Πώς να πάρω την απόφαση να κάνω παιδιά....έτσι?

[manoula 2]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!!!ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ 23 ΜΕ 2 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ 2 ΩΣΕΙΣ ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ.ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΚΠ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ,ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΤΟΝ ΦΛΕΒΑΡΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΩΣΕΙΣ.ΣΕ ΚΑΤΑΛΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΠΤΗΝ ΑΛΛΗ ΛΕΩ....ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΣΕ ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΣΚΠ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ????!ΚΙ ΕΤΣΙ ΠΕΙΣΜΩΣΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ....ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΗ,ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ (ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ) ΑΡΑ ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ!ΕΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΠΕΣ ΟΤΙ ΧΕΙΤΟΡΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ!!!ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΦΛΕΒΑΡΗ ΗΜΟΥΝ 3 ΜΗΝΩΝ ΛΕΧΩΝΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ 2Η ΩΣΗ ΜΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΓΙΟΣ 15 ΜΗΝΩΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.ΜΠΗΚΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ 2 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑ ΠΗΓΑ ΤΟΥ ΠΗΡΑ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΠΙΤΙ.ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΔΩΡΟ,ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΙ ΗΡΘΕ Κ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩ ΤΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ?ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΠΟΣΟ ΜΑΓΑΠΑΕΙ.
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΣΚΠ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΜΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ!!!!!ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ......ΕΧΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΕΡΗΘΕΙ ΤΠΤ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΠ.

[ΑΝΝΑ59]

Μακαρι να ειχα μια ''συνταγη'', να δωσω σε σας τις νεωτερες μαμαδες !!!! Δεν υπαρχει,ομως !!!!! Το μονο που ξερω,απο τη δικη μου πειρα, ειναι οτι, ΝΑΙ !!!! Τα παιδια,επιρρεαζονται ασχημα απο τα προβληματα υγειας του γονιου !!!! Τα παιδια, παντα, αισθανονται οτι μας προστατευουν !!!! Κι οταν ειμαστε αρρωστοι, ακομα περισσοτερο !!! Το μονο που θα μπορουσαμε να κανουμε, ειναι να τα προστατευσουμε απο προσθετες εννοιες και στενοχωριες !!!! Στα μετρα του δυνατου, βεβαια !!!!!Νοιωθω πολυ ασχημα, τωρα, για τα ξεσπασματα μου, τον καιρο του avonex (που δεν με βοηθησε ιδιαιτερα)...για την καταθλιψη μου,τον καιρο των αλλων ιντερφερονων !!!! Αν το ηξερα, δεν θα χρησιμοποιουσα ποτε αυτα τα φαρμακα !!!! Τοτε ομως, το εκανα ΚΑΙ για χαρη της κορης μου !!!! Για να ειμαι καλα, τρομαρα μου !!!!! Αν μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω....θα προστατευα περισσοτερο τον εαυτο μου, απο διαφορες ''εξωτερικες'' επιδρασεις που εκαναν μεγαλο κακο, οχι μονο σε μενα, αλλα και στην οικογενεια μου, στο παιδι κυριως !!!! Οταν εκεινη ενοιωθε οτι με προστατευει, ειδε να δεχομαι ''επιθεσεις '' απο αλλους....!!!!! Προφυλαξτε λοιπον τον εαυτο σας, οσο μπορειτε !!!!!!!!!Να νοιαζεστε ΜΟΝΟ για την υγεια σας ΚΑΙ την οικογενεια σας !!!!!!!!

[arianne]

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΙΗΣΤΑΝΤΑΙ.Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 17 ΜΗΝΩΝ Κ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑ ΞΕΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΠ.ΠΕΡΑΣΑ 3 ΣΟΒΑΡΕΣ ΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΙΣ ΕΓΚΙΜΟΣΥΝΗΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ Κ ΤΑ ΞΕΠΠΕΡΑΣΑ ΟΛΑ.ΤΩΡΑ ΣΚΑΙΦΤΟΜΑΙ ΓΙΑ 2 ΠΑΙΔΙ Κ ΤΟ ΘΕΛΩ.ΕΙΜΑΙ 25 Κ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΟΝΙΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.ΑΝ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΩ.
ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ Κ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΣΑΡΙΕΣ..Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΑ,ΑΛΛΩΣΤΕ Κ ΓΩ 3 ΑΔΕΡΦΙΑ ΕΧΩ..
ΜΕ ΛΕΕΙ ΜΑΜΑ Κ ΛΙΩΝΩ,ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΣΩΣΤΑ ΜΕ ΑΡΧΕΣ...
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ Κ ΤΩΡΑ ΣΗΚΩΝΕΤΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ Κ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ Κ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ...
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ,ΘΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΦΕΡΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΕΛΠΙΖΩΝΤΑΣ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΣΩΣΤΑ Κ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΟΙ Κ ΣΩΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

[Nick.]

Διάβασα με προσοχή τις απόψεις σας, και εγώ κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αν νιώθεις πως μπορείς να μεγαλώσεις σωστά έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως αν είσαι υγιής ή όχι, τότε κάντο. Αν νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά δυνατός (ψυχικά ή σωματικά) τότε άστο καλύτερα.
Αυτή είναι και μία θέση ευθύνης που θα έπρεπε να έχουν όλοι όσοι μπορούν να τεκνοποιήσουν.

Εγώ κι ο άντρας μου αποφασίσαμε να μην κάνουμε δεύτερο παιδί όταν μας δώθηκε η ευκαιρία γιατί ο άντρας μου ήταν σαφής. Είπε πως μετά βίας μπορούσε να ανεχτεί και να υποστηρίξει τον εαυτό του, πόσο μάλλον κι ένα δεύτερο παιδί.
Τον βλέπω ότι η συμμετοχή στην "οικογένεια" τον δυσκολεύει. Ενώ αγαπάει τον γιό του πολύ, δεν αποζητά την επαφή και χρόνο μαζί του. Αυτό φυσικά το παιδί το εισπράττει, γι'αυτό και ο πατέρας του -μέχρι στιγμής- δεν αποτελεί κανενός είδους πρότυπο γι'αυτόν. Ούτε δύναμης (φυσικά), ούτε προστάτη, ούτε εξυπνάδας, ούτε, ούτε. Επικαλείται άλλους από το συγγενικό περιβάλλον όταν θέλει να αναφερθεί σε αρσενικά πρότυπα.
Από πλευράς μου νιώθω μεγάλη την ευθύνη να δημιουργήσω και να κρατήσω σε επαφή τους δυό τους. Γιατί ξέρω πως ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο. Αλλά και θα πρέπει χρόνο με το χρόνο να δίνω στον μικρό να καταλάβει πως ο πατέρας του τον αγαπάει με τον δικό του τρόπο, για να μην περάσει μέσα του η αίσθηση της απόρριψης.

Σίγουρα δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω/βλέπω πως ήδη η πάθηση του πατέρα έχει επιρρεάσει αρνητικά την ψυχολογία του παιδιού. Ήδη υπάρχει κόντρα του γιού απέναντι στον πατέρα. Ξέρω πως τα πράγματα θα δυσκολέψουν στο μέλλον για τον πατέρα αλλά και για το παιδί. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Η ελπίδα μου είναι στο τέλος όλο αυτό να καταλήξει σε ωριμότητα και μεγαλείο ψυχής και όχι σε οργή και κατάθλιψη.

[Alpha Tough]

μπράβο σου για την καθαρότητα με την οποία βλέπεις το πρόβλημα και την παλικαριά σου να παίρνεις το ρόλο που απαιτεί η κατάσταση. Να είσαι πάντα καλά για να βοηθήσεις τους αγαπημένους σου που παιδεύονται να βρουν τις ισορροπίες τους.

[Giota]

δεν συμφωνω με την nick. παντα οι αντρεσ οσο κ να αγαπουν τα παιδια τουσ κ προβλημα να μην εχουν δεν ειναι τοσο πολυ κοντα οσο οι γυναικεσ. δικη μου αποψη. ο αντρασ μου τον λατρευει τον γιο μασ. τον βλεπει λογο δουλειασ λιγο κ τον παιζει λιγο. αυτοσ ολη μερα μαμα φωναζει κ οταν βλεπει τον μπαμπα του κανει σαν τρελο κ ασ μην τον βλεπει πολυ. αυτα

[LL--MM]

Το είδος, όμως, της απουσίας των δύο πατεράδων είναι διαμετρικά διαφορετικό, οσοδήποτε μη ηθελημένο: Και οι δύο αγαπουν το παιδί τους αλλά ο ενώ ο ένας είναι απών επειδή δουλεύει για την οικογένειά του, ο άλλος, και σωματικά παρών να είναι, εχεί μονιμη δυσκολία επαφής με το γιό του, λόγω της σκπ.

Δεν είναι θέμα πατέρα ή μητέρας, έλλειψης αγάπης ή υπερβολικής απασχόλησης: ΘΕΜΑ ΣΚΠ ΕΙΝΑΙ: Και η σκπ δεν είναι, δυστυχώς, ένα "επάγγελμα" που θα το κλειδώσουμε στο συρτάρι του γραφείου μας το βράδυ για να μπορέσουμε να ζήσουμε ξέγνοιαστα τις "οικογεγειακές ώρες", οι γύρω μας κι εμείς.

Η σκπ του πατέρα του αναπόφευκτα επηρρεάζει το γιό της Nick., ενώ η προσπάθειά της να τους φέρει πιό κοντα είναι και αυτή που θα στηρίξει την οικογένειά της, τώρα και στο μέλλον. Αν εσύ, Γιώτα, αντιμετώπιζε παρόμοιες δυσκολίες με αυτές του άντρα της, θα τις πολεμούσατε, ασφαλώς, εσύ κι ο άντρας σου, όπως μπορούσατε.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι η σκπ χτυπάει οξύτερα τους άντρες από τις γυναίκες, είναι και ο παράγοντας "ρόλος της γυναίκας-μητέρας" που θεωρείται ώς πιο "παθητικός", και μετράει περισσότερο στη στήριξη του σπιτικού, ενώ ο άντρας μπορεί να θεωρήσει την κατάστασή του πιο δύσκολη επειδή δεν κατάφερε τους εξωοικογενειακους του στόχους, και δεν πα'να λενε όοολοι οι θεωρητικοί... Είναι όλ'αυτά μαζί που πρέπει να σταθμιστούν, και όπως είναι διαφορετικοί οι παράγοντες σε κάθε σπίτι, δεν υπάρχει ένα καλούπι που να μπαίνουν όλοι για να βολευτούν...

Και ΔΕ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ότι και να λέμε... Ο καθένας θα κοιτάξει να βρεί, για τον εαυτό του, το λιγότερο επίπονο δρόμο...

Δεν είναι θέμα διαφωνίας, αλλά διαφοράς καταστάσεων μέσα στη σκπ. Καλό κουράγιο σε όλους μας.

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

[Giota]

ισωσ εχεισ δικιο. απλα διαφωνω καθετα οτι το παιδι μου θα αποκτησει ψυχολογικα λογο τησ σκπ σ μου. ασ μασ πουν κ αυτοι που εχουν μεγαλα παιδια. τι να πω. μεγαλο θεμα.δηλαδη οσοι καναμε παιδια επρεπε να μην κανουμε? ολοι λεμε προχωραμε μπροστα ξεχναμε την σκπ δεν απογοητευομαστε εχει η ζωη κουραγιο κοιτα το μελλον κ αλλα πολλα. ασ λεγαμε κ ο ενασ στον αλλον τα αντιθετα. σταματα εκει. μην προχωρασ δεν υπαρχει μελλον. ποιοσ εχει το κουραγιο να το κανει? ειδικα οταν βλεπεισ οτι προσ το παρον ειναι καλα? δεν ξερω πλεον τι να σκεφτω.

[ΑΝΝΑ59]

ισωσ εχεισ δικιο. απλα διαφωνω καθετα οτι το παιδι μου θα αποκτησει ψυχολογικα λογο τησ σκπ σ μου. ασ μασ πουν κ αυτοι που εχουν μεγαλα παιδια. τι να πω. μεγαλο θεμα.

Η κορη μου ειναι 19,5 χρονων! Οταν διαγνωστηκα, ηταν 4 !!! Την αποψη μου, βασισμενη στη δικη μου πειρα, την εγραψα χτες!!!! Ευχομαι σε ολους τους γονεις-συνασθενεις , τα καλυτερα

[Giota]

ισωσ εχεισ δικιο. απλα διαφωνω καθετα οτι το παιδι μου θα αποκτησει ψυχολογικα λογο τησ σκπ σ μου. ασ μασ πουν κ αυτοι που εχουν μεγαλα παιδια. τι να πω. μεγαλο θεμα.

Η κορη μου ειναι 19,5 χρονων! Οταν διαγνωστηκα, ηταν 4 !!! Την αποψη μου, βασισμενη στη δικη μου πειρα, την εγραψα χτες!!!! Ευχομαι σε ολους τους γονεις-συνασθενεις , τα καλυτερα

οταν εμεινεσ εγκυοσ δεν ειχεσ τιποτα. μετα προεκυψε. τι γινεται σε αυτην την περιπτωση?εγω συμφωνω στο οτι αλλοι παραγοντεσ σε φτανουν σε τετοια σημεια. οποτε επαθα ωση καποιοσ με ειχε τρελανει.