γεια σου πετρο...οτι ακριβως περιγραφεις για τη γυναικα σου περασα κι εγω.. την πρωτη φορα ημουν εγκυος,δεν ηξερα κιολας περι σκ, λεω αυτο θα φταιει, 1 μηνας. την δευτερη φορα, γνωστης της καταστασης πια, ηταν οταν ειχα αρχισει να συνερχομαι απο το μουδιασμα και καμια δεκαπενταρια μερες μετα τον ορο κορτιζονης λογω ωσης, 3 βδομαδες γεματες...αφου σκεφτηκα οτι με ξαναγυρναει στο καπακι. ντεπον αναβραζον εξτρα, καθε πρωι προληπτικα, αν και ο πονος στα ματια δεν εξαφανιζοταν ολο το 24ωρο. απο το μεσημερι και μετα χειροτερα. ομως εφυγε χωρις παρατραγουδα και...ενθυμια. αν καμια φορα νιωθω καμια σουβλια στο κεφαλι μου, ο νους μου καλπαζει...μακαρι να αισθανεται το κοριτσι καλυτερα συντομα.
Όπως είναι τα πράγματα, το σωστό θα ήταν στις 4 η ώρα να μη γυρίσουμε τα ρολόγια μια ώρα πίσω αλλά να μαρμαρώσουμε. Για πάντα.
