" Ο μεγάλος θυμός "

[queen_of_my_life]

Προσεγγίσω το θέμα λίγο πιο λογοτεχνικά, χεχε..
Όχι δεν αναφέρομαι στο βιβλίο, ούτε στην τηλεοπτική σειρά ( μα τι ωραίες εποχές! ).

Πώς νιώθετε όταν θυμώνετε; Όταν τσακωθείτε με κάποιον κλπ μετά πώς νιώθετε;;;

Εγώ προσωπικά νιώθω ( ένιωσα ) σα να είμαι σε υποτροπή! Μέχρι και τρέμουλο από τον εκνευρισμό.. και δυσκολία με τη γλώσσα...

Γενικά σαν άνθρωπος προκειμένου να μην τσακωθω με κανέναν, πάντα τα κρατούσα ( κρατάω? ) όλα μέσα μου. Λέω " άστο, μη μιλάς, δεν αξίζει θα περάσει ". Μήπως τελικά αυτό με έφαγε;;;...
Πάντως τώρα τελευταία που αποφάσισα σε ένα οικογενειακό πρόσωπο να μιλάω πιο ανοιχτά και χύμα, ναι μεν ένιωσα σα να μαι σε υποτροπή, όμως επίσης ένιωσα ανακούφιση.

Εύχομαι στη ζωή μου αυτό να το έκανα νωρίτερα

Μακριά λοιπόν από ανθρώπους που μας προκαλούν τοξικά συναισθήματα. Μακριά από δυσλειτουργικες σχέσεις ακόμα και αν δεν είναι πρόθεση κανενός αυτή η δυσλειτουργία. Αν μια σχέση ( ερωτική, οικογενειακή) είναι δυσλειτουργική και δε λύνεται, τότε προχωρήστε. Με ήρεμη καρδιά χωρίς κακίες ή θυμό. Είναι πολύ μικρή η ζωή μας! Ειδικά εμείς που το έχουμε συνειδητοποιήσει λίγο περισσότερο από τους άλλους, ας προσέχουμε τους εαυτούς μας

[Σταυρος]

Έπρεπε φίλε να το είχαμε καταλάβει νωρίτερα γιατί όπως εσύ το ίδιο λάθος έκανα και εγώ στο παρελθόν αλλά μετά την Σ Κ π δεν χαρίζω τίποτα σε κανέναν και είμαι πολύ καλά με αυτό