Έτσι ξεκίνησα και τον χαιρετισμό μου στο disabled.gr , έτσι κάνω και εδώ μιας και με κάποιους έχουμε ήδη μιλήσει/ συστηθεί.
Σας χαιρετώ λοιπόν όλους και προχωρώ άμεσα στην προσωπική μου υπόθεση :
Διαβάζω αυτό το φόρουμ καιρό, αλλά αποθάρρυνε την συμμετοχή μου σε αυτό το γεγονός ότι πριν την ΧΕΝΦΑ, εδώ συναντούσε κανείς σχεδόν αποκλειστικά την ''συμβατική'' οδό προσέγγισης, μια ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΗ οδό που ήδη έχει ΠΕΘΑΝΕΙ. Επιμένει δε να την συντηρεί κυρίως ο φόβος (Ασθενών η/και Ιατρών).
Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον Σταύρο, τη Neutralis, τον Homer και όλους όσους γράφουν και μας ενημερώνουν για το ΦΩΣ που υπάρχει στο τούνελ της υπόθεσης μας. Και είμαι βέβαιη για την παρουσία του φωτός και ας ήμαστε καιρό στα σκοτάδια. θα ηθελα να σας ευχαριστησω για ολες τις πολύτιμες πληροφοριες που συγκεντρωνετε ολοι σας και τις μοιραζεστε μαζι μας με τοση γεναιοδωρια, εισαστε υπέροχοι.
Διαγνώστηκα πριν 2,5 χρόνια και αφού πέρασε η πρώτη περίοδος αρνησης: δεν εχω σκληρυνση, δεν εχω σκληρυνση..
συνειδητοποίησα πως αυτη η διαγνωση, ηταν ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει. Ηταν αυτη που με ξυπνησε απο τον ληθαργο της συγχρονης, εκτροχιασμενης ζωης μου. Ηταν αυτη που με εκανε υπευθυνη και πραγματικη κυρια του εαυτου μου. Ειναι πραγματική ευλογια!
Βεβαια η καθημερινοτητα δεν ειναι 100% ευκολη, εγω ομως ειμαι 100% σιγουρη και ηρεμη αφου κανω ο,τι καλυτερο μπορώ και είμαι στον σωστό δρόμο. Μπορεί να μην ξέρω την κάθε στροφή ή λακούβα αλλά είμαι ασφαλής έτσι κι αλλιώς.
Τα πρωτα μουδιασματα ξεκίνησαν καλοκαίρι και λιγους μηνες αργοτερα ειχα την διαγνωση της υποτροπιάζουσας-διαλλείπουσας ΣΚΠ.
Το χρονικό: πλήρης διερευνηση στο ΑΧΕΠΑ με επικεφαλης διακεκριμενη μεγαλοκαθηγητρια-επιστημονα...Ηταν μια οχι ευκολη φαση, το νοσοκομειο ηταν απο μονο του μια αρρωστεια, το παιχνιδι με το μετρημα των εστιων ΔΕΝ μου αρεσε και η συνταγογραφηση για ιντερφερονη βητα με τρομαξε αλλα ευτυχως πηρα την Αποφαση ευθυνης - αποφαση ζωης. Είπα Όχι και εξαφανίστηκα.
Με ''μεντορα'' μου την Κα. Σουρμελη Ζωη (συνταξιούχος Βιοχημικός του Ευαγγελισμού που θα Ευγνωμονώ για Πάντα) στράφηκα στα εναλλακτικα: διατροφη κυρίως, συμπληρωματα, γυμναστικη, βιοσυντονισμο, βότανα κλπ.! Με γιατρους και φαρμακα παντος τυπου ουδεμια σχεση εχω- μαγνητικες κλπ ποτέ ξανά.
Ειμαι καλα γενικα, συνεχιζω να αναζητω- πειραματιζομαι (προτιμω να πειραματιζομαι με τροφιμα, γλουτενες κλπ, παρα με χημικα!) τροποποιω την διατροφη μου, την εμπλουτιζω, αφαιρω....ψαχνω!
Ως προς την ΧΕΝΦΑ, παρακολουθώ τις εξελίξεις, δεν έχω ξεκινήσει ακόμη διαδικασίες διερευνησης αλλά είμαι ανοιχτή σε αυτή την προσέγγιση. Το ότι το ανοσοποιητικό μου ΄΄τρελάθηκε '' στα καλά καθούμενα και άρχισε να επιτίθεται σε εμένα την ίδια (αυτοανοσία) ΔΕΝ με ΚΑΛΥΨΕ ποτε.
Πάντως από μικρή έχω φλεβίτιδα (28 ετών σήμερα) και πριν 3 χρόνια σε τριπλεξ φλεβών κάτω ακρων είχε διαγνωσθει μέτρια ανεπάρκεια. Τυχαίο? Παλαιότερα είχα πάθει διάφορα με τις φλέβες μου, μου δίνανε οι γιατροί αντιβιοτικά, αλοιφές αλλά το τσιγάρο, τα ποτα και η σκουπιδοφαγία είχαν πάντα τον πρώτο λόγο. Συνήθως πρέπει να αρρωστήσεις για να βρεις την υγειά σου ! Και να γίνεις 'Ανθρωπος με Ψυχή γενικά και όχι αυτοματοποιημένο ανθρωπάκι. Δεν πειράζει, αυτή είναι η πορεία του καθενός και Συνεχίζουμε. Με τα μάτια και την καρδιά Ανοιχτά.
Σας στέλνω την αγάπη μου, απο τα βάθη της καρδιας μου, ευχομαι να παραμενουμε στη νοοτροπια της υγειας. Να μην κολλαμε στην διαγνωση- οι λιστες με τις παθησεις ειναι ατελειωτες. Με σοβαροτητα ομως και αγάπη θα αντιμετωπισουμε το χαμηλο επιπεδο υγειας - τον κλονισμο της. Και είμαστε Νικητές.
Αυτά! Θα τα ξαναπούμε, Να'στε καλα!
Σας χαιρετώ λοιπόν όλους και προχωρώ άμεσα στην προσωπική μου υπόθεση :
Διαβάζω αυτό το φόρουμ καιρό, αλλά αποθάρρυνε την συμμετοχή μου σε αυτό το γεγονός ότι πριν την ΧΕΝΦΑ, εδώ συναντούσε κανείς σχεδόν αποκλειστικά την ''συμβατική'' οδό προσέγγισης, μια ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΗ οδό που ήδη έχει ΠΕΘΑΝΕΙ. Επιμένει δε να την συντηρεί κυρίως ο φόβος (Ασθενών η/και Ιατρών).
Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον Σταύρο, τη Neutralis, τον Homer και όλους όσους γράφουν και μας ενημερώνουν για το ΦΩΣ που υπάρχει στο τούνελ της υπόθεσης μας. Και είμαι βέβαιη για την παρουσία του φωτός και ας ήμαστε καιρό στα σκοτάδια. θα ηθελα να σας ευχαριστησω για ολες τις πολύτιμες πληροφοριες που συγκεντρωνετε ολοι σας και τις μοιραζεστε μαζι μας με τοση γεναιοδωρια, εισαστε υπέροχοι.
Διαγνώστηκα πριν 2,5 χρόνια και αφού πέρασε η πρώτη περίοδος αρνησης: δεν εχω σκληρυνση, δεν εχω σκληρυνση..
συνειδητοποίησα πως αυτη η διαγνωση, ηταν ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει. Ηταν αυτη που με ξυπνησε απο τον ληθαργο της συγχρονης, εκτροχιασμενης ζωης μου. Ηταν αυτη που με εκανε υπευθυνη και πραγματικη κυρια του εαυτου μου. Ειναι πραγματική ευλογια!
Βεβαια η καθημερινοτητα δεν ειναι 100% ευκολη, εγω ομως ειμαι 100% σιγουρη και ηρεμη αφου κανω ο,τι καλυτερο μπορώ και είμαι στον σωστό δρόμο. Μπορεί να μην ξέρω την κάθε στροφή ή λακούβα αλλά είμαι ασφαλής έτσι κι αλλιώς.
Τα πρωτα μουδιασματα ξεκίνησαν καλοκαίρι και λιγους μηνες αργοτερα ειχα την διαγνωση της υποτροπιάζουσας-διαλλείπουσας ΣΚΠ.
Το χρονικό: πλήρης διερευνηση στο ΑΧΕΠΑ με επικεφαλης διακεκριμενη μεγαλοκαθηγητρια-επιστημονα...Ηταν μια οχι ευκολη φαση, το νοσοκομειο ηταν απο μονο του μια αρρωστεια, το παιχνιδι με το μετρημα των εστιων ΔΕΝ μου αρεσε και η συνταγογραφηση για ιντερφερονη βητα με τρομαξε αλλα ευτυχως πηρα την Αποφαση ευθυνης - αποφαση ζωης. Είπα Όχι και εξαφανίστηκα.
Με ''μεντορα'' μου την Κα. Σουρμελη Ζωη (συνταξιούχος Βιοχημικός του Ευαγγελισμού που θα Ευγνωμονώ για Πάντα) στράφηκα στα εναλλακτικα: διατροφη κυρίως, συμπληρωματα, γυμναστικη, βιοσυντονισμο, βότανα κλπ.! Με γιατρους και φαρμακα παντος τυπου ουδεμια σχεση εχω- μαγνητικες κλπ ποτέ ξανά.
Ειμαι καλα γενικα, συνεχιζω να αναζητω- πειραματιζομαι (προτιμω να πειραματιζομαι με τροφιμα, γλουτενες κλπ, παρα με χημικα!) τροποποιω την διατροφη μου, την εμπλουτιζω, αφαιρω....ψαχνω!
Ως προς την ΧΕΝΦΑ, παρακολουθώ τις εξελίξεις, δεν έχω ξεκινήσει ακόμη διαδικασίες διερευνησης αλλά είμαι ανοιχτή σε αυτή την προσέγγιση. Το ότι το ανοσοποιητικό μου ΄΄τρελάθηκε '' στα καλά καθούμενα και άρχισε να επιτίθεται σε εμένα την ίδια (αυτοανοσία) ΔΕΝ με ΚΑΛΥΨΕ ποτε.
Πάντως από μικρή έχω φλεβίτιδα (28 ετών σήμερα) και πριν 3 χρόνια σε τριπλεξ φλεβών κάτω ακρων είχε διαγνωσθει μέτρια ανεπάρκεια. Τυχαίο? Παλαιότερα είχα πάθει διάφορα με τις φλέβες μου, μου δίνανε οι γιατροί αντιβιοτικά, αλοιφές αλλά το τσιγάρο, τα ποτα και η σκουπιδοφαγία είχαν πάντα τον πρώτο λόγο. Συνήθως πρέπει να αρρωστήσεις για να βρεις την υγειά σου ! Και να γίνεις 'Ανθρωπος με Ψυχή γενικά και όχι αυτοματοποιημένο ανθρωπάκι. Δεν πειράζει, αυτή είναι η πορεία του καθενός και Συνεχίζουμε. Με τα μάτια και την καρδιά Ανοιχτά.
Σας στέλνω την αγάπη μου, απο τα βάθη της καρδιας μου, ευχομαι να παραμενουμε στη νοοτροπια της υγειας. Να μην κολλαμε στην διαγνωση- οι λιστες με τις παθησεις ειναι ατελειωτες. Με σοβαροτητα ομως και αγάπη θα αντιμετωπισουμε το χαμηλο επιπεδο υγειας - τον κλονισμο της. Και είμαστε Νικητές.
Αυτά! Θα τα ξαναπούμε, Να'στε καλα!
στην παρεα μας
