Καλησπέρα σε όλους και από εμένα...!!
Είμαι 22 χρονών και έχει γίνει διάγνωση όταν ήμουν μόλις 16...
πάνω στην πιο τρυφερή - αθώα ηλικία εκεί που είσαι σε έναν δικό σου κόσμο
πιο όμορφο από αυτόν που ζουν οι μεγαλύτεροι εκεί που δεν σε νοιάζει αν είναι
τρίτη ή πέμπτη γιατί δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα...
και ξαφνικά όλα αλλάζουν τίποτα δεν μένει ίδιο όταν ξυπνάς ένα πρωί
με μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια και δεν ξέρεις τι είναι.
Και από εκεί που ήσουν ένα παιδί ξαφνικά γίνεσαι ένας μεγάλος με προβλήματα
και φτάνεις να σκέφτεσαι μετά από 6 χρόνια διάγνωσης " ΓΙΑΤΙ? "
Ζητώ συγνώμη που σας κούρασα με όλα τα παραπάνω
για να καταλήξω εκεί που ήθελα από την αρχή...
έχω αρχίσει να κουράζομαι με όλη αυτήν την κατάσταση με την ΣΚΠ
και δεν ξέρω τι να κάνω πως να σκεφτώ αφού την βλέπω κάθε μέρα
να με επηρεάζει όλο και περισσότερο...
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πόσο ακόμα μπορώ
να αντέξω όλη αυτήν την κατάσταση??
Εσείς πως το αντιμετωπίζεται όλο αυτό??
Γιατί πιστεύω ότι δεν είμαι η μοναδική που νοιώθω έτσι.
Θα ήθελα πολύ να το συζητήσουμε ξέρω ότι θα με βοηθήσει όλο αυτό.
Όποιος θέλει και έχει όρεξη για μια τέτοια κουβέντα ας ξεκινήσει....
Σας ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας και σας ζητώ συγνώμη αν ήμουν φλύαρη...
Καλή σας νύχτα και εύχομαι σε όλους σας να είστε πάντα γεροί και δυνατοί...!!!!
Είμαι 22 χρονών και έχει γίνει διάγνωση όταν ήμουν μόλις 16...
πάνω στην πιο τρυφερή - αθώα ηλικία εκεί που είσαι σε έναν δικό σου κόσμο
πιο όμορφο από αυτόν που ζουν οι μεγαλύτεροι εκεί που δεν σε νοιάζει αν είναι
τρίτη ή πέμπτη γιατί δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα...
και ξαφνικά όλα αλλάζουν τίποτα δεν μένει ίδιο όταν ξυπνάς ένα πρωί
με μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια και δεν ξέρεις τι είναι.
Και από εκεί που ήσουν ένα παιδί ξαφνικά γίνεσαι ένας μεγάλος με προβλήματα
και φτάνεις να σκέφτεσαι μετά από 6 χρόνια διάγνωσης " ΓΙΑΤΙ? "
Ζητώ συγνώμη που σας κούρασα με όλα τα παραπάνω
για να καταλήξω εκεί που ήθελα από την αρχή...
έχω αρχίσει να κουράζομαι με όλη αυτήν την κατάσταση με την ΣΚΠ
και δεν ξέρω τι να κάνω πως να σκεφτώ αφού την βλέπω κάθε μέρα
να με επηρεάζει όλο και περισσότερο...
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πόσο ακόμα μπορώ
να αντέξω όλη αυτήν την κατάσταση??
Εσείς πως το αντιμετωπίζεται όλο αυτό??
Γιατί πιστεύω ότι δεν είμαι η μοναδική που νοιώθω έτσι.
Θα ήθελα πολύ να το συζητήσουμε ξέρω ότι θα με βοηθήσει όλο αυτό.
Όποιος θέλει και έχει όρεξη για μια τέτοια κουβέντα ας ξεκινήσει....
Σας ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας και σας ζητώ συγνώμη αν ήμουν φλύαρη...
Καλή σας νύχτα και εύχομαι σε όλους σας να είστε πάντα γεροί και δυνατοί...!!!!