Καλημέρα, αλλά όχι καλώς σας βρήκα - θα ήταν προτιμότερο να είχαμε συναντηθεί σε ξενοδοχείο στη Χαβάη, ή σε κρουαζιερόπλοιο στη Μεσόγειο. Όμως, εφόσον βρισκόμαστε εδώ, μπορούμε τουλάχιστο να μοιραστούμε χρήσιμες εμπειρίες και πληροφορίες.
Είμαι 32 ετών, και αδιάγνωστη, αλλά με επίμονα συμπτώματα. Είχα μία οπτική νευρίτιδα το 2003, και ίλιγγο, με αστάθεια και διπλωπία, το 2009. Μία έως καμία εστία στην μαγνητική. Εξαιρετική εικόνα, θα μου πείτε, αλλά η ζάλη που νιώθω εδώ και τέσσερις μήνες είναι σα να είμαι όντως στο κρουαζιερόπλοιο που προανέφερα.
Δεν ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή, δεν παίρνω καν συμπτωματική θεραπεία, δηλαδή κορτιζόνη. Όπως δε νομίζω πως ένας Χημικός είναι περισσότερο αρμόδιος από έναν Γεωλόγο να μιλήσει για το πότε θα γίνει σεισμός, απέφυγα να βασιστώ στην καλή πρόγνωση του Νευρολόγου και έψαξα Αγγειοχειρουργό. Και αυτό γιατί, στον θαυμαστό γενναίο κόσμο της μετά Ζαμπόνι εποχής, η πάθησή μας είναι probably, if not definitely, αγγειακή. Έκανα προηγουμένως υπέρηχο σε ακτινολόγο και βρέθηκε, οποία σύμπτωσις, απουσία ροής στην αριστερή σφαγίτιδα. Ακολούθησε φλεβογραφία, που πιστοποίησε το εύρημα του υπερήχου, και επέμβαση με μπαλονάκι για τη διάνοιξη της φλέβας. Βιώνω ήδη τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, αν και επιφυλάσσομαι να σας μιλήσω για αυτά εφόσον έχει περάσει σεβαστός χρόνος και αντικειμενοποιηθούν περισσότερο.
Οι λόγοι που γράφω σήμερα είναι πολλαπλοί. Ανθρωπιστικοί στην αφετηρία τους, γιατί με λυπεί να βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν είτε από την ίδια τη νόσο είτε από παρενέργειες των τροποποιητικών φαρμάκων. Φιλοσοφικοί επίσης, γιατί νιώθω πως δεν είναι δυνατό, μεθοδολογικά μιλώντας, να πειστούν οι νευρολόγοι άμεσα ώστε να εγκαταλείψουμε τις παραδοσιακές θεραπείες, αλλά πρέπει εμείς να είμαστε η γενιά που θα φέρει και θα εξελίξει το γονίδιο της νέας, μηχανικής και όχι χημικής, αποκατάστασης της πάθησης. Και σαφώς έχω και επιστημονικούς λόγους. Διάβασα τί σημαίνει CCSVI, είδα πως υπάρχει άμεση συσχέτιση με την πολλαπλή σκλήρυνση, πως η φλεβική ανεπάρκεια προηγείται χρονικά - άρα και αιτιακά;- και πως αν αποκατασταθεί αυτή σταματούν οι υποτροπές.
Καλό είναι να μην επιζητούμε μεταφυσικές αβεβαιότητες σε ζητήματα τόσο σοβαρά όπως μία χρόνια νόσος, αλλά καθαρές βεβαιότητες, χειροπιαστές και αποδείξιμες. Συγχωρήστε την απότομη εισαγωγή μου στο θέμα ή την ιδιόμορφη υπογραφή, αλλά αγαπάω τον άνθρωπο και θέλω βεβαιότητες, όχι ελπίδες, πως κανείς δε θα υποφέρει.
Ψάξτε τις φλέβες σας.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.
Είμαι 32 ετών, και αδιάγνωστη, αλλά με επίμονα συμπτώματα. Είχα μία οπτική νευρίτιδα το 2003, και ίλιγγο, με αστάθεια και διπλωπία, το 2009. Μία έως καμία εστία στην μαγνητική. Εξαιρετική εικόνα, θα μου πείτε, αλλά η ζάλη που νιώθω εδώ και τέσσερις μήνες είναι σα να είμαι όντως στο κρουαζιερόπλοιο που προανέφερα.
Δεν ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή, δεν παίρνω καν συμπτωματική θεραπεία, δηλαδή κορτιζόνη. Όπως δε νομίζω πως ένας Χημικός είναι περισσότερο αρμόδιος από έναν Γεωλόγο να μιλήσει για το πότε θα γίνει σεισμός, απέφυγα να βασιστώ στην καλή πρόγνωση του Νευρολόγου και έψαξα Αγγειοχειρουργό. Και αυτό γιατί, στον θαυμαστό γενναίο κόσμο της μετά Ζαμπόνι εποχής, η πάθησή μας είναι probably, if not definitely, αγγειακή. Έκανα προηγουμένως υπέρηχο σε ακτινολόγο και βρέθηκε, οποία σύμπτωσις, απουσία ροής στην αριστερή σφαγίτιδα. Ακολούθησε φλεβογραφία, που πιστοποίησε το εύρημα του υπερήχου, και επέμβαση με μπαλονάκι για τη διάνοιξη της φλέβας. Βιώνω ήδη τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, αν και επιφυλάσσομαι να σας μιλήσω για αυτά εφόσον έχει περάσει σεβαστός χρόνος και αντικειμενοποιηθούν περισσότερο.
Οι λόγοι που γράφω σήμερα είναι πολλαπλοί. Ανθρωπιστικοί στην αφετηρία τους, γιατί με λυπεί να βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν είτε από την ίδια τη νόσο είτε από παρενέργειες των τροποποιητικών φαρμάκων. Φιλοσοφικοί επίσης, γιατί νιώθω πως δεν είναι δυνατό, μεθοδολογικά μιλώντας, να πειστούν οι νευρολόγοι άμεσα ώστε να εγκαταλείψουμε τις παραδοσιακές θεραπείες, αλλά πρέπει εμείς να είμαστε η γενιά που θα φέρει και θα εξελίξει το γονίδιο της νέας, μηχανικής και όχι χημικής, αποκατάστασης της πάθησης. Και σαφώς έχω και επιστημονικούς λόγους. Διάβασα τί σημαίνει CCSVI, είδα πως υπάρχει άμεση συσχέτιση με την πολλαπλή σκλήρυνση, πως η φλεβική ανεπάρκεια προηγείται χρονικά - άρα και αιτιακά;- και πως αν αποκατασταθεί αυτή σταματούν οι υποτροπές.
Καλό είναι να μην επιζητούμε μεταφυσικές αβεβαιότητες σε ζητήματα τόσο σοβαρά όπως μία χρόνια νόσος, αλλά καθαρές βεβαιότητες, χειροπιαστές και αποδείξιμες. Συγχωρήστε την απότομη εισαγωγή μου στο θέμα ή την ιδιόμορφη υπογραφή, αλλά αγαπάω τον άνθρωπο και θέλω βεβαιότητες, όχι ελπίδες, πως κανείς δε θα υποφέρει.
Ψάξτε τις φλέβες σας.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.