Όσο για τη ΧΕΝΦΑ, ανεφέρθη τάχιστα από τον νευρολόγο SIVA, ώς (απλά) πολλά υποσχόμενη μεν, μη αποδεδειγμένη δε.
Για το τυσαμπρί είπε ότι "στην Τουρκία το δίνουν μόνο για δυό χρόνια,
μή ανανεώσιμα, πράγμα που τον στενοχωρεί, διότι τα χειρότερα έπονται σε τέτοιες καταστάσεις..."
Tώρα για τα ψυχιατρικά: το πρωΐ μας είπαν ότι ο πρέπει ο νευρολόγος να κάθεται στο "ιδιο επίπεδο με τον ασθενή, επί τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας". Σπουδαία ανακοίνωση! Τώρα καταλαβάινω από που ήρθε το τέταρτο του μουσολίνι, και γιατί μ'έβαλε να κατσω δίπλα του

Φυσικά, στο τέλος΄, αφού μού είπε ότι το τέταρτο που είχε πει μου το έδωσε,
ΔΕ μου έδωσε όμως τ'απαραίτητα χαρτιά...
Το πιό απαράδεκτο ήταν όταν κάποιες ψυχολόγοι έβαλαν να ακουστούν κείμενα με "γιατρούς που ασθενούσαν" δηλαδή "ήταν σαν εμάς", υποτίθεται. Κάποια συμμέτοχη είπε ότι "οταν κάθονται αυτοί ΑΠΑΝΩ από το κρεβάτι μας δεν είναι στη θέση μας, γιατί να μπούμε στη δική τους;" Ασφαλώς πολύ μελοδραματικό, και άσχετο...
Και αυτό επειδή αυτοί είναι
ΑΠΑΝΩ από το κρεβάτι μας για να μπορέσουν να πιστέψουν ότι
ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ το στάδιο του κρεβατιού... Ενώ ο ασθενής θέλει να ταυτιστεί μαζί
τους για τον ίδιο λόγο...
Ομως, ο μηχανικός (πολιτικός ή μή), που θα κοιτάξει να μας επιδιορθώσει το σπίτι μετά το σεισμό δεν βρίσκεται ο ίδιος αναγκαστικά σε στέρεο κατάλυμα μετά το σεισμό αυτόν, ή ο δικαστικός που θα δώση τέλος στην όποια διαμάχη μας με το γείτονα, δε σημαίνει ότι ο ίδιος
ΔΕΝ έχει κακούς γείτονες... Και οι δύο τους όμως, ελπίζουμε, θα "κανονίσουν την κατάσταση" βάσει των επαγγελματικών τους γνώσεων, και όχι της προσωπικής τους οικιστικής κατάστασης (η κατεστραμμένη στέγη του μηχανικού μπορεί να χρειάζεται άλλα εργαλέια και μηχανήματα από τη διαρροή μας, και η εξέλιξης της υπθέσεως του γείτονα του δικαστή να μην αφορά το θόρυβο που μας επιβάλλει ο δικός μας πρωΐ-μεσημέρι-βράδυ...
Ο ένας πρέπει να έρθει με τ'απαρίτητα εγραλεία και ο άλλος ν' αναφέρει με τα ειδικά άρθρα στην αποφασή του, τα οποία βρίσκει στα βιβλία του και όχι αλλού...

Ειδεμή η δική μας δουλειά είναι που δε θα γίνει...
Και αναρωτιόμαστε: αυτοί έχουν ιεραρχία που τους ελέγχει πειθαρχικά, τουλάχιστον, οι γιατροί τι (αποτελεσματική δεοντολογία) εφαρμόζουν;
Ας αναφέρουμε πάντως την καθηγήτρια νευρολογίας (στη σύνταξη πλέον) Πασχαλίδου, που ομολόγησε ότι σε κάποια σκληρυντική οδοντίατρο, συστήθηκε ψυχοθεραπεία όσο είχε ακράτειες, όταν αυτές σταμάτησαν, όμως,

δεν υπήρξε καμία ανάγκη για ψυχοθεραπεία...
