Την Αγία και μεγάλη Παρασκευή, τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν. Τους εμπυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προπάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι ήμας εκών κατεδέξατο έτι δε και την ευγνώμος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν.Ο Δρόμος μας, έχει πολλές ανηφόρες και κατηφόρες. Πόσες φορές κοιτάμε τον ουρανό με δάκρυα ευγνωμοσύνης για τα ωραία, πόσες φορές κοιτάμε την γη με δάκρυα θυμού για όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν και υπομένουμε. Η Καρδιά μας χτυπάει το ίδιο δυνατά είτε είμαστε ψηλά είτε χαμηλά, διότι ο χτύπος της βρίσκεται θαυματουργά στα χέρια της Ζωής, χτυπάει όχι από δική μας θέληση, αλλά από Άνωθεν πρόσταγμα, οδηγία. Ακολουθεί η αναπνοή μας, σαν εισπέουμε μια αόρατη ενέργεια, και την ξαναεπιστρέφουμε, όχι από δικιά μας θέληση, αλλά από άνωθεν ευλογία.
Ο Δρόμος μας, κατεύθυνση είτε αναίσθητη, μηχανική, συστημική είτε πλήρως Συνειδητή σε διαρκή σύνδεση με την Άνωθεν ουράνια σοφία. Ζωή του παρόντος, μας κινεί, σαν περιστρέφονται οι πλανήτες σε τέλεια αρμονία, σαν ο ήλιος λαμποκοπεί φωτίζοντάς μας διαρκώς με Ζωική ενέργεια και δύναμη. Ποιός δίνει τέτοια ηλιάζουσα Χαρά, ποιά είναι η Πηγή των Ακτίνων του, που μας τρέφει και μας χαρίζει την Φύση της Αντίληψης και Κατανόησης;
Ο Δρόμος μας, δρόμος προς την Πηγή, την Πηγή της Αγάπης, της Ίασης, αυτής την Αιώνιας, Ανυπέρβλητης, Άκοπης, Ασύλληπτης Ζωόζουσας Ενέργειας. Τι μας ενοχλεί, τι μας εμποδίζει να την αγκαλιάσουμε, να την δοξάζουμε; Σήμερα, η αιωνιότητα μας καλεί να μας θυμήσει ακριβώς αυτή την στιγμή, που η Αγάπη, η παντοτινή Ειρήνη, Αρμονία και Αγαλίαση, μάτωσε για να μας ερωτήσει, τι μας εμποδίζει να συμπορευτούμε μαζί της, τι μας φοβίζει και την σκοτώνουμε;Ο Δρόμος μας, ένα μονοπάτι ατελής, χωρίς το Θεμέλιό μας, χωρίς την επίγνωση του Θαύματος του χτύπου της Καρδιάς μας, χωρίς την αίσθηση της ζωικής αναπνοής μας. Ασθενής η Ζωή εκεί, αλλά Εδώ η Χάρη μεγαλώνει, το Βήμα μας δοξάζει το Βάθος της Θεϊκης σοφίας και γνώσεως. Εκεί η προδοσία, Εδώ η Μεγαλοχάρη. Εκεί στον κόσμο του φόβου, του θυμου στον κόσμο του εγωιστικού μας αδύναμου εαυτού, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα σύννεφα και τα κύματα, ξεχνώντας τον Ουρανό, ξεχνώντας τον Ωκεανό, ξεχνώντας τον Αληθινό μας Εαυτό, αυτόν που ο Ιησούς ήρθε να Σώσει. Τον χτύπο της Καρδιάς, την δύναμη της Αναπνοής, την Λύτρωση της Ζωής μας.
Ο Δρόμος μας, ένας Δρόμος εις τέλειαν Απολύτρωση, Λαμπερός στην Καρδιά μας, Φωτεινός στην Γνώση μας, Ειρηνικός στην Αναπνοή μας, Χαρισάμενος και Ευδόκιμος σε Ίαση και Θεραπεία, Θαυμαστή Κληρονομία Αναγέννησης του Δρόμου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Καλή Ανάσταση !
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
