Γεια σου φιλε Πανο! Εγω δεν μπορω να σου μιλησω μεσω της εμπειριας μου ουτε να σε συμβουλεψω μιας και δεν εχω ουτε τα μισα σου χρονια
Καποιες καταστασεις ομως και δικα μου βιωματα μου δωσαν και μενα τροφη για σκεψεις, ιδεολογιες, διαβασμα κτλ κτλ.. Αυτο που μπορω να πω οτι υποστηριζω, ειναι οτι ο,τι βιωνουμε, οτι περναμε (αρρωστια, λυπη, χαρα, υγεια) ειναι κομματι μιας "ολοτητας". Μια φραση που ακουσα απο καποιον ειναι οτι αν δεν βιωσεις τον θανατο δεν θα δεις/αντιληφθεις τη ζωη. Εγω αυτη τη φραση ανελυσα στο μυαλο μου και μετεφρασα τον θανατο και ως εννοια κυριολεκτικη αλλα και μεταφορικη (θανατος σωματικος, θανατος της υγειας, θανατος ενος συναισθηματος, μιας αγαπης, κτλ) και συνειδητοποιησα οτι τελικα ζωη (κυριολεκτικα και μεταφορικα) δεν μπορει να υπαρχει χωρις την συνειδητοποιηση του θανατου. (αυτο το διδαξε και ο χριστος με την ανασταση, ασχετα αν πιστευεται σαν θεοτητα η οχι, το διδαγμα ειναι αυτο, μετα τον θανατο ερχεται η αληθινη ζωη, η ανασταση)
Αυτο που θελω να πω, ειναι οτι ο θανατος ή η ζωη, η χαρα και η λυπη, οι δυσκολιες στη ζωη μας ή το να τα χουμε ολα ευκολα μπροστα μας, δεν διακρινονται σε σωστα η λανθασμενα, καλα η κακα, ομορφα η ασχημα.
Οτι επιλογες εχουμε κανει και εκει που μας οδηγησαν, δεν ηταν καλες η κακες, ηταν αυτες που ηταν, ηταν ενα κομματι της ολοτητας μας. Η υπαρξη μας δεν προοριζεται να γινει "καλη" με στοχους καποια προτυπα, αλλα να γινει ολοκληρωμενη. Μην διακρινεις τις κινησεις σου σε σωστες η λανθασμενες, αλλα σαν το ΑΥΤΟ! Αυτο που ειναι να γινει, αυτο που αντιπροσωπευει την υπαρξη σου, χωρις καλο η κακο, σωστο η λαθος.
Ως προς τις επιλογες του καθενος λοιπον, για μενα δεν υπαρχει κριση (τουλαχιστον εγκοσμια). Μην βαλουμε καμια επιλογη μας σε καλουπι, και να ξεφυγουμε απο τα προτυπα του σωστου-λαθους, ηθικου-ανηθικου.
Δεν σου λεω αποδεξου αυτα που εχεις κανει, αυτο ειναι καθαρα θεμα επιλογης σου, αλλα δες οτι ολα οσα εχεις κανει ειναι κομματι της υπαρξης σου, και οι ισως λαθος (κατα εσενα) επιλογες που εχεις κανει συμπληρωνουν τον εαυτο σου.
Αυτο ειναι που πρεπει να αγαπησουμε στον καθενα γυρω μας, τις επιλογες του και αυτα που ισως φανταζουν διαφορετικα (και οχι λαθη) σε σχεση με αυτα που θα πρατταμε εμεις. Η οικογενεια σου γι αυτα πρεπει να σε αγαπησει, γι αυτο πρεπει και εσυ να σεβαστεις τον εαυτο σου. Να σεβαστουμε ολοι μας την διαφορετικοτητα μας και των γυρω μας.
Αυτή η αδρεναλίνη που λες και εσύ....σίγουρα υπάρχει μέσα σου και αναζητά διέξοδο αλλά με πιο ουσιαστικό τρόπο και όχι με τον αγχωτικό και στρεβλό του εργασιακού περιβάλλοντος... 
