Sou, αν τα αντιμετωπίσουμε ως δύο χωριστά φαινόμενα, κάνουμε ενδεχομένως ένα λάθος: Σε περιπτώσεις που η ΧΕΝΦΑ κάποιου ασθενή παραμένει αδιάγνωστη ή διαγνωσμένη αλλά δύσκολο να λυθεί, αυτό μπορεί να οδηγήσει τον γιατρό στην αδράνεια. Τί εννοώ; Με την δικαιολογία, που εν μέρει ισχύει, πως η ΧΕΝΦΑ δεν έχει αποδειχθεί ακόμη ως αιτία της πολλαπλής σκλήρυνσης, οι έλληνες γιατροί σταμάτησαν να ασχολούνται με την υποπλασία μου, μόλις αυτή έγινε δύσκολο να λυθεί. Αν πειστούν όμως πως πρόκειται για σοβαρό, αν όχι τον μόνο, αιτιακό παράγοντα, θα έχουν ελάχιστους λόγους να αφήσουν τον ασθενή στην τύχη του.
Έπειτα, η σύνδεση με τη σκπ είναι χρήσιμη ώστε να υπάρχει νευρολογικό feedback άμεσα, όπως τουλάχιστο γίνεται στα επίσημα κέντρα του εξωτερικού. Για να εκτιμήσεις αν κάποιος ακτινολόγος σου έκανε καλή δουλειά, θα βασιστείς αναγκαστικά στα συμπτώματά σου, που είναι συμπτώματα και ΧΕΝΦΑ και σκπ. Και ο ακτινολόγος πρέπει, στα μετρήσιμα αποτελέσματα της δουλειάς του, να συμπεριλάβει οπωσδήποτε τα συμπτώματα ΧΕΝΦΑ/σκπ.
Για τη συνάντηση στο Υπουργείο δε θα είχα κανένα πρόβλημα, όπως και για την οργάνωση κάποιας συμβουλευτικής ομάδας ή συλλόγου. Και τα δύο τα βρίσκω χρήσιμα, και χαίρομαι που έχουμε διάθεση να δουλέψουμε γι' αυτό.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.