Η δύναμη της θέλησης....

[litsa]

Αντιγράφω από: http://www.managementtips.gr/blog/?p=20 ... Newsletter

Η εμπειρία αυτή μου δίδαξε να εκτιμώ αυτά που έχω. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους με κινητικά προβλήματα που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εμένα. Γνωρίζω επίσης πολλούς αρτιμελείς που είναι πολύ περισσότερο ανίκανοι από εμένα εξαιτίας της στάσης τους, της στάσης τους απέναντι στη ζωή, απέναντι στον εαυτό τους, στην οικογένειά τους, στους φίλους τους, ακόμη και απέναντι στη δουλειά τους. Πιστεύω ότι η στάση που έχουμε απέναντι στα πράγματα είναι στην ουσία ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Αν η σκέψη μας είναι αρνητική και χωρίς ενθουσιασμό, αν λείπει η επιθυμία, αυτό αντανακλά στη στάση μας απέναντι στα πράγματα. Πιστεύω επίσης ότι η στάση μας καθορίζει το βαθμό της επιτυχίας μας. Όλοι μας θέλουμε να πετύχουμε. Και το μόνο που χρειάζεται είναι να πιστεύουμε ότι θα κατακτήσουμε την επιτυχία. Βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη. Είπα πολλές φορές: «Γιατί εγώ; Γιατί έπρεπε να συμβεί σε μένα; Γιατί όχι σε κάποιον άλλο; Τι κακό έκανα;» Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, αλλά όπως λέει και η Mitchell: «Δεν έχει σημασία αυτό που σου συμβαίνει – το σημαντικό είναι αυτό που κάνεις εσύ γι’ αυτό». Έχει να κάνει με την πίστη ότι η επιτυχία είναι εφικτή για όλους μας.
H επιτυχία είναι κάτι για το οποίο αγωνιζόμαστε και που μπορούμε να κατακτήσουμε κάθε ημέρα της ζωής μας. Aρκεί να το πιστέψουμε...
Oι αντιξοότητες μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Mας κάνουν να ψάξουμε βαθιά μέσα μας και να βγάλουμε στην επιφάνεια τον καλύτερό μας εαυτό...

Καλημέρα σε όλους

[Maria77]

Ekplhktiko arthro me polla mhnymata. Me sygkinhse kai parallhla mou afhse ena poly aisiodokso mhnyma oti o anthrwpos mporei na petyxei ta panta arkei na to thelei kai na to pisteuei. Seuxaristoume poly Litsa

[Μαρία]

Λίτσα πραγματικά πολύ όμορφο.
Πιστεύω ότι θα δώσει δύναμη σε όλους μας

[litsa]

Να είστε πάντα καλά!!! Πιστεύω στη θετική σκέψη και την δύναμη της ψυχής μας!

Όλα έχουν να κάνουν με τη στάση που τηρούμε απέναντι στη ζωή. Με την πίστη και την επιθυμία να καταστήσουμε τους στόχους που θέτουμε για τον εαυτό μας…

ENA KAINOYPΓIO ΞEKINHMA
Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, δύο καλοί φίλοι των γονιών μου, ο Alan Guthrie και ο Dave Franklin, οι οποίοι ήταν προπονητές κολύμβησης, διάβασαν ότι το κολύμπι αποτελούσε εξαιρετική θεραπεία για τους ανάπηρους. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ένα ηλιόλουστο απόγευμα βρέθηκα καθισμένος στο χείλος μιας πισίνας στη Νέα Ζηλανδία. Σκεφτόμουν: «Τέλεια, σιχαίνομαι το νερό, δεν ξέρω να κολυμπώ, δεν έχω πόδια, πώς θα τα καταφέρω;» Ξέρετε πώς μαθαίνουν ένα σκυλί να κολυμπάει; Το πετάνε στο νερό και είτε βουλιάζει είτε κολυμπάει. Το ίδιο έκαναν και με μένα. Με σήκωσαν, με πέταξαν στο νερό και βρέθηκα στον πάτο της πισίνας κοιτάζοντας προς τα πάνω. Οι προπονητές μου πήραν ένα μεγάλο δίχτυ, σαν αυτά που χρησιμοποιούν για να μαζεύουν τα φύλλα από τις πισίνες, με έβγαλαν στην επιφάνεια και με κάθισαν στην άκρη της πισίνας. Θυμάμαι που μου είπαν: «Τόνι, αν πνιγείς, δεν θα είναι ό,τι καλύτερο για την καριέρα μας. Γι’ αυτό, θα σου μάθουμε να κολυμπάς!» Με τον καιρό, το ένα μήκος της πισίνας έγιναν δύο, τα δύο μήκη τρία, και όλο αυτό το διάστημα ο Dave Franklin περπατούσε δίπλα μου στην άκρη της πισίνας. Ύστερα από πέντε μήνες, ένα χρόνο περίπου μετά το ατύχημα, μπορούσα να κολυμπήσω ένα μίλι, 52 μήκη της πισίνας. Τότε ένιωσα για πρώτη φορά τι σημαίνει να θέτει κανείς ένα στόχο, τότε έμαθα τι μπορούσα να επιτύχω με την κατάλληλη στάση, τότε αποδέχθηκα την πρόκληση που βρέθηκε στη ζωή μου.
Δεκαπέντε χρονών πια, μαθητής στο κολέγιο, και στο τέλος της σχολικής χρονιάς είχαμε το δικαίωμα να επιλέξουμε από διάφορες κατασκηνώσεις. Μία ήταν για ράγκμπι, μία για ποδόσφαιρο, άλλη για κάμπινγκ και πεζοπορίες. Οι επιλογές μου ήταν σίγουρα περιορισμένες. Επέλεξα λοιπόν μία κατασκήνωση για ναυαγοσώστες, την οποία διηύθυνε ο Dave Franklin. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας είχα ήδη αποκτήσει την άδεια που μου έδινε το δικαίωμα να εργαστώ ως ναυαγοσώστης. Βρέθηκα λοιπόν ναυαγοσώστης στην τοπική κολυμβητική λέσχη. Ένα ηλιόλουστο απόγευμα, εγώ και ο καλός μου φίλος Warren ήμασταν σε υπηρεσία όταν μας κάλεσαν για μία διάσωση περίπου τέσσερα χιλιόμετρα από τη λέσχη. Μπήκαμε στο τζιπ και ο Warren το οδήγησε μέχρι το σημείο όπου τρία νεαρά παιδιά πολεμούσαν με το δυνατό παλιρροϊκό ρεύμα. Πηδήξαμε έξω από το τζιπ, με το ειδικό σωσίβιο διάσωσης στα χέρια, και αρχίσαμε να κολυμπούμε. Ο Warren κατευθύνθηκε προς δύο νεαρά αγόρια περίπου 200 μέτρα από την ακτή, ενώ εγώ προς ένα κορίτσι περίπου 17 χρονών. Ήταν ταλαιπωρημένη και αναστατωμένη. Την πλησίασα, την ηρέμησα, τη διαβεβαίωσα ότι ήξερα πολύ καλά τη δουλειά μου και ότι όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Της πέρασα το σωσίβιο και κολυμπήσαμε σιγά σιγά προς την ακτή. Από τη συζήτηση που είχαμε καθώς κολυμπούσαμε, πρέπει να σχημάτισε στο μυαλό της την εικόνα ενός πανύψηλου ηλιοκαμένου ναυαγοσώστη. Όταν φτάσαμε στα ρηχά και μπόρεσε να πατήσει, το νερό μού έφτανε ακόμη στο λαιμό. Με κοίταξε, κοίταξε το κύμα, με κοίταξε ξανά και… λιποθύμησε. Έτσι απέκτησα τη φήμη ότι προκαλώ περισσότερα ατυχήματα παρά διασώσεις. Το καλοκαίρι εκείνο ήταν πολύ ξεχωριστό. Φαντάζομαι ότι ήταν η αποδοχή που είχα από τους φίλους μου μια και μπορούσα να κάνω ό,τι κι αυτοί.

[dina]

LITSA με συγκινησαν βαθυτατα τα οσα εγραψες κι ιδιαιτερα συγκινηθηκα κι ανατριχιασα με την ιστορια του ναυαγοσωστη αλλα περισσοτερο με εκανες να αισθανθω ενα δυνατο κλικ στην ακρη του μυαλου μου για το ποση δυναμη κι θεληση κρυβη μεσα του ανθρωπος.Ειναι καλο να μοιραζομαστε τις εμπειριες μας γιατι ο καθενας απο εμας αντιμετωπιζει παρα πολλα.
Συγνωμη αν τα οσα γραφω σαν σκεψη δεν ειναι κι πολυ ολοκληρωμενα και γινομαι κουραστικη

[litsa]

Από παραδρομή δεν έγραψα ότι είναι αντιγραφή από: http://www.managementtips.gr/blog/?p=20 ... Newsletter

Σε ευχαριστώ Dina, Μαρία και Μαρια77... και όλους τους υπόλοιπους.
Πραγματικά δεν έχει νόημα να στεκόμαστε μόνο στα αρνητικά της ιστορίας...
Πάντα μέσα από το αρνητικό υπάρχει και το θετικό! ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!!
και βέβαια να αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε!

[LL--MM]

Μα κανείς δε λέει πως δεν το βλέπει Αν όμως δε δείς και το αρνητικό, πως θα το πολεμήσεις

[mary_d_ath]

Ένα βίντεο που διδάσκει πολλά:

http://www.youtube.com/watch?v=gqantZJ6WwM

Είναι απίστευτο τα πόσα μπορεί να καταφέρει ο κάθε άνθρωπος απλά με το να πιστέψει στον εαυτό του...

[ΙΩΑΝΝΑ]

ΕΙΧΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ.ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ.ΜΑΚΑΡΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟΣΗ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΕΡΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ.

Ένα βίντεο που διδάσκει πολλά:

http://www.youtube.com/watch?v=gqantZJ6WwM

Είναι απίστευτο τα πόσα μπορεί να καταφέρει ο κάθε άνθρωπος απλά με το να πιστέψει στον εαυτό του...

[LL--MM]

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη σε όλους που το δημοσιεύω αυτό: το να "κάνεις χάζι" κάποιον που πάσχει από αυτού του είδους τη βαρύτατη φωκομέλεια, δε λύνει κανένα πρόβλημα, ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΙΓΟΤΡΟ ΑΠ'ΟΛΑ Τ'ΑΛΛΑ. Το όντως αξιοθεύμαστο αυτό άτομο είναι καταδικασμένο, όχι μόνο να "παίζει" ή να προσπαθεί να διασκεδάσει τα χειρότερα ένστιγκτα των θεατών, αλλά και υποχεώνεται να μας περνάει τον εαυτό του για... αξιοθέατο. Τη δύναμη της θέλησης μπορεί να την έχει, αλλά δείξτε μου κάποιον που να θέλει ν'αγιάσει κατ΄αυτό τον τρόπο... Σα δε ντρέπονται οι υγιείς...

Η ρήση του "άν θέλω αρκετά κάτι θα το καταφέρω" είναι αυτή των golden boys: ναι, ναι, αυτών που βοήθησαν να καταστραφεί η παγκόσμια οικονομία. Μεταξύ άλλων, φαγώθηκαν από το Μέιντοφ (γνωστό κομπιναδόρο και ...manager για την αναφορά) τα χρήματα πολλών πλουσίων ή μη, γηραιών κυριών που έμειναν στο δρόμο, του ιδρύματος Ελι Βιζελ για ορφανά, ακόμα και αυτά του ...Στήβεν Σπίλμπεργκ. Δεδομένης της προφανούς έλλειψης των ίσων ευκαιριών, αυτοί για τους οποίους είναι όντως λίγο-πολύ ίσες, λογικό είναι να θέλουν ν'αποφύγουν τα βαρίδια του είδους μας...

Τέλος πάντων, σας δίνω το παρακάτω link ώστε να θυμόμαστε που και που ότι Οοολα ΔΕΝ εξαρτώνται από τη δύναμη της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ της θέλησης...(φαντάζομαι ότι πολλοί το έχετε ήδη δεί... http://www.disabled.gr/lib/?p=19538#more-19538 Εδώ, το BBC επιδικνύει την "ευαισθησία" των υπεύθυνων δημοσίων σχέσεων του. Το αποτέλεσμα; όσο γλυκύτατη κι άν είναι η κοπέλα, οι "ανώτεροι" άγγλοι θεατές (ποιός θυμάται πλέον ότι είναι συμπατριώτες του ...Λόρδου Έλγιν) είδαν το θέαμα μιας ανάπηρης, η οποία, ως εκ της αναπηρίας της αυτής, είναι αδιανόητο να είναι και "role model" (παράδειγμα πρός μίμηση) και στην οποία, και να της κάνεις την ύψιστη χάρη (και τιμή) να συνευρεθείς (βιβλικά) μαζύ της, δεν μπορεί να συναγωνιστεί μια άλλη με δύο χέρια, ούτε στο κρεβάτι, κι ακόμα λιγότερο στη ζωή... Είπατε τίποτα; Αφήστε που φοβίζει και τα παιδάκια που είναι ευαίσθητα σ' αυτές τις ηλικίες, όπως ξέρουμε όλοι... Τα παιδάκια που μπαίνουν στο ρίγκ για να χτυπηθούν μεταξύ τους κι όπου οι πατεράδες τα σπρώχνουν να χτυπηθούν αγριώτερα. Και όλ'αυτά γιατί; Γιατί; μα... πρέπει να το πουμε κιόλας; £££££££

Παρ' όλ'αυτά, σας εσωκλείω και την περίφημη ρήση του Γουλιέλμου της Οράγγης: "Δε χρειάζεσαι ελπίδα για να επιχειρείς, ούτε επιτυχία για να επιμένεις". Είναι η πιο ελπιδοφόρα που είχα δεί για καιρό... Ιδίως όταν ο ίδιος, το μόνο που "πέτυχε" ήταν να κάνει πολλούς εχθρούς και να πεθάνει δολοφονημένος.

Και για να μήν κλαίτε: Συνέχεια από: "Δωρογραφή και Νόμοι διάφοροι" , σας δίνω και την απάντηση του αρχιπτέραρχου της RAF, μετά την καταστροφή της γερμανικής αεροπορίας: Ο υπουργός, που, δεν πίστευε παρά στη "δύναμη της θέλησης" αλλά που προφανώς, μετρούσε τη νίκη από ...την επιτυχία της στον αμερικάνικο τύπο, κατηγόρησε τον αξιωματικό ότι "παραφούσκωνε τα νούμερα" ... [youtube]j7anOmDl6Bc[/youtube] , όγδοο λεπτό...
Απάντηση: "Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για την προπαγάνδα. Αν έχουμε δίκιο, οι γερμανοί θα τα παρατήσουν.
Αν έχουμε άδικο, θα πατήσουν το Λονδίνο μεσ' τη βδομάδα. Καλή σας νύχτα, Κύριε Υπουργέ!"