Σήμερα μόλις ανακάλυψα το πραγματικά πολύ αξιόλογο site και πήρα το θάρρος να μπω και εγώ
στην παρέα σας. Είμαι 40 χρονών και εδώ και 7 περίπου μήνες διαγνώσθηκα με ΣΚΠ.
Τα συμπτώματα ήταν η αδυναμία εστίασης στο αριστερό μάτι, το μούδιασμα στο αριστερό μέρος
του προσώπου, η απώλεια της γέυσης και η δυσκολία στην ούρηση.
Νόμιζα ότι είχα πάθει εγκεφαλικό όμως η μαγνητικές εγκεφάλου και αυχένα έδειξαν την ΣΚΠ.
Το σοκ φυσικά ήταν μεγάλο και σχεδόν αμέσως μετά τη διάγνωση και ενώ τα πρώτα συμπτώματα
άρχισαν να υποχωρούν, μούδιασε έντονα η αριστερή πλευρά του σώματός μου και ξεκίνησαν
καψίματα και στα δύο μου πόδια. 1 μήνα μετά ξεκίνησα Rebif 44 και Exenadil γιατί δεν μπορούσα
να το διαχειριστώ μόνος μου. Το Exenadil πραγματικά με βοήθησε να ηρεμήσω.
Για να μην μακρυγορώ, 6 μήνες με το Rebif είμαι αρκετά καλύτερα - και ψυχολογικά. Μάλιστα τις
τελευταίες ημέρες σταμάτησα το Exenadil και ελπίζω να μην το ξαναχρειαστώ - θα δούμε.
Είμαι γενικά λίγο απαισιόδοξος, με φοβίζουν πολλά πράγματα. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι
μπορεί να φτάσω στο σημείο να μην μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ και αυτό με τρελαίνει.
Χάρηκα όμως όταν περιπλανώμενος στα forums του site, βρήκα ότι υπάρχουν παρά πολλοί
συμπάσχοντες που είναι αισιόδοξοι και πραγματικά τους θαυμάζω γι αυτό.
Αυτός ήταν και ο λόγος που γράφτηκα, περίμενα μιζέρια και βρήκα αισιοδοξία και θετική σκέψη !!
Να είστε όλοι καλά.
στην παρέα σας. Είμαι 40 χρονών και εδώ και 7 περίπου μήνες διαγνώσθηκα με ΣΚΠ.
Τα συμπτώματα ήταν η αδυναμία εστίασης στο αριστερό μάτι, το μούδιασμα στο αριστερό μέρος
του προσώπου, η απώλεια της γέυσης και η δυσκολία στην ούρηση.
Νόμιζα ότι είχα πάθει εγκεφαλικό όμως η μαγνητικές εγκεφάλου και αυχένα έδειξαν την ΣΚΠ.
Το σοκ φυσικά ήταν μεγάλο και σχεδόν αμέσως μετά τη διάγνωση και ενώ τα πρώτα συμπτώματα
άρχισαν να υποχωρούν, μούδιασε έντονα η αριστερή πλευρά του σώματός μου και ξεκίνησαν
καψίματα και στα δύο μου πόδια. 1 μήνα μετά ξεκίνησα Rebif 44 και Exenadil γιατί δεν μπορούσα
να το διαχειριστώ μόνος μου. Το Exenadil πραγματικά με βοήθησε να ηρεμήσω.
Για να μην μακρυγορώ, 6 μήνες με το Rebif είμαι αρκετά καλύτερα - και ψυχολογικά. Μάλιστα τις
τελευταίες ημέρες σταμάτησα το Exenadil και ελπίζω να μην το ξαναχρειαστώ - θα δούμε.
Είμαι γενικά λίγο απαισιόδοξος, με φοβίζουν πολλά πράγματα. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι
μπορεί να φτάσω στο σημείο να μην μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ και αυτό με τρελαίνει.
Χάρηκα όμως όταν περιπλανώμενος στα forums του site, βρήκα ότι υπάρχουν παρά πολλοί
συμπάσχοντες που είναι αισιόδοξοι και πραγματικά τους θαυμάζω γι αυτό.
Αυτός ήταν και ο λόγος που γράφτηκα, περίμενα μιζέρια και βρήκα αισιοδοξία και θετική σκέψη !!
Να είστε όλοι καλά.