Δεν είναι μόνο ότι και ο άνδρας αλλά και η γυναίκα έχουν από μία μεγάλη αναπηρία, αυτό που με συγκλονίζει είναι ότι παρά το πρόβλημά τους, είναι εξαιρετικοί χορευτές και με γεμίζουν συναισθήματα στα οποία δεν περιλαμβάνεται ο οίκτος! Ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά βέβαια, πάντως νομίζω ότι με αυτό το μπαλέτο απαντώνται πολλά ερωτήματα από αυτά που έχουν τεθεί σε αυτό το θέμα. Με τρελαίνει η σκηνή που της δίνει το χέρι του και τελικά πορεύονται μαζί! Και αν έρθουμε στην πραγματική δυσκολία αυτών των ανθρώπων, σκεφτείτε πόσο γυμνασμένοι είναι αυτοί η άνθρωποι, πόσο προσπαθούν προσπερνώντας τη δυσκολία τους! Και είναι τόσο καλοί στη δουλειά τους! Η πατερίτσα είναι μέρος ενός εξαιρετικού χορού έτσι μπορεί να είναι και μέρος σε μία όμορφη ζωή χωρίς τίποτα να πηγαίνει στραβά. Δεν πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω όλα, πιστεύω όμως πως αξίζει να παλέψω!Μιμικαμ έγραψε:Πολύ συγκινητικό το βιντεάκι σου Ανδριάνα, συγχαρητήρια, το παρακολούθησα με
πολύ μεγάλο θαυμασμό, συγκίνηση δέος και προβληματισμό για το ποσα είναι
ικανός να κάνει ο ανθρωπος, αρκει να το επιθυμεί πολύ!!!!
Ξέρω Σταύρο, μπορεί να πείς, οτι σου προκαλεί οίκτο, αλλά αν το δείς απο αλλη
οπτική, μπορεί να συμφωνήσεις, να σε προβληματίσει διαφορετικά, γιατί ο ανθρωπος
αυτός για μένα φαντάζει υπεράνθρωπος!!!!!
ΥΓ : σας πέθανα στην ανάλυση! χιχιχιχιχι!
οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους...
					 						
            



















