Στάθη, ουσιαστικά το Tysabri το ανέφερα μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Οκ, μη το συνεχίσουμε το θέμα σ'αυτό.
Όσον αφορά τις ιντερφερόνες, ενώ η κάθε εταιρεία λέει τα δικά της, διαφορετικά πράγματα μπορεί να ακούσουμε από διαφορετικούς γιατρούς. Sad but true!!
Γιάννη, συμφωνώ και επαυξάνω ότι η καλή ψυχολογία βοηθάει όχι μόνο στη σκπ αλλά σε όλα στη ζωή.
Πρέπει όμως κάποια στιγμή να δούμε και κάποια πράγματα ρεαλιστικά, προσπαθώντας να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικοί.
Το αν έχουμε κατάθλιψη, θλίψη, κυκλοθυμίες κλπ, δε σημαίνει ότι πρέπει να καρφωνόμαστε ντε και καλά ένα φάρμακο το οποίο δεν αποδείκτηκε ότι προσφέρει κάτι για την σκπ.
Το αν είμαστε σταθεροί χρόνια, με υποτροπές σπάνιες, με υποτροπές συχνές, χωρίς υποτροπές και κάθε φορά και χειρότερα κλπ, δεν έχει να κάνει με την κάθε ιντερφερόνη.
Αυτό είναι κάτι που δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, ακόμα και οι νευρολόγοι παραδέχονται ότι το πότε, το πού και κυρίως το γιατί, τους είναι άγνωστα.
Από κει και πέρα βέβαια, όπως πολλές φορές έχουμε πει, ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του, ό,τι νομίζει ότι είναι το καλύτερο.
Απλά θα πρέπει κάποια στιγμή να αμφισβητήσουμε όλοι έστω από 1 φορά το γιατρό μας, ώστε να δουν όλοι οι ασθενείς πόσο μεγάλη άγνοια έχουν οι νευρολόγοι για ένα πρόβλημα που εμάς μας ταλαιπωρεί και αυτούς όχι.
Όταν λοιπόν το ζήσουν όλοι αυτό, τότε η απόφαση θα τους βαρύνει εξίσου με το γιατρό.
Τώρα πιστεύω ότι πολλοί ασθενείς απλά εμπιστεύονται τυφλά το νευρολόγο τους και το γεγονός ότι πρέπει να μπει υπογραφή του ασθενούς για το Tysabri, με παραπέμπει πιο πολύ σε Philadelphia Experiment παρά σε αγωγή κατά της σκπ.
Πάγκαλε, έχε χάρη που ο διάολος δεν είναι τόσο δυνατός να σε πάρει και να σε σηκώσει!!!