Woofαμέρα Π.Μ.79!
Χαίρομαι που, μετά τη Λίτσα, συμφωνείς και εσύ με την απάντησή μου στη φοιτήτρια Σοφία Λαζ.
Σού ζητάω συγγνώμη αν, καθώς τριγύριζα αδέσποτη στα σοκάκια, μπήκα και στο δικό σου μυαλό. Βλέπεις, είμαστε και οι δύο σκύλοι: εσύ Δαλματίας, εγώ Labrador! Κάτι ενδιαφέρον θα μύρισα στο avatar σου αλλά τώρα δεν το θυμάμαι, γιατί μόνο συγκεκριμένες ώρες της ημέρας είμαι σκύλος!
Το Internet έχει δικούς του «κανόνες επικοινωνίας» περί ευγένειας και επιθετικότητας, γι’ αυτό εξαρχής ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑ στα Μέλη πως η απάντηση ΔΕΝ απευθύνεται σε άτομο με ΣΚΠ αλλά σε φοιτήτρια.
Μεταπτυχιακή στα Οικονομικά ΟΦΕΙΛΕΙ να ξέρει άπταιστα Αγγλικά, αλλιώς κακώς τη δέχτηκαν στο ΟΠΑ.
Άρα δεν «το παίζω» έξυπνη, παραθέτοντας δίγλωσση ή αμετράφραση ορολογία. Απλά δεν κάνω και τη χάρη στη Σοφία Λαζ. να το παίξω «ταλαίπωρη σκληρυντική». Ούτε είμαι (ταλαίπωρη) ούτε αποδέχομαι το πνεύμα στο οποίο κινήθηκε (κακώς) η φοιτήτρια. Έχουν αξιπρέπεια οι ΑμΕΑ, δούλεψα χρόνια εθελοντικά μαζί τους, πολύ πριν τη ΣκΠ μου.
Μ’ ένα λόγο, χρειαζόταν να την «βάλω στη θέση της» και, για να το πετύχω, βγήκα από το ΣκΠ προφίλ μου και τής μίλησα από την καθημερινότητά μου, σαν να την συναντούσα «αλλού» και δεν ήξερε ότι έχω ΣκΠ. Βέβαια, «αλλού», ίσως φορούσα κάποιο απ’ τα «ράσα» μου, οπότε δεν ξέρω αν θα τής άρεσε το χρώμα...
Paws up, λοιπόν, Π.Μ.79, πατούνια στον αέρα! Μην «ξαναφοβηθείς» ότι θα «φανείς» κλπ. Σε ποιόν; Στο κοριτσάκι που δεν έχει την ευαισθησία να φερθεί με σεβασμό αλλά τής περισσεύει το θράσσος ή στο καθηγητή που δεν ξέρει Στατιστική αλλά έχει γίνει ένα με την πανεπιστημιακή καρέκλα; Το ότι εσύ με ΣκΠ συνεχίζεις να είσαι παραγωγικός σε μια χώρα που σχεδόν αγνοεί τα ΑμΕΑ, ποιός σού το πληρώνει; Για να μην πω ποιός σε επαινεί...
Να είσαι καλά.
Υ.Γ. Οι νευρολόγοι δεν φαντάζονται τις δυνατότητες των (σκυλίσιων) σκύλων. Κανείς τους δεν κατάλαβε γιατί, μία μέρα πριν ξεκινήσει η τελευταία μεγάλη ώση, ο σκύλος μου με έγλυψε απ’ τα νύχια μέχρι το μέτωπο. Κανείς τους δεν πιστεύει ότι ο σκύλος μου ξέρει πάντα ποιό μέρος του σώματός μου είναι ψιλο-μουδιασμένο και εκεί με γλείφει, τουλάχιστον μέχρι να ζεσταθεί. Κι εγώ τούς βγάζω τη Labradorίσια γλώσσα μου, καθώς δεν είμαι κλασσική γιατρός MD.
Woof-Woof!