Καλημέρα, είμαι 20 χρονών και διαγνώστηκα με ΣΚΠ την περασμένη βδομάδα.
Ξεκίνησε με οπτική νευρίτιδα, πέρασα όλο τον Αύγουστο στα νοσοκομεία μέχρι να έρθει η πολυπόθητη διάγνωση την περασμένη Δευτέρα.
Μέχρι στιγμής ήταν μόνο η οπτική νευρίτιδα και κάτι στιγμιαία μουδιάσματα στην κοιλιά.
Από θεραπεία ξεκίνησα το Rebif 44.
Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι η ψυχολογία μου πιστεύω..
Τα τελευταία χρόνια ζω από το άγχος και την στεναχώρια, λόγω κάποιων καταστάσεων που περάσαμε/περνάμε με την οικογένεια μου (ότι έμεινε τέλος πάντων
).
Μιλάω με μια ψυχολόγο εδώ και 6 μήνες περίπου και έχω κάνει σημαντικές βελτιώσεις, αλλά αίσθανομαι ότι απέχω ακόμα από μια καλή ψυχολογική κατάσταση και ακούγοντας τον ρόλο της ψυχολογίας στην ΣΚΠ τρομάζω λίγο.
Δεν ήθελα να ρωτήσω κάτι απ' ότι φαίνεται, καλώς σας βρήκα λοιπόν!
Ξεκίνησε με οπτική νευρίτιδα, πέρασα όλο τον Αύγουστο στα νοσοκομεία μέχρι να έρθει η πολυπόθητη διάγνωση την περασμένη Δευτέρα.
Μέχρι στιγμής ήταν μόνο η οπτική νευρίτιδα και κάτι στιγμιαία μουδιάσματα στην κοιλιά.
Από θεραπεία ξεκίνησα το Rebif 44.
Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι η ψυχολογία μου πιστεύω..
Τα τελευταία χρόνια ζω από το άγχος και την στεναχώρια, λόγω κάποιων καταστάσεων που περάσαμε/περνάμε με την οικογένεια μου (ότι έμεινε τέλος πάντων

Μιλάω με μια ψυχολόγο εδώ και 6 μήνες περίπου και έχω κάνει σημαντικές βελτιώσεις, αλλά αίσθανομαι ότι απέχω ακόμα από μια καλή ψυχολογική κατάσταση και ακούγοντας τον ρόλο της ψυχολογίας στην ΣΚΠ τρομάζω λίγο.
Δεν ήθελα να ρωτήσω κάτι απ' ότι φαίνεται, καλώς σας βρήκα λοιπόν!