Βοήθεια για ερωτηματολόγιο διπλωματικής

[litsa]

ξανά μπραβο ευα για τον όμορφο λόγο σου....
γεια σου πμ79..

ετσι είναι τα πράγματα...
καλη μέρα και καλό μας μήνα 1 11 11!!

[Εύα]

Λίτσα, Καλημέρα και Καλό Μήνα σε ΟΛΟΥΣ μας!

Πράγματι ενδιαφέρον το 1-11-11! Τί να έλεγε, άραγε, ο Πυθαγόρας γι' αυτό;

Χαίρομαι που ξανά συμφωνείς μαζί μου αλλά, ομολογώ πως, δεν τα πάω και καλά με τους επαίνους - κοκκινίζω, τρομάρα μου!

Πάντα παλεύω να μπει καλά στο μυαλό όλου του κόσμου (ΑμΕΑ και μη) ότι οι ΑμΕΑ έχουν αξιοπρέπεια και δικαιώματα, άρα κανείς δεν τους "ομαδοποιεί" όπως γουστάρει, ούτε τους αντιμετωπίζει όπως "δεν πρέπει".
Όταν καταρρίψουμε αυτή τη λογική πρώτοι εμείς οι ίδιοι οι ΑμΕΑ, θα ακολουθήσει και η κοινωνία (η πολιτεία πάει πάντα πιο αργά) και τα πράγματα θα ρέουν πολύ πιο ομαλά για όλους. Προς το παρόν, όμως, κάποιοι θα πρέπει να "γκαρίζουμε" ή να "γαβγίζουμε" στους παραβάτες.


Να είσαι καλά.


Υ.Γ. Τα Παιδιά μΕΑ (νοητική ή/και κινητική στέρηση) είναι τα πιο πλήρως συναισθηματικά εκδηλωνόμενα. Στο διάστημα που δούλεψα μαζί τους, εθελοντικά, οι δικές μου συναισθηματικές αξίες "τραντάχτηκαν" και "αναθεωρήθηκαν" πολλές φορές, καθώς εκείνα μού έδιναν "Μαθήματα Αγάπης". Κάποια απ' αυτά τα συναντώ ακόμη σε εκδηλώσεις του σχολείου τους ή με τους γονείς τους και, 15 χρόνια μετά, "αγαπιόμαστε" το ίδιο.

Μερικοί μού λένε "πάλι τρέχεις στα 'βλαμμένα'" κι εγώ τούς τρέχω σ' έναν καλό ψυχίατρο, να πετάξουν λίγο cruelty από πάνω τους, για ν' αναπνέουν καλύτερα.

[LL--MM]

Woofαμέρα Π.Μ.79!

Χαίρομαι που, μετά τη Λίτσα, συμφωνείς και εσύ με την απάντησή μου στη φοιτήτρια Σοφία Λαζ.

Κάτι ενδιαφέρον θα μύρισα στο avatar σου αλλά τώρα δεν το θυμάμαι, γιατί μόνο συγκεκριμένες ώρες της ημέρας είμαι σκύλος!
Καλημέρα Εύα! Πές μου κι εμένα ότι χρειάζεται να ξέρει κανείς για τα "ωράρια σκύλων" διότι, όπως είδατε κι εδώ, αλλα και με τους θεράποντές μας γενικά, αυτοί οι υγιείς έχουν τη συνήθεια (διότι, απλούστατα, το θεωρούν δικαίωμά τους) να μας φέρονται "σκυλίσια", ασφαλώς όμως, όχι με την έννοια που δίνεις εσύ!

Το Internet έχει δικούς του «κανόνες επικοινωνίας» περί ευγένειας και επιθετικότητας, γι’ αυτό εξαρχής ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑ στα Μέλη πως η απάντηση ΔΕΝ απευθύνεται σε άτομο με ΣΚΠ αλλά σε φοιτήτρια.
Σωστά, αλλά επειδή πολλοί από μας δεν γνωρίζουμε τους ακριβείς κανόνες αυτής της "ιντερνετικής εθυμοτυπίας", προτείνω να κάνουμε είτε ένα θέμα, είτε ξεχωριστό, είτε εδώ μέσα, ώστε να τηρείται ευκολώτερα από τα μέλη πρός κοινό όφελος...

Μεταπτυχιακή στα Οικονομικά ΟΦΕΙΛΕΙ να ξέρει άπταιστα Αγγλικά, αλλιώς κακώς τη δέχτηκαν στο ΟΠΑ.
Σε πολλές σχολές ζητάνε την πολυσυζητημένη "γλωσσική επάρκεια" για ένα μτχ., δυστυχώς όμως, αυτή είναι που δεν επαρκεί στις εκάστοτε ανάγκες. Και στο νοσοκομείο όπου με διέγνωσαν, είχα πάει ένα κείμενο δικό μου στα αγγλικά, ο καθηγητής (τώρα πλέον "κορυφή" στο Πάρκινσον) όπου μου εξήγησε ότι "για να γράψει κανείς στο pubmed έπρεπε να ξέρει αγγλικά": Απάντησα ότι η βοηθός στην οποία είχα δείξει την (αγγλική) περίληψη αυτήν την προηγούμενη χρονιά, μου αρνήθηκε βοήθεια διότι... "δεν ήξερε αγγλικά". Είπε οτι "γι αυτό δεν ήταν πλέον μαζί μας αυτή..."

Άρα δεν «το παίζω» έξυπνη, παραθέτοντας δίγλωσση ή αμετράφραση ορολογία. Απλά δεν κάνω και τη χάρη στη Σοφία Λαζ. να το παίξω «ταλαίπωρη σκληρυντική». Ούτε είμαι (ταλαίπωρη) ούτε αποδέχομαι το πνεύμα στο οποίο κινήθηκε (κακώς) η φοιτήτρια. Έχουν αξιοπρέπεια οι ΑμΕΑ, δούλεψα χρόνια εθελοντικά μαζί τους, πολύ πριν τη ΣκΠ μου.
Αυτό εμάς μας φαίνεται αυτονόητο, η κοπέλα όμως φαίνεται καθαρά ότι "έπεσε από τα σύννεφα" με τις παρατηρήσεις μας και ούτε κατάλαβε γιατί το κείμενό της θα μπορούσε ποτέ να θίξει την αξιοπρέπειά μας... Και να καταλάβει εκείνη ως νέα και καλοπροαίρετη, θα καταλάβει άραγε και ο καθηγητής; Τίποτα δεν είναι περισσότερο αμφίβολο... Μην ξεχνάμε, αυτός θα βαθμολογήσει, όχι εμείς... και τη δική του την ανάγκη έχει, όχι τη δική μας.

Μ’ ένα λόγο, χρειαζόταν να την «βάλω στη θέση της» και, για να το πετύχω, βγήκα από το ΣκΠ προφίλ μου και τής μίλησα από την καθημερινότητά μου, σαν να την συναντούσα «αλλού» και δεν ήξερε ότι έχω ΣκΠ. Βέβαια, «αλλού», ίσως φορούσα κάποιο απ’ τα «ράσα» μου, οπότε δεν ξέρω αν θα τής άρεσε το χρώμα...
Εκ των πραγμάτων, εκγρίνω και επαυξάνω στα λεγόμενά σου, γεγονός όμως είναι ότι αν το χρώμα δεν αρέσει, δεν έιναι "πιασάρικο" όπως λεγεται στην """ανθρώπινη""" γλώσσα, απλούστατα, δε θα'έχει τη δυνατοτητα να σε δει...

Paws up, λοιπόν, Π.Μ.79, πατούνια στον αέρα! Μην «ξαναφοβηθείς» ότι θα «φανείς» κλπ. Σε ποιόν; Στο κοριτσάκι που δεν έχει την ευαισθησία να φερθεί με σεβασμό αλλά τής περισσεύει το θράσσος ή στο καθηγητή που δεν ξέρει Στατιστική αλλά έχει γίνει ένα με την πανεπιστημιακή καρέκλα; Το ότι εσύ με ΣκΠ συνεχίζεις να είσαι παραγωγικός σε μια χώρα που σχεδόν αγνοεί τα ΑμΕΑ, ποιός σού το πληρώνει; Για να μην πω ποιός σε επαινεί...
Συμφωνω, αλλά "ευαισθησία" και σεβασμός" είναι όροι μιας γλώσσας που δε μαθαίνουν τα παιδιά αυτά... Και αμφίβολο ότι θα θεσμοθετηθεί "Κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας" για τη γλώσσα αυτήν, εδώ αυτό των αγγλικών δε φτάνει για την επάρκεια...

Να είσαι καλά.


Υ.Γ. Οι νευρολόγοι δεν φαντάζονται τις δυνατότητες των (σκυλίσιων) σκύλων. Κανείς τους δεν κατάλαβε γιατί, μία μέρα πριν ξεκινήσει η τελευταία μεγάλη ώση, ο σκύλος μου με έγλυψε απ’ τα νύχια μέχρι το μέτωπο. Κανείς τους δεν πιστεύει ότι ο σκύλος μου ξέρει πάντα ποιό μέρος του σώματός μου είναι ψιλο-μουδιασμένο και εκεί με γλείφει, τουλάχιστον μέχρι να ζεσταθεί. Κι εγώ τούς βγάζω τη Labradorίσια γλώσσα μου, καθώς δεν είμαι κλασσική γιατρός MD.
Αφού δηλώνουν "ανθρωποι" και όχι "σκύλοι" (να τους χαρακτηρίσεις τέτοιους, θα ήταν μάλλον προσβολή στο δικό σου) πως περιμενουμε να καταλάβουν;
Κρίμα, εμείς πολυ θα θέλαμε να μας φέρονταν σα να είμασταν κι εμείς "σαν αυτούς" αλλά αφού είμαστε "κάτι άλλο" πως να το διανοηθούν; Οι νοοτροπιες δεν αλλάζουν, μια φοιτήτρια θα μπορούσε πολύ να βοηθηθεί εδώ, άν είχε μπεί "έχοντας την κατανόηση των προβλημάτων μας..."

Αλλά και πάλι, πως να ξέρει; Πάντως εγώ, πολύ θα ήθελα να δω ο κειμενο αυτής της πτυχιακής...

Και Εύα μου, σε αυτό θα διαφωνήσω κάθετα μαζί σου: Οι ΑμεΑ έχουν αξιοπρέπεια, (αφού αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από τους ίδιους) αλλά που τα είδες τα δικαιώματα (αυτά που εξαρτώνται από την πολιτεία, τους "συνανθρώπους" και τους κάθε λογής "επιστήμονες"), ιδίως "συναδέλφους" που θεωρούν ότι τους κάνουμε αθέμιτο ανταγωνισμό με τις δυσκολίες μας;

Woof-Woof!
Καλημέρα σε όλους
Η γιαγιά η Κασσάνδρα

[litsa]

εύα δεν κολακεύω και μην κοκκινίζεις....
χαχαχαχα

κάποτε μία καθηγήτρια στο Λύκειο, είχε βάλει θέμα έκθεσης ''μίσει τους κολακεύοντες, ώσπερ τους εξαπατώντες''

εμ ... ακόμα το θυμάμαι ...

φιλια σε όλους!!!

υ.γ
γιαγιά κασσάνδρα- μιας και εσύ αποφάσισες τον χαρακτηρισμό- (που κυκλοφορείς?) λες να ξέρει τι θα πει σκληρυνση κατά πλάκας?? η φοιτήτρια εννοώ... που να ξέρει κάποιος που δεν το έχει βιώσει....
ας την βοηθήσουμε με την συμπλήρωση .... τόσα της γράψαμε .... που θα πάει, θα το καταλάβει ..

Ξέρεις, μερικές φορές τα νέα παιδιά, είναι εντελώς ανυποψίαστα.... και αυτό είναι κακό και κακό..!

[giannis]

Καλησπέρα sofilaz...

Δεν θα απαντήσω στο ερωτηματολόγιό σου. Δεν είναι ότι δεν θέλω να σε βοηθήσω, αλλά πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε η οικονομική προσέγγιση της θεμάτων υγείας δεν θα γνώριζες καλή μου, την ύπαρξη του ms society.
Ε, λοιπόν, η οικονομική προσέγγιση των χρόνιων προβλημάτων υγείας με αηδιάζει, καλή μου νεαρή. Διότι όσο ήμουν υγιής πλήρωνα αδρά. Μόλις αντιμετώπισα πρόβλημα, άρχισαν να με βλέπουν με αρνητικό πρόσημο στους ισολογισμούς. Διάβασε λοιπόν, νεαρή μου, ότι ως οντότητα δεν έχω αρνητικό πρόσημο. Μπορεί να έχω ως οικονομικό στοιχείο της κοινωνίας, αλλά αυτό με αφήνει αδιάφορο.
Όσο ήμουν υγιής ουδέποτε αντιμετώπισα τους ασθενείς ως υπάρξεις με αρνητικό πρόσημο. Κι είχα τη δυνατότητα, λόγω της ιδιότητάς μου ως δημοσιογράφου, να επηρεάσω πολλαπλάσια τμήματα της κοινωνίας απ' όσα μια έρευνα ενός πανεπιστημίου. Χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι ένα γρανάζι στη μηχανή απομείωσης του κοινωνικού κράτους. Η έρευνά σου είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί από έναν Σπράο στο μέλλον, για να αποδείξει ότι μέσα από ένα φόρουμ μπορεί ένας χρόνια πάσχων να ωφεληθεί περισσότερο, απ' όσο θα ωφεληθεί από το επίδομα απολύτου αναπηρίας.
Δεν φταις εσύ που σου ζήτησαν μια εργασία. Περιμένω όμως, από εσένα -και από εμάς- να σκεφτούμε λίγο περισσότερο για όλους μας, απ' όσο σκεφτόμαστε τον καθηγητή στον οποίο θα παραδώσεις την εργασία σου.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς και ολόψυχες ευχές για καλή ζωή και επαγγελματικό μέλλον, σε συμβουλεύω να σκέφτεσαι πέρα από τα δεδομένα, παιδί μου...

Καλή πορεία ολόψυχα Σοφία! (συγγνώμη αν δεν είναι αυτό το όνομά σου)