Πρεπει να με κανει μπανιο η μανα μου. Τι ντροπη.

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

Αυτή είναι η αντιμετώπιση όσων δεν τα έχουν υποστεί (και ακριβοπληρώσει) "εξ ιδίων".

Να με συγχωρείς, αλλά διαφωνώ κάθετα, η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός στο πρόβλημα κάποιου, είναι κυρίως θέμα ΠΑΙΔΕΙΑΣ, έχω γνωρίσει άτομα με αναπηρία που έχουν βαθιά μεσάνυχτα, ζουν στο μικρόκοσμό τους και έχουν τρομερή έλλειψη κατανόησης στο πρόβλημα του άλλου, το ότι έχουμε προβλήματα δεν σχετίζεται με τις διαφοροποιήσεις των χαρακτήρων μας, ούτε σημαίνει ότι δεν έχουμε ελαττώματα.

Δεδομένο είναι ότι κανένας μας δεν ήθελε να είναι εδώ, και ακόμα λιγότερο να αντιμετωπίζει το φαινόμενο αυτό, που "καπελώνει" τα συμπτώματα μας καθ'αυτά. Όμως, το να μπαινουν άσχετοι με εμφανείς μούφες, δεν είναι παρα το δέντρο που κρύβει το δάσος:

Αν και εγώ η ίδια τσίμπησα, θα το έχεις διαβάσει παραπάνω, έχω να σε ρωτήσω, πόσο νόημα έχει να το ψάχνουμε? Κι αν όντως πρόκειται για κάποιον που μπήκε να γελάσει ή αν πρόκειται για παραδρομή, τι έχουμε καταφέρει? Του κάναμε τη μούρη κρέας? Χάνουμε χρόνο σε μία βλακεία. Ά ντε και πες ότι λαμβάνουμε συγνώμη, ε και????? Δηλαδή η αξιοπρέπειά μας μπορεί να πληγεί από την ανοησία του καθένα κι αν συμβαίνει αυτό, μήπως για την δική μας ισορροπία πρέπει να γίνουμε επιλεκτικότεροι σε αυτούς που αντιλαμβανόμαστε αντιπάλους?

Ίσως έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν το χρόνο για να δούμε πως μπορούν να περιοριστούν (έστω και λίγο) οι συμπεριφορές αυτές.

Μέχρι που πρέπει, άραγε, να τις αποδεχτούμε;

[/quote][/quote]

Αρνούμαι να καταναλώσω χρόνο για να φτιάξω τη συμπεριφορά οποιουδήποτε , για την ώρα προσπαθώ να έχω εγώ μία σωστή συμπεριφορά κι αν συνεχίζω να μιλάω , δεν αναφέρομαι στο αρχικό post, νομίζω ότι πρέπει να ανοίξει ένα νέο θέμα σχετικά με την αυτοκριτική μας.

[Γιάννης]

Σοφές κουβέντες Ανδριάνα, χαίρομαι να ακούω ανθρώπους που βρίσκουν (ή το παλεύουν) ισορροπία μεταξύ λογικής και συναισθήματος.

[litsa]

να συμφωνήσω με την
Ανδριάννα...

[LL--MM]

Να με συγχωρείς, αλλά διαφωνώ κάθετα, η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός στο πρόβλημα κάποιου, είναι κυρίως θέμα ΠΑΙΔΕΙΑΣ, έχω γνωρίσει άτομα με αναπηρία που έχουν βαθιά μεσάνυχτα, ζουν στο μικρόκοσμό τους και έχουν τρομερή έλλειψη κατανόησης στο πρόβλημα του άλλου, το ότι έχουμε προβλήματα δεν σχετίζεται με τις διαφοροποιήσεις των χαρακτήρων μας, ούτε σημαίνει ότι δεν έχουμε ελαττώματα. Σαφέστατα, οκόσμος όλος έχει ελλατώματα, οι επιπτώσεις όμως των ελλατωμάτων αυτών είναι πολλαπλές στα άτομα που έχουν ν'αντιμετωπίσουν υπέρτερα προβλήματα, ΙΔΙΩΣ όταν τα προβλήματα αυτά είναι παρεμφερή αυτών του άλλου... Kαι την ΠΑΙΔΙΑ αυτήν, άν δεν τν έχουν δώσει οι γονείς, δε θα τη δώσουν, βέβαια, από το ΥΠΕΠΘ...


Αν και εγώ η ίδια τσίμπησα, θα το έχεις διαβάσει παραπάνω, έχω να σε ρωτήσω, πόσο νόημα έχει να το ψάχνουμε? Συμφωνώ απολύτως, όσον αφορά το άτομο αυτό, καμία. Τη συγγνώμη εσύ τη ζήτησες, ομολογουμένως εδώ είναι άσκοπη, όσο για τη μούρη του, συμφωνώ ότι δεν αξίζει τον κόπο: Η αξιοπρέπειά μας δεν θίγεται από μια συγκεκριμμένη συμπεριφορά, αλλά από τη γενικευμένη αναλγησία, και σε μέρη όπου επιλογή δεν είναι εφικτή:

πρέπει να γίνουμε επιλεκτικότεροι σε αυτούς που αντιλαμβανόμαστε αντιπάλους?

Σε κάποια δημόσια υπρεσία μια κοπέλα με σοβαρό πρόβλημα όρασης ζήτησε βοήθεια από τον υπάλληλο: Απάντηση, επί λέξη: "Γιατί έρχεσαι εσύ εδώ, στείλε κάποιον άλλο που να μπορεί να διαβάσει!" Δεδομένου ότι επρόκειτο για προθεσμίες που έπρεπε να τηρηθούν, παρά λίγο κάποιο περιουσιακό στοιχείο θα χανόταν, κατάφερε η κοπέλα μετα από πολλαπλές, επίπονες (και χρηματικά ακριβές) διαδικασίες να μη χάσει (τόσο) μεγάλο ποσό. Κινησε διαδικασία εναντίον του υπαλλήλου αυτού, απο το συνδικάτο του δεν ήθελαν καν να της ζητήσουν συγγνώμη, και δεδομένου ότι τελικά έγινε προφορικά, απαξιωτικά και δίχως καμία αναγνώριση λάθους ή χρηματικής αποζημίωσης, η κοπέλα συνέχισε τη διαδικασία...
ΕΚΕΙΝΗ ΗΤΑΝ ΠΟΥ "ΕΠΕΛΕΞΕ" ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ;;;
Αρνούμαι να καταναλώσω χρόνο για να φτιάξω τη συμπεριφορά οποιουδήποτε, για την ώρα προσπαθώ να έχω εγώ μία σωστή συμπεριφορά κι αν συνεχίζω να μιλάω , δεν αναφέρομαι στο αρχικό post, νομίζω ότι πρέπει να ανοίξει ένα νέο θέμα σχετικά με την αυτοκριτική μας. Ευχαρίστως, άνοιξέ το: Αυτοκριτική σχετικά με τί, ακριβώς; Σε τι συνίσταται, κατά σενα "η σωστή συμπεριφορά";;;
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΊΝΑΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΙΚΑ...

[Γιάννης]

[youtube]5uCdKH_zHVs[/youtube]

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

Σαφέστατα, οκόσμος όλος έχει ελλατώματα, οι επιπτώσεις όμως των ελλατωμάτων αυτών είναι πολλαπλές στα άτομα που έχουν ν'αντιμετωπίσουν υπέρτερα προβλήματα, ΙΔΙΩΣ όταν τα προβλήματα αυτά είναι παρεμφερή αυτών του άλλου... Kαι την ΠΑΙΔΙΑ αυτήν, άν δεν τν έχουν δώσει οι γονείς, δε θα τη δώσουν, βέβαια, από το ΥΠΕΠΘ...[/color][/i]

οι ψυχολογικές επιπτώσεις σε σχέση με συμπεριφορές άλλων, φυσικά και είναι ελέγξιμες από τον καθένα μας. Είναι ευθύνη μας να είμαστε οχυρωμένοι. Αν εγώ από μία βλακεία που θα μου πουν κάθομαι και στεναχωριέμαι, είμαι υπεύθυνη και καμία σκλήρυνση δε φταίει γι αυτό. Τι κάνω? Αξιολογώ ποιος είναι αυτός που μου μιλάει, πόσο σοβαρά πρέπει να τον πάρω, πόσο βάση έχουν αυτά που λέει. Αν δεν έχω λόγους να κρατήσω κάτι, πατάω delete. Αλοίμονο αν φτάνω στα 25 μου και ενοχοποιώ μόνο τους γονείς μου για έλλειψη παιδείας και η προσωπικότητα του καθενός δεν παίζει ρόλο? Άρα για ό,τι άσχημο φταίνε ο Αδάμ και η Εύα?????????

Συμφωνώ απολύτως, όσον αφορά το άτομο αυτό, καμία. Τη συγγνώμη εσύ τη ζήτησες, ομολογουμένως εδώ είναι άσκοπη, όσο για τη μούρη του, συμφωνώ ότι δεν αξίζει τον κόπο: Η αξιοπρέπειά μας δεν θίγεται από μια συγκεκριμμένη συμπεριφορά, αλλά από τη γενικευμένη αναλγησία, και σε μέρη όπου επιλογή δεν είναι εφικτή: [/color][/i]

πρέπει να γίνουμε επιλεκτικότεροι σε αυτούς που αντιλαμβανόμαστε αντιπάλους?

Σε κάποια δημόσια υπρεσία μια κοπέλα με σοβαρό πρόβλημα όρασης ζήτησε βοήθεια από τον υπάλληλο: Απάντηση, επί λέξη: "Γιατί έρχεσαι εσύ εδώ, στείλε κάποιον άλλο που να μπορεί να διαβάσει!" Δεδομένου ότι επρόκειτο για προθεσμίες που έπρεπε να τηρηθούν, παρά λίγο κάποιο περιουσιακό στοιχείο θα χανόταν, κατάφερε η κοπέλα μετα από πολλαπλές, επίπονες (και χρηματικά ακριβές) διαδικασίες να μη χάσει (τόσο) μεγάλο ποσό. Κινησε διαδικασία εναντίον του υπαλλήλου αυτού, απο το συνδικάτο του δεν ήθελαν καν να της ζητήσουν συγγνώμη, και δεδομένου ότι τελικά έγινε προφορικά, απαξιωτικά και δίχως καμία αναγνώριση λάθους ή χρηματικής αποζημίωσης, η κοπέλα συνέχισε τη διαδικασία...
ΕΚΕΙΝΗ ΗΤΑΝ ΠΟΥ "ΕΠΕΛΕΞΕ" ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ;;;

Τη συγγνώμη εγώ τη ζήτησα και είχα άδικο, δεν μου λέει τίποτα μια συγγνώμη. Είναι μια απλή ακολουθία γραμμάτων και στο φινάλε δε με προωθεί και σαν άνθρωπο, ούτε προσφέρει κάτι. όταν λες "δεν αξίζει για τη μούρη του" φαίνεσαι να μιλάς με εμπάθεια, συνεπώς αχολείσαι και ασχολείσαι άσκοπα. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, ένα χαζόπαιδο είναι που ή δεν τα ζύγισε καλά ή μπερδεύτηκε, εμείς ως ωριμότεροι, έχουμε γεμίσει 5 σελίδες σχόλια!!!!!!!!!!!!!!!! Αρχικά, να ξέρουμε τι συγκρίνουμε, δεν μπορείς να μου συγκρίνεις την αναλγησία του Κράτους με τα λεγόμενα ενός χαζόπαιδου και να μου λες ότι είναι και οι δύο αντίπαλοι. Η κοπέλα έπραξε καλά, με τη διαφορά ότι ίσως στη θέση της να πήγαινα στο συνήγορο του πολίτη και να απαιτούσα την έγγραφη συγγνώμη του. Δε λέω πολλά γι αυτό, γιατί δε μου χει συμβεί κι ίσως να λέω μπούρδες. Ωστόσο την αναλγησία δεν την συναντούν μόνο οι πάσχοντες από το οτιδήποτε, δεν έχει στόχο εμάς, είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης ανοργανοσιάς. Η ΚΟΠΕΛΑ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕ ΟΜΩΣ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΜΑΓΚΙΑ, ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΤΩ.

Ευχαρίστως, άνοιξέ το: Αυτοκριτική σχετικά με τί, ακριβώς; Σε τι συνίσταται, κατά σενα "η σωστή συμπεριφορά";;;
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΊΝΑΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΙΚΑ...[/i][/color]

αυτοκριτική σχετικά με τη σχέση μας με τη ΣΚΠ και τις σχέσεις με τους γύρω μας. περιμένω την απάντησή σου εκεί.

[petaloudas]

Ρε μάγκες (και μαγκίτισες, κυρίως...), γιατί αναλώνεστε σε προσωπικές αντιπαραθέσεις σε ανούσια και άσχετα θέματα;; Μήπως είναι αφορμή;; μήπως αναζητάτε αφορμή;;

Η συναισθηματική φόρτιση των ημερών (και όχι μόνο αυτών των ημερών), μας κάνουν να εστιάζουμε στις εμπειρίες μας, ο καθένας... και επειδή by default οι εμπειρίες των "εν γνώση και αιτιολογημένα" μελών αυτού εδώ του φόρουμ είναι (αντικειμενικά) από λίγο έως αρκετά πιο επώδυνες, ή και οδυνηρές αν θέλετε, από τις "κοινές/καθημερινές", μπαίνουμε στο τριπάκι της σύγκρισης, και κατ' επέκταση της σύγκρουσης...

Μπήκε κάποιο πιτσιρίκι, αν είναι και "πραγματικό", και εξιστόρισε "τη φρίκη του" γιατί έσπασε το χεράκι του... φάνηκε μ@λ@κία σε κάποιους γιατί είναι σε καροτσάκι, σε κάποιους γιατί απλά έχουν σπάσει χέρι/πόδι στο παρελθόν (βλ. εμένα), και σε κάποιους γιατί απλά απόρησαν τι δουλειά έχει αυτό το περιστατικό με τη σκλήρυνση κατά πλάκας το οποίο βρωντοφωνάζει ότι ανφέρεται το φόρουμ...
Οκ, όλες οι σκέψεις λογικές και ανθρώπινες... Είναι όμως αυτός λόγος, ή έστω αφορμή, να υπάρχει τόση "κακία", τόση υποτίμιση για το οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα μπορεί να υπάρξει;;;



Σκέφτομαι απλώς, πως αν απλά δεν υπερτιμούσαμε το εν λόγω πρόβλημα (γιατί είναι πρόβλημα, έτσι;;.. γιατί το να κάνεις μπάνιο, όπως και πολλά άλλα πράγματα, με ένα χέρι ή ένα πόδι, είναι όντως πακέτο), και το υποτιμούσαμε "δικαιολογημένα" γιατί τι να πουν και τα παιδιά που ζουν με σκπ μερικές δεκαετίες... τότε ίσως απλά προσπερνάγαμε... ίσως απλά να λέγαμε στον πιτσιρίκο που μόλις ανακάλυψε τα (ελάχιστα) δύσκολα πρόσωπα της ζωής πως εκφράζεται απλώς σε "λάθος τόπο"... χωρίς τόσο πικρόχολα σχόλια.. και χωρίς αφορμή για "ενδωοικογενειακές" αντιπαραθέσεις...