Σκλήρυνση κατά πλάκας
ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΣΟΥ ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΟΥ..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕΙς ΠΙΣΩ...ΕΖΗΣΕς ΚΑΙ ΖΕΙς ΟΠΩς ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ..ΕΤΣΙ ΕΙΠΕς???????????
nowhere έγραψε:..., θυμάμαι τότε που έμαθα ότι έχω την αρρώστια,Άφωνη... Και σύμφωνη...
που την είδα να μου κλέβει τη μαγκιά
και την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια να μην εξαρτιέμαι από κανένα και να μην είμαι βάρος σε κανένα
και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να μου αφήσει ούτε μια στιγμή ξεγνοιασιάς
και σκεφτόμουν τι κάνω συνεχίζω ή τελειώνω;
και το μόνο που με κράτησε είναι το παιδί μου
και κοιτούσα τους ανθρώπους γύρω μου, θολούς, αλλά αυτοί ζούσαν κανονικά τις ζωές τους κι' ο πόνος, που μου προκαλούσε η κίνηση του ματιού, μου μούδιαζε τη σκέψη κι έλεγα γιατί σε μένα κι' όχι σ' αυτούς, φυσικά δεν μου φταίγαν σε τίποτα οι άνθρωποι και σκεφτόμουν εγώ είμαι αυτός που νοιώθει τέτοια κακία; ...
...και τη στιγμή που με παίρνει ο ύπνος να μου τον κάνει σμπαράλια ο φόβος αν θα μπορέσω το πρωί να σηκωθώ απ' το κρεβάτι, αν θα μπορώ να μιλήσω, αν θα μπορώ να σταθώ όρθιος
και εκεί που κάθομαι να νοιώθω την πλάτη μου να πιάνει φωτιά και να πρέπει να επιστρατεύσω όλη μου την ψυχραιμία να πω εντάξει ρε μλκ σε έχει ξαναπιάσει κι' έχει περάσει, άλλωστε τον αντέχεις τον πόνο, λες και γεννήθηκα για να αντέχω τον πόνο ...
...και τους ακούω να λένε ε τα αντισώματα αυτουνού επιτέθηκαν και στη φαιά ουσία του εγκεφάλου του, γι' αυτό νοιώθει έτσι. Ε όχι λοιπόν, νοιώθω έτσι επειδή η αρρωστια με έκανε χειρότερο άνθρωπο, μου γμσε τη ζωή ... και να σκεφτείς ότι είμαι απ' τους τυχερούς που ακόμα δεν τους έχει ξεσκίσει.
