Καλημέρα σας παιδιά και καλώς σας βρήκα! Όχι ότι χαίρομαι αφού θα προτιμούσα όπως κι εσείς να είμαι υγιής.
Να σας πω λοιπόν και τη δική μου ιστορία.Το 2006 γέννησα και αμέσως μετά ξεκίνησαν πόνοι μουδιάσματα, κούραση, εξουθένωση κ.τ.λ. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στην αρχή αφού πίστευα ότι ήταν αποτέλεσμα κούρασης λόγω μωρού και αϋπνίας. Τα προβλήματα όμως συνεχιζόντουσαν μέχρι που έφτασα να σέρνω το δεξί πόδι μετά τη δουλειά και λόγω κόπωσης αρκετής.
Άρχισα λοιπόν τις εξετάσεις τις επισκέψεις στους γιατρούς όπου το 2007 "η επιστήμη αποφάνθει"... ΣΚΠ. Το Φεβρουάριο λοιπόν 2008 ξεκίνησα το rebif 44 και μέχρι τώρα το συνεχίζω. Από τότε με μαγνητικές κάθε χρόνο φαίνεται ότι η εξέλιξη δεν είναι μεγάλη αλλά υπάρχει. Το δεξί χέρι και πόδι υπολειτουργεί. Τα μουδιάσματα και οι πόνοι είναι σπάνιοι αλλά όταν υπάρχουν δεν έχουν διάρκεια πάνω από μισή ώρα. Η κούραση είναι εύκολη όμως, η όραση μου που και που είναι θαμπή και η ζαλάδα συχνή.
Από τη στιγμή που το έμαθα ήμουν δυνατή, πείσμωσα αρκετά και αποφάσισα να μην αφήσω την ασθένεια να με ρίξει. Και οι γιατροί έλεγαν ότι σε σχέση με τις εξετάσεις, εξωτερικά έδειχνα πολύ καλύτερα.
Τώρα τελευταία όμως "έχω πέσει". Βλέπω διάφορα και τα μεταφράζω ως άσχημα σημάδια!!! Είναι κατάθλιψη αυτό; Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι δεν παίρνω άλλα φάρμακα εκτός του rebif και προτιμώ ότι μου συμβαίνει να το αντιμετωπίζω χωρίς αυτά ή άντε με ... βιταμίνες.
Δε δουλεύω τώρα, αλλά μένω πολύ στο σπίτι αφού η ηρεμία είναι αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Μετά από όλα αυτά που ελπίζω να μη σας κούρασα, θέλω να σας ευχαριστήσω που βρίσκεστε εδώ και τώρα που νιώθω την ανάγκη να πω κάποια πράγματα να τα διαβάζουν άνθρωποι που θα με καταλάβουν.
Σας ευχαριστώ λοιπόν εκ των προτέρων παιδιά και αυτούς (ή αυτόν/η) που είναι η αιτία ύπαρξης αυτού του σάιτ.
Να είστε καλά. Και εύχομαι για όλους μας το καλύτερο.
Να σας πω λοιπόν και τη δική μου ιστορία.Το 2006 γέννησα και αμέσως μετά ξεκίνησαν πόνοι μουδιάσματα, κούραση, εξουθένωση κ.τ.λ. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στην αρχή αφού πίστευα ότι ήταν αποτέλεσμα κούρασης λόγω μωρού και αϋπνίας. Τα προβλήματα όμως συνεχιζόντουσαν μέχρι που έφτασα να σέρνω το δεξί πόδι μετά τη δουλειά και λόγω κόπωσης αρκετής.
Άρχισα λοιπόν τις εξετάσεις τις επισκέψεις στους γιατρούς όπου το 2007 "η επιστήμη αποφάνθει"... ΣΚΠ. Το Φεβρουάριο λοιπόν 2008 ξεκίνησα το rebif 44 και μέχρι τώρα το συνεχίζω. Από τότε με μαγνητικές κάθε χρόνο φαίνεται ότι η εξέλιξη δεν είναι μεγάλη αλλά υπάρχει. Το δεξί χέρι και πόδι υπολειτουργεί. Τα μουδιάσματα και οι πόνοι είναι σπάνιοι αλλά όταν υπάρχουν δεν έχουν διάρκεια πάνω από μισή ώρα. Η κούραση είναι εύκολη όμως, η όραση μου που και που είναι θαμπή και η ζαλάδα συχνή.
Από τη στιγμή που το έμαθα ήμουν δυνατή, πείσμωσα αρκετά και αποφάσισα να μην αφήσω την ασθένεια να με ρίξει. Και οι γιατροί έλεγαν ότι σε σχέση με τις εξετάσεις, εξωτερικά έδειχνα πολύ καλύτερα.
Τώρα τελευταία όμως "έχω πέσει". Βλέπω διάφορα και τα μεταφράζω ως άσχημα σημάδια!!! Είναι κατάθλιψη αυτό; Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι δεν παίρνω άλλα φάρμακα εκτός του rebif και προτιμώ ότι μου συμβαίνει να το αντιμετωπίζω χωρίς αυτά ή άντε με ... βιταμίνες.
Δε δουλεύω τώρα, αλλά μένω πολύ στο σπίτι αφού η ηρεμία είναι αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Μετά από όλα αυτά που ελπίζω να μη σας κούρασα, θέλω να σας ευχαριστήσω που βρίσκεστε εδώ και τώρα που νιώθω την ανάγκη να πω κάποια πράγματα να τα διαβάζουν άνθρωποι που θα με καταλάβουν.
Σας ευχαριστώ λοιπόν εκ των προτέρων παιδιά και αυτούς (ή αυτόν/η) που είναι η αιτία ύπαρξης αυτού του σάιτ.
Να είστε καλά. Και εύχομαι για όλους μας το καλύτερο.
Γειασου Tinkerbel! Μη τα βαζεις κατω. Οτι δεν 
