Καλημέρα σας συμπάσχοντες και μη, επισκέπτες και γνωστικοί εξερευνητές του φόρουμ και διαδικτύου για την πολλαπλή σκλήρυνση και όχι μόνο.
Σαν διάβασε μία ανάρτηση της Ελπίδας, σαν διάβασα για πολλοστή φορά αυτά που βίωνα και εγώ προσωπικά, πήρα το θάρρος δημόσια να αναδείξω το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της πολλαπλής σκλήρυνσης, που είναι τα "νομίμως" νευρολογικά πρωτόκολλα στο όνομα της Θεραπείας, η καλύτερα συντήρησης της πολλαπλή σκλήρυνσης.
Πρωτίστως θα ήθελα να ξεκινήσω με την ανάρτηση της φίλτατης συμπάσχουσας "elpida*" η οποία μας εξιστορεί μια κοινή ιστορία χρήσης της ιντερφερόνης και τις, κατά την άποψή μου, εγκληματικές παρενέργειές της στον αγώνα μας για την βελτίωση της Υγείας μας. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό, όταν το ίδιο το φάρμακο μας χαστουκίζει με ψυχολογικά τερτίπια όπως κατάθλιψη, σωματικά τερτίπια όπως πυρετούς και άλλες επιπλοκές, πόσο μα πόσο λάθος είναι, και τι προσπάθεια κάνει το σώμα μας να τα αποδεχτεί, σε άλλους γρηγορότερα, σε άλλους πιο αργά ή ποτέ για να συνεχίσει προς την αναδομή και θεραπεία των βλαβών και ώσεων.
Γενιές και γενιές φαρμάκων διαδοχή στο ίδιο μοτίβο, στο όνομα της ανοσοτροποποίησης, δηλαδή της μετάλλαξης και όλα αυτά για την μείωση των υποτροπών τόσο %, μείωση εξέλιξης αναπηρίας τόσο %... ατελείωτα στατιστικά σκουπίδια παιχνίδι των μεγάλων, να όμως που οι ίδιες οι παρενέργειες των φαρμάκων είναι από μόνες τους υποτροπές το ίδιο απρόβλεπτες αν όχι πιο επικίνδυνες από την ίδια την πάθηση.
Όσο έμπαινα πιο βαθιά στο σύστημα των νευρολογικών πρωτοκόλλων, τόσο το μυαλό μου γινόταν πιο θολό, το σώμα μου πιο βαρύ, το αίμα μου πιο χημικά μολυσμένο, η φλόγα της Ψυχής μου πιο χλωμή.
Γνώρισα εκατοντάδες κόσμο με την πάθηση από την διάγνωσή μου μέχρι σήμερα. Ποτέ από όλα τα παιδιά αυτά, δεν είδα έναν να μου πει ότι βελτιώθηκε ραγδαία η Υγεία μου ή θεραπεύτηκα με την τάδε φαρμακευτική αγωγή, με το τάδε "νευρολογικό πρωτόκολλο". Μα ούτε ένας;;; Ούτε ένας, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είναι στην ίδια φύση αυτών το φαρμάκων η συντήρηση, ένα κρεσέντο ανοσοτροποποίησης, ανοσομετάλλαξης. Γινόμαστε άθελά μας ένα χρηματιστηριακό πιόνι ενός περίπλοκο συστήματος που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική Θεραπεία του ασθενή αλλά περισσότερο τείνει προς το κέρδος.
Ίσως να φαίνομαι αρνητικός απέναντί στα φάρμακα, αλλά δεν είμαι. Θεωρώ ότι έχουν την χρησιμότητά τους, πρωτίστως βραχυπρόθεσμα. Γιατί στην σκλήρυνση τα δια βίου φάρμακα;; Ο στόχος μας σίγουρα δεν πρέπει να είναι αυτός, ή αν είναι αυτός τότε κάτι μας διαφεύγει, κάτι πολύ σημαντικό.
Για του λόγου το Αληθές, εσωκλείωτο Ιατρικό Ιστορικό μου.
Σαφή ένδειξη ότι οι επιπρόσθετες ασθένειες των φαρμάκων, ήταν μεγαλύτερος γολγοθάς για μένα από την ίδια την πάθηση. Ναι ξεκίνησε η πάθηση επιθετικά. Ναι η κορτιζόνη με βοήθησε σημαντικά, αν και ποτέ δεν την αγάπησα πραγματικά, ίσως λόγο των επίσης κουραστικών παρενεργειών της. Αλλά όταν σιχάθηκα και είπα φτάνει πια με τα κάκιστα φάρμακα ήταν και η στιγμή που άρχισε η αντίστροφή της πάθησης. Έφτιαξα το κυκλοφορικό μου, ας είναι καλά η ΧΕΝΦΑ (ccsvi). Άλλαξα την κορτιζόνη με τον κουρκουμά, το Neurontin και τα Lyrica με το λινέλαιο, τα ατελείωτα παυσίπονα με την Ιατρική κάνναβη (ας είναι καλά ο Dr. Dustin Sulak). Πολλά φρούτα και λαχανικά, άσκηση, καλή παρέα. Θάλασσα, Βουνό, περίσσια Αγάπη και βαθιές Αναπνοές. Προσευχή και ευγνωμοσύνη για την Σοφία που διέπει το σώμα μας και το πόσο Δύναμη κρύβεται μέσα του όταν το αφήσουμε πραγματικά να καθαρίσει πρωτίστως το Πνεύμα και ακολούθως να Θεραπεύσει το Σώμα.
Το μόνο που μένει να πω, είναι πως... αφήστε το Θαύμα της Θεραπείας να ξετυλιχτεί. Δεν χρειαζόμαστε τα φάρμακα για να γίνουμε καλά, τουλάχιστον όχι σε βάθος 20ετίας... ούτε καν 2ετίας. Ας προσευχόμαστε διαρκώς να μας καθοδηγεί η Ζωή προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτήν της Αγάπης, της Δύναμης, Χαράς και Σοφίας. Οι γιατροί είναι εργαλεία μας προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είμαστε εμείς εργαλεία τους, προς την δικιά τους κατεύθυνση.
Αγαπήστε την Φύση. Αγαπήστε την Ζωή. Μόνο Αυτή Ξέρει γιατί Είμαστε Αυτή.
Σαν διάβασε μία ανάρτηση της Ελπίδας, σαν διάβασα για πολλοστή φορά αυτά που βίωνα και εγώ προσωπικά, πήρα το θάρρος δημόσια να αναδείξω το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της πολλαπλής σκλήρυνσης, που είναι τα "νομίμως" νευρολογικά πρωτόκολλα στο όνομα της Θεραπείας, η καλύτερα συντήρησης της πολλαπλή σκλήρυνσης.
Πρωτίστως θα ήθελα να ξεκινήσω με την ανάρτηση της φίλτατης συμπάσχουσας "elpida*" η οποία μας εξιστορεί μια κοινή ιστορία χρήσης της ιντερφερόνης και τις, κατά την άποψή μου, εγκληματικές παρενέργειές της στον αγώνα μας για την βελτίωση της Υγείας μας. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό, όταν το ίδιο το φάρμακο μας χαστουκίζει με ψυχολογικά τερτίπια όπως κατάθλιψη, σωματικά τερτίπια όπως πυρετούς και άλλες επιπλοκές, πόσο μα πόσο λάθος είναι, και τι προσπάθεια κάνει το σώμα μας να τα αποδεχτεί, σε άλλους γρηγορότερα, σε άλλους πιο αργά ή ποτέ για να συνεχίσει προς την αναδομή και θεραπεία των βλαβών και ώσεων.
Γενιές και γενιές φαρμάκων διαδοχή στο ίδιο μοτίβο, στο όνομα της ανοσοτροποποίησης, δηλαδή της μετάλλαξης και όλα αυτά για την μείωση των υποτροπών τόσο %, μείωση εξέλιξης αναπηρίας τόσο %... ατελείωτα στατιστικά σκουπίδια παιχνίδι των μεγάλων, να όμως που οι ίδιες οι παρενέργειες των φαρμάκων είναι από μόνες τους υποτροπές το ίδιο απρόβλεπτες αν όχι πιο επικίνδυνες από την ίδια την πάθηση.
Όσο έμπαινα πιο βαθιά στο σύστημα των νευρολογικών πρωτοκόλλων, τόσο το μυαλό μου γινόταν πιο θολό, το σώμα μου πιο βαρύ, το αίμα μου πιο χημικά μολυσμένο, η φλόγα της Ψυχής μου πιο χλωμή.
Γνώρισα εκατοντάδες κόσμο με την πάθηση από την διάγνωσή μου μέχρι σήμερα. Ποτέ από όλα τα παιδιά αυτά, δεν είδα έναν να μου πει ότι βελτιώθηκε ραγδαία η Υγεία μου ή θεραπεύτηκα με την τάδε φαρμακευτική αγωγή, με το τάδε "νευρολογικό πρωτόκολλο". Μα ούτε ένας;;; Ούτε ένας, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είναι στην ίδια φύση αυτών το φαρμάκων η συντήρηση, ένα κρεσέντο ανοσοτροποποίησης, ανοσομετάλλαξης. Γινόμαστε άθελά μας ένα χρηματιστηριακό πιόνι ενός περίπλοκο συστήματος που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική Θεραπεία του ασθενή αλλά περισσότερο τείνει προς το κέρδος.
Ίσως να φαίνομαι αρνητικός απέναντί στα φάρμακα, αλλά δεν είμαι. Θεωρώ ότι έχουν την χρησιμότητά τους, πρωτίστως βραχυπρόθεσμα. Γιατί στην σκλήρυνση τα δια βίου φάρμακα;; Ο στόχος μας σίγουρα δεν πρέπει να είναι αυτός, ή αν είναι αυτός τότε κάτι μας διαφεύγει, κάτι πολύ σημαντικό.
Για του λόγου το Αληθές, εσωκλείωτο Ιατρικό Ιστορικό μου.
Σαφή ένδειξη ότι οι επιπρόσθετες ασθένειες των φαρμάκων, ήταν μεγαλύτερος γολγοθάς για μένα από την ίδια την πάθηση. Ναι ξεκίνησε η πάθηση επιθετικά. Ναι η κορτιζόνη με βοήθησε σημαντικά, αν και ποτέ δεν την αγάπησα πραγματικά, ίσως λόγο των επίσης κουραστικών παρενεργειών της. Αλλά όταν σιχάθηκα και είπα φτάνει πια με τα κάκιστα φάρμακα ήταν και η στιγμή που άρχισε η αντίστροφή της πάθησης. Έφτιαξα το κυκλοφορικό μου, ας είναι καλά η ΧΕΝΦΑ (ccsvi). Άλλαξα την κορτιζόνη με τον κουρκουμά, το Neurontin και τα Lyrica με το λινέλαιο, τα ατελείωτα παυσίπονα με την Ιατρική κάνναβη (ας είναι καλά ο Dr. Dustin Sulak). Πολλά φρούτα και λαχανικά, άσκηση, καλή παρέα. Θάλασσα, Βουνό, περίσσια Αγάπη και βαθιές Αναπνοές. Προσευχή και ευγνωμοσύνη για την Σοφία που διέπει το σώμα μας και το πόσο Δύναμη κρύβεται μέσα του όταν το αφήσουμε πραγματικά να καθαρίσει πρωτίστως το Πνεύμα και ακολούθως να Θεραπεύσει το Σώμα.
Το μόνο που μένει να πω, είναι πως... αφήστε το Θαύμα της Θεραπείας να ξετυλιχτεί. Δεν χρειαζόμαστε τα φάρμακα για να γίνουμε καλά, τουλάχιστον όχι σε βάθος 20ετίας... ούτε καν 2ετίας. Ας προσευχόμαστε διαρκώς να μας καθοδηγεί η Ζωή προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτήν της Αγάπης, της Δύναμης, Χαράς και Σοφίας. Οι γιατροί είναι εργαλεία μας προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είμαστε εμείς εργαλεία τους, προς την δικιά τους κατεύθυνση.
Αγαπήστε την Φύση. Αγαπήστε την Ζωή. Μόνο Αυτή Ξέρει γιατί Είμαστε Αυτή.
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
