταζε στο κλαμα" τάχα μου, δεν είναι οι μόνες... εδώ μέχρι και με γιατρούς συμβαίνει... σελ. 14, πιό πάνω)
Ο ήρωας που υποδυόταν ο Ντ. Γουάσιγκτον είναι και αυτός η εξαίρεση... Όσο κι άν τσέπωσε το 30% των όσων κέρδισε για το Χανκς... (στις ΗΠΑ, ο κανόνας προβλέπει τέτοια ποσοστά)
Αυτο κι αν είναι κανόνας: η συμπεριφορά των συνεταίρων του Χανκς... και συναδέλφων του ΓουάσιγκτονHans Chr. Andersen έγραψε:Πάντως ένα σώμα σαν κι' αυτό που περιγράφει η LL—MM, με παραπαρέσεις, συχνοουρίες η αστάθεια, νοητικές δυσκολίες, άλλα συμπτώματα και βακτηρίες αγκώνος ή καροτσάκι, είναι δύσκολο να δημιουργήσει σεξουαλική έλξη, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά αν αυτό είναι ζήτημα πολιτισμικό, θέμα σεξουαλικών προτύπων ή κάτι βιολογικό.Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Μπορεί να είναι και τα τρία, για το αποτέλεσμα μιλάμε εδώ, στο οποίο ανφέρθηκε το Γιουλάκι...
Κι εδώ θα "επαυξήσω" στά λεγόμενα του Χανς: "όχι μόνο να δημιουργήσει, αλλά και να συγκρατήσει..."
Δεν το συζητω!!Hans Chr. Andersen έγραψε:Για ερωτικές σχέσεις γίνεται η κουβέντα, έτσι δεν είναι;Μπορεί να "είσαι" ο συγγραφέας με την αστείρευτη φαντασία και τους εκατομμύρια θαυμαστές
Δηλαδή, για την σεξουαλική επιθυμία.
Είναι θέμα χρόνου λοιπόν, αν θα την "κοπανήσει" ο ερωτικός σύντροφος του άρρωστου από οποιαδήποτε βαριά αρρώστεια ή όχι: αν η σεξουαλική επιθυμία έχει προλάβει να δημιουργήσει αγάπη
και θέμα ανθρώπου: αν η σεξουαλική του επιθυμία μπορεί να δημιουργήσει αγάπη.
Πάντως ένα σώμα σαν κι' αυτό που περιγράφει η LL—MM, με παραπαρέσεις, συχνοουρίες η αστάθεια, νοητικές δυσκολίες, άλλα συμπτώματα και βακτηρίες αγκώνος ή καροτσάκι, είναι δύσκολο να δημιουργήσει σεξουαλική έλξη, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά αν αυτό είναι ζήτημα πολιτισμικό, θέμα σεξουαλικών προτύπων ή κάτι βιολογικό.
Mag έγραψε:Μπορεί να "είσαι" ο συγγραφέας με την αστείρευτη φαντασία και τους εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, αλλά ...ευτυχώς εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς.
Όπως είδες, ο Χανς δε συζητάει για να συμφωνούν μαζί του και βρίσκει ευχαρίστως διαφωνίες μέχρι εκεί που δεν υπάρχουν, αλλά ομολογώ ότι επειδή αναλύεις τους όρους που είχα παραθέσει εγώ, θα παρω τη διαφωνία απάνω μου
Δεν είναι θέμα χρόνου ή ατόμου, είναι θέμα πίστης του ατόμου μέσα στο χρόνο. Και ως χρόνο αναφέρομαι στο τώρα και στο μέλλον, το παρελθόν ας το αφήσουμε ήσυχο, να το ρίχνουμε μόνο κλεφτές ματιές έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη που μας στοίχισαν.
Δύσκολο, όταν εμπεριέχει ανοιχτές και μόνιμες πληγές, και μάλιστα όταν ΔΕΝ υπάρχουν "λάθη" σε σχέση με τις όποιες δυσκολίες: μόνο άμα καλυφθούν αυτές μπορεί να υπάρξει πίστη στο μέλλον, η αντιλληψη του οποίου βασίζεται, εκ των πραγμάτων, στο παρόν και στο παρελθόν
Και επειδή η ίδια η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια και δημιουργεί τις πιο όμορφες ιστορίες,
Όχι μόνο, γράφει και φρικιαστικές, και απίθανης και άχρηστης "ανθρώπινης" κακίας, από τις οποίες "φταίμε εμείς" που δεν προστατευόμαστε αρκετά.
θα σου πω πως ΝΑΙ ένα σώμα με παραπαρέσεις, αστάθειες και όλα τα άλλα προβλήματα που περιγράφεις μπορεί να δημιουργήσει έλξη, πάθος και αγάπη.
Γιατι όχι, τα περιέγραψα κι εγώ, σε σχέση όμως με τις συνήθεις αντιδράσεις των άλλων. Ίσως να είναι εφικτό, αλλά πολύ απίθανο, και αυτό το άτομο πρέπει δεί τον ανάπηρο ώς υγειή και ίσο, όχι σαν μια παραπάνω εξάρτηση λόγω του πόνου του. Εσυ, ενδιαφέρεσαι να δείς τον/την αναπηρο/η ως υγειή, ή όχι;
Γιατί όταν κάποιος αγαπήσει σε σένα αυτές τις "γλυκιές" αδυναμίες, τότε δημιουργείται ένας δεσμός που αντέχει στο χρόνο, στις δυσκολίες, στις ανηφόρες, σε ΟΛΑ.
ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ. Οι αδυναμίες αυτές ΔΕΝ είναι γλυκές, είναι φριχτά επίπονες, για να βρείς ΕΜΑΣ πρέπει να πας πολύ μακριά, και οι περισσότεροι χρειαζόμαστε ένα οτοστόπ για να παμε ακόμα μακρύτερα, όχι να μας λένε "κάτσε κεί που κάθεσαι, επειδή οι αδυναμίες σου είναι γλυκές". Γλυκές είναι μόνο για όποιον θέλει να τις "μετονομάσει" έτσι για να ΜΗΝ τις βλέπει, όχι για αυτόν που αναγκάζεται να τις υποστεί. Να μοιραστείς γλύκα είναι εύκολο, να μοιραστείς πόνο, δύσκολο.
Τη δύναμη την έχετε όλοι σας, απλά ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ και μια μέρα θα απογειωθείτε ...
Πειράζει που εγώ θα προτιμούσα να προσγειωθώ κάπου βολικά;Τ'αεροπλάνα με ζαλίζουν, ιδίως τώρα με τη σκπ!
Καλώς σας βρήκα -Καλώς μας όρισες και πάλι, αλλά κοίτα να μας δείς ώς ανθρώπους πριν μας δείς ώς αναπήρους, πρίν τη σκπ αυτό ήμασταν, και, συγγνώμη Χανς, όσο και καλά να μας κάνει μια ΧΕΝΦΑ, μπορεί ν'ανοίγει φλέβες, μα αμφιβάλλω ότι θ'αλλάξει "τη ματιά των άλλων", για την οποία γίνεται τόση συζήτηση εδώ...
Mitsos83 έγραψε:Να πω και εγώ κάτι μικρο για τις σχέσεις που δεν έχει να κάνει ούτε με έρωτες, ούτε με αγάπες ούτε με συναισθήματα γενικότερα, έχει να κάνει με κάτι πιο βασικό: νομίζω το λένε αξιοπρέπεια.Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Αυτό δεν είναι μικρό, είναι το βασικό κι απαραίτητο σε μια τέτοια σχέση. Αλλά έχεις δίκαιο, Μήτσο83, κάθε άλλο παρα με τους έρωτες έχει να κάνει...
Πριν από λίγο καιρό ίσως θυμάστε το συμβάν με το κρουαζιερόπλοιο Costa Condordia. Ο καπετάνιος εγκατέλειψε το πλοίο σχεδόν από τους πρώτους. Έγινε ο περίγελος της διεθνούς κοινότητας, όχι γιατί φοβήθηκε αλλά γιατί το πλοιο τελικά δεν βυθίστηκε, έστεκε εκεί και αν το αφήσουν θα στέκει για πολύ καιρό.
Το βαπόρι θα μεινει εκεί πολύ καιρό και θα ρυπαίνει το περιβάλλον, αλλά το ότι έγινε περίγελως ο καπετάνιος (εκτός του ότι θα γίνει δίκη, αν δεν έγινε ήδη) δε θα φέρει πίσω κανέναν επιβάτη, συμπεριλαβανομένου ενός ατόμου στο καροτσάκι...
Συγγνωμη για το "φαιδρό" της σύγκρισης, αλλά μου θυμίζει κάποιους γιατρούς που γραφουν ότι "η συνέχιση του πελατολογίου τους είναι επαρκής επιβεβαίωση της τιμιότητάς τους, ιδίως όταν κάνουν γνωματεύσεις..."
Όπως δεν είναι συγκρίσιμα είδη η ζωή των επιβατών με τη φήμη του καπετάνιου, αλλο τόσο δε μπορεί να συγκριθούν τα δικαιώματα και η αναγνώριση στις παροχές του ασθενή με τη φήμη του γιατρού...
Ξέροντας για την ναυτική παράδοση των Ελλήνων με ρωτούσαν οι Γερμανοί εκείνο το διάστημα: "τί κάνουν οι Έλληνες καπετάνιοι σε παρόμοιες περιπτώσεις;".
Η απάντηση ήταν λιτή. Ο καπετάνιος δεν εγκαταλείπει το πλοίο για κανένα λόγο!!!Ασφαλώς.
Η "σύγκριση αξιοπρεπειών" του φέροντα ευθύνες και η αναγνώριση αξιοπρέπειας από αυτόν των επιβατών στη μία περίπτωση, των ασθενών στην άλλη, θέτει θέμα εξάρτησης των δευτέρων από τους πρώτους...
Πόση "αξιοπρέπεια" να υπάρχει στην κάθε εξάρτηση;
