Γεια σας καλα Χριστουγεννα, ειχα ενα ατυχημα πριν λιγο καιρο και ειμαι σχεδον ολη μερα στο κρεβατι . Πριν μπω στο θεμα να σας πω πως εχει η οικογενεια μου.
Με λενε Δημητρη ειμαι 20 ετων, εχω τελειωσει ΤΕΕ και αυτη τη στιγμη δουλευω. Οι γονεις μου εχουν χωρισει εδω και 8 χρονια. Ειμαι μοναχοπαιδι, μενω με τη μανα μου και τα τελευταια 3 χρονια και με τον συντροφο της. Λοιπον, πριν απο ενα μηνα ειχα ενα ατυχημα με τη μηχανη μου. Καταγμα στο δεξι χερι, επισης στραμπουλιξα το δεξι το ποδι μου, και χτυπησα λιγο το αριστερο χερι με αποτελεσμα να μην μπορουσα να το κουνησω στην αρχη. Πριν δυο εβδομαδες βγηκα απο το νοσοκομειο, και εκτος απο το γυψο στο δεξι μου χερι, και την δισκινητικοτητα στο ποδι και στο αριστερο χερι μου ημουν ενταξει. Αφου περασαν δυο μερες απο τοτε που ηρθα σπιτι, μου λεει η μανα μου μικρε βρωμας, σηκω πηγαινε στο μπανιο ετοιμασου και σε λιγο ερχομαι. Οκ ειπα εγω, σηκωθηκα πηγα εβγαλα την μπλουζα μου και περιμενα, πιστευα οτι ηθελε να μου πλυνει το κεφαλι. Μπαινει λοιπον η μανα μου και μου λεει, αντε ακομα.? Τι ακομα, της λεω? Μου λεει, βγαλε τα ρουχα σου και μπες στη μπανιερα. Εγω εκεινη την στιγμη παγωσα καταλαβα οτι ηθελε να με κανει μπανιο. Δεν ηξερα τι να πω, της λεω με διστακτικη φωνη, καλυτερα να το αφησουμε για αυριο που θα ειμαι καλυτερα, και μου λεει,βρωμας ολοκληρος, εχεις να κανεις μπανιο πανω απο 2 βδομαδες και αρχιζει και μυριζει το σπιτι οποτε ας το κανουμε γρηγορα γρηγορα για να τελειωνουμε. Ημουν σε τρομερη αμηχανια, της λεω: ρε μαμα μηπως να περιμενουμε να….. αυτη χαμολεγοντας μου ειπε: δεν πιστευω να με ντρεπεσαι. Και πραγματι εγω στη ζωη μου ημουν πολυ ανοιχτομυαλος ανθρωπος, δεν με πειραζε να βγαινω στο μπαλκονι με το μποξερακι, να ανοιγω την εξοπορτα σχεδον μισογυμνος, μιλουσα με λιγο ακαταλληλους χαρακτηρισμους μπροστα στος δικους μου. Εκανα πλακες με τη μανα μου και τον πατριο μου. Επισης δεχτηκα την σχεση τους χωρις να κανω ερωτησεις κτλ. Και στην παρεα μου ημουν ο πιο ας το πουμε προοδευτικος και αυτος που μιλουσε πρωτος οταν οι αλλοι σωπαιναν. Τελος παντων εκεινη την στιγμη στο μπανιο δεν μπορουσα να βρω δικαιολογια γιατι δεν ειμαι, συνιθισμενος στις δικαιολογιες, και εκανα οτι μου ειπε. Εβγαλα τα ρουχα μου και καθισα στη μπανιερα με το αριστερο μου χερι να κρυβει το ευαισθητο “σημειο” μου. Μπαινει λοιπον και η μανα μου και αρχιζει και μου λουζει πρωτα το κεφαλι σιγα σιγα για να μην παει το νερο στον γυψο και αργοτερα το σωμα. Σε μια στιγμη μου λεει, σηκωσε το χερι σου για μπορεσω να πλυνω την μασχαλη, εγω σηκωνω σιγα σιγα το χερι για να μην αποκαλυψω τιποτα καταλαθος, η μανα μου ξαφνικα παιρνει το χερι μου και το κραταει ψηλα. Εκεινη τη στιγμη τα’χασα, δεν μπορουσα να κανω τιποτα, και μου λεει μισογελωντας: μην φοβασαι δεν θα κοιταξω, και συνεχιζει να με πλενει, εγω κοκκινησα (για πρωτη φορα στη ζωη μου). Μετα μου επλεινε τα ποδια, μου εδωσε πετσετα, με βοηθησε να βγω απο την μπανιερα και μου στεγνωσε το μαλλι. Μετα απο μια εβδομαδα με ξαναεκανε μπανιο, βεβαια δεν ηταν τοσο μεγαλη η αμηχανια αλλα και παλι μου ηταν δυσκολο. Εχουν μεινει 3 βδομαδες μεχρι να βγαλω τον γυψο και πρεπει να ανεχομαι να με κανει μπανιο η μανα μου και εγω να κραταω σαν μα….κας το “πραμα” μου. Θελω να ρωτησω, σε αυτες τις περιπτωσεις τι κανουμε? Δεν νομιζω οτι ειμαι ο πρωτος που του τυχαινει κατι τετοιο υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που δεν μπορουν να κουνησουν μερικα οργανα τους, και πολλοι αναπηροι. Αυτοι πως πλενονται? Κοπελα παντως δεν εχω αυτη την στιγμη, γι αυτους που θα μου προτεινουν να με βοηθσει αυτη (και δεν νομιζω να μπορεσω να βρω τωρα, ετσι κουλος που ειμαι
.) Ευχαριστω !!!
Με λενε Δημητρη ειμαι 20 ετων, εχω τελειωσει ΤΕΕ και αυτη τη στιγμη δουλευω. Οι γονεις μου εχουν χωρισει εδω και 8 χρονια. Ειμαι μοναχοπαιδι, μενω με τη μανα μου και τα τελευταια 3 χρονια και με τον συντροφο της. Λοιπον, πριν απο ενα μηνα ειχα ενα ατυχημα με τη μηχανη μου. Καταγμα στο δεξι χερι, επισης στραμπουλιξα το δεξι το ποδι μου, και χτυπησα λιγο το αριστερο χερι με αποτελεσμα να μην μπορουσα να το κουνησω στην αρχη. Πριν δυο εβδομαδες βγηκα απο το νοσοκομειο, και εκτος απο το γυψο στο δεξι μου χερι, και την δισκινητικοτητα στο ποδι και στο αριστερο χερι μου ημουν ενταξει. Αφου περασαν δυο μερες απο τοτε που ηρθα σπιτι, μου λεει η μανα μου μικρε βρωμας, σηκω πηγαινε στο μπανιο ετοιμασου και σε λιγο ερχομαι. Οκ ειπα εγω, σηκωθηκα πηγα εβγαλα την μπλουζα μου και περιμενα, πιστευα οτι ηθελε να μου πλυνει το κεφαλι. Μπαινει λοιπον η μανα μου και μου λεει, αντε ακομα.? Τι ακομα, της λεω? Μου λεει, βγαλε τα ρουχα σου και μπες στη μπανιερα. Εγω εκεινη την στιγμη παγωσα καταλαβα οτι ηθελε να με κανει μπανιο. Δεν ηξερα τι να πω, της λεω με διστακτικη φωνη, καλυτερα να το αφησουμε για αυριο που θα ειμαι καλυτερα, και μου λεει,βρωμας ολοκληρος, εχεις να κανεις μπανιο πανω απο 2 βδομαδες και αρχιζει και μυριζει το σπιτι οποτε ας το κανουμε γρηγορα γρηγορα για να τελειωνουμε. Ημουν σε τρομερη αμηχανια, της λεω: ρε μαμα μηπως να περιμενουμε να….. αυτη χαμολεγοντας μου ειπε: δεν πιστευω να με ντρεπεσαι. Και πραγματι εγω στη ζωη μου ημουν πολυ ανοιχτομυαλος ανθρωπος, δεν με πειραζε να βγαινω στο μπαλκονι με το μποξερακι, να ανοιγω την εξοπορτα σχεδον μισογυμνος, μιλουσα με λιγο ακαταλληλους χαρακτηρισμους μπροστα στος δικους μου. Εκανα πλακες με τη μανα μου και τον πατριο μου. Επισης δεχτηκα την σχεση τους χωρις να κανω ερωτησεις κτλ. Και στην παρεα μου ημουν ο πιο ας το πουμε προοδευτικος και αυτος που μιλουσε πρωτος οταν οι αλλοι σωπαιναν. Τελος παντων εκεινη την στιγμη στο μπανιο δεν μπορουσα να βρω δικαιολογια γιατι δεν ειμαι, συνιθισμενος στις δικαιολογιες, και εκανα οτι μου ειπε. Εβγαλα τα ρουχα μου και καθισα στη μπανιερα με το αριστερο μου χερι να κρυβει το ευαισθητο “σημειο” μου. Μπαινει λοιπον και η μανα μου και αρχιζει και μου λουζει πρωτα το κεφαλι σιγα σιγα για να μην παει το νερο στον γυψο και αργοτερα το σωμα. Σε μια στιγμη μου λεει, σηκωσε το χερι σου για μπορεσω να πλυνω την μασχαλη, εγω σηκωνω σιγα σιγα το χερι για να μην αποκαλυψω τιποτα καταλαθος, η μανα μου ξαφνικα παιρνει το χερι μου και το κραταει ψηλα. Εκεινη τη στιγμη τα’χασα, δεν μπορουσα να κανω τιποτα, και μου λεει μισογελωντας: μην φοβασαι δεν θα κοιταξω, και συνεχιζει να με πλενει, εγω κοκκινησα (για πρωτη φορα στη ζωη μου). Μετα μου επλεινε τα ποδια, μου εδωσε πετσετα, με βοηθησε να βγω απο την μπανιερα και μου στεγνωσε το μαλλι. Μετα απο μια εβδομαδα με ξαναεκανε μπανιο, βεβαια δεν ηταν τοσο μεγαλη η αμηχανια αλλα και παλι μου ηταν δυσκολο. Εχουν μεινει 3 βδομαδες μεχρι να βγαλω τον γυψο και πρεπει να ανεχομαι να με κανει μπανιο η μανα μου και εγω να κραταω σαν μα….κας το “πραμα” μου. Θελω να ρωτησω, σε αυτες τις περιπτωσεις τι κανουμε? Δεν νομιζω οτι ειμαι ο πρωτος που του τυχαινει κατι τετοιο υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που δεν μπορουν να κουνησουν μερικα οργανα τους, και πολλοι αναπηροι. Αυτοι πως πλενονται? Κοπελα παντως δεν εχω αυτη την στιγμη, γι αυτους που θα μου προτεινουν να με βοηθσει αυτη (και δεν νομιζω να μπορεσω να βρω τωρα, ετσι κουλος που ειμαι
.) Ευχαριστω !!!
εχω υπομονη .....και θελω να πιστευω αρκετη ευαισθησια και humor
)
) 
