Δεν αμφιβάλλω ότι είσαι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, και με συγχωρείς για την εντύπωση που δίνω. Γενικά δεν έχω δεί τους συναδέλφους σου παρά μεταξύ υπεροψίας και καταδεκτικότητας, στην καλύτερη των περιπτώσεων...
Συγχαρητήρια ειλικρινά για την αποφοίτησή σου, μακάρι να είχες κάτι λιγότερο πρακτικό με το οποίο να ασχοληθείς... μήπως όμως κατά τύχη έχεις ακόμα κλειδί για τη διευρυμένη τράπεζα δεδομένων από το σπίτι σου; Το άρθρο των Kesselring και Beer τον Απρίλη του 2003 είναι ενδιαφέρον, βέβαια, κατά τη γνώμη μου η τελευταία τους φρασούλα είναι η πιο σωστή... (στο ΟΛΟΚΛΗΡΟ κείμενο...)

δεν αλλάζω, έ; Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μια νεώτερη εκδοχή του Απρίλη 2006, αλλά δεν είμαι βέβαιη…
http://www.thelancet.com/journals/laneu ... 05)70193-9
Για τις ενέσεις, γράφω αυτό που κάνω η ίδια, και είναι το λιγότερο επίπονο. Σας εύχομαι και στους δύο να σας καλύψει το αναμενόμενο χάπι αλλά, ενέσεις είναι, στη δική σου την καθημερινότητα είναι, απομυθοποίησε της το, είσαι ο πιο ειδικός... αφήστε μισή ώρα το φάρμακο εκτός ψυγείου, θα πονάει λιγότερο...
Το περιστατικό στο Υ.Γ.1 μου το ανέφερε μια συνάδελφος από δω, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι
ΔΕΝ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ Και αφορά μια κορυφή... Είναι στην καθημερινότητά μας, και, δυστυχώς, αυτά δεν είναι πράγματα που αλλάζουν...
Το Υ.Γ.2, είναι στο βιβλίο αναφοράς του ΕΚΠΑ, και
ΑΥΤΟΛΕΞΙ οπότε και εκτός Αθηνών στις Ιατρικές κάπου πρέπει να το βρεις... αν δηλαδή δεν το είχες ήδη αποστηθίσει για τις εξετάσεις... Δεν τα’ βγαλα απ’ την κοιλιά μου, όπως βλέπεις, γραμμένα απ’ τους δικούς σου τα βρήκα, (Βασιλόπουλος/Τσακανίκας) και από τις εκδόσεις Πασχαλίδη… Φαντάζομαι ότι θα είναι ακόμα πιο δύσκολο για σένα να βλέπεις την εφαρμογή αυτών των κειμένων στο δικό σου τον άνθρωπο, οι ελάχιστοι που τα'χουμε διαβάσει δεν τα έχουμε και για ...Ευαγγέλιο και καταφέρνουμε να τα δούμε γι’ αυτό που είναι, δηλαδή αυθαιρεσίες…
Όσο για τις «πλάκες» του Υ.Γ.3, όταν μας λένε «Κάτσε καλά, γιατί εμείς είμαστε εδώ για ν’ αποκλείσουμε ότι έχεις σκπ» «τι θ’απογίνω;» «δεν είναι η στιγμή να μιλάμε γι αυτό!!!», το να εκλιπαρείς επιμελητή (ομολογουμένως, ρήτορα και εμφανώς* εξαίρετο εκπαιδευτικό) για μια εξήγηση ενώ η σπαστικότητα της μιας πλευράς είναι εξαιρετικά επίπονη (με έβλεπε να έχω σπαστικες παραπαρέσεις με τα μάτια του, τοτε, δέκα χρόνια μετά, είπε ότι στο ντοσιέ δεν έβλεπε άλλο από "παραισθησίες" διότι το βούρλο , η τότε βοηθός του, δεν έκανε τη διφορά μεταξύ των δυο όρων!
*Ακόμα και αυτο το εμφανές ήταν πολύ... επιπόλαιο, ακόμα και τότε έπασχα από σουηδικό σύνδρομο
Να είστε και οι δυο καλά…