Ένα ακόμα δίλημμα για αγωγή ή απόφαση για 'όχι αγωγή';

[Dhm]

Καλησπέρα στην παρέα

Γράφω σπάνια πλέον και κάποια τα έχω ήδη πει ίσως, αλλά θα προσπαθήσω να τα (ξανα)πω όσο πιο συμπυκνωμένα γίνεται...

Μετά από 1μιση χρόνο Avonex, με 'ενοχλούσε' ακόμα με πυρετούς κλπ και την έχω σταματήσει εδώ και 1μιση+ χρόνο. Ήταν να ξεκινήσω Copaxone, αλλά επειδή οι μαγνητικές και η κλινική μου εικόνα ήταν αρκετά οκ, είπαμε να το αφήσουμε να ηρεμήσω λίγο, αν και μετά από καιρό και επειδή είχα κάποια μικρή καινούρια εστία (να σημειώσω ότι οι παλιές δείχνουν να έχουν σβήσει-για τώρα) μου πρότεινε η γιατρός να ξεκινήσω το Tecfidera. Εγώ γενικά και μετά την Avonex και διαβάζοντας διάφορα, ήμουν και (νομίζω) είμαι αρκετά ενάντια σε όλα αυτά τα παλιοφάρμακα (ούτε κορτιζόνη δεν θέλω) και είχα καταφέρει να είμαι τόσο καιρό χωρίς τίποτα. Έλεγα (και λέω) πως αυτά τα φάρμακα μπορούν να με ρίξουν τόσο πολύ ψυχολογικά που όλο αυτό να μου γυρίσει μπούμερανγκ. Τα μόνα που ουσιαστικά έκανα και κάνω είναι λίγες βιταμίνες, ομοιοπαθητική, ψυχολόγος, γυμναστική όσο αντέχω...Μέχρι που μετά από πολύ άγχος και ζέστη έπαθα μια ώση, έκανα 3 μέρες κορτιζόνη και η γιατρός είπε πως 'δεν με αφήνει άλλο έτσι' (χωρίς φάρμακα δηλαδή). Αλλά ότι και πάλι η απόφαση είναι δική μου και δεν μπορεί να με πιέσει κανείς (πάλι καλά!) Η απόφαση θα πρέπει να παρθεί στις επόμενες εβδομάδες λογικά...
Να σημειώσω πως λόγω RLC, κάποιων τρέμουλων και ίσως ινομυαλγίας (δικιά μου θεωρία λόγω κάποιων πόνων που και που) εδώ και ένα μήνα παίρνω Lyrica.

Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μου είναι οι εξής:
1) Είναι ίσως λίγο περίεργο να λέω δεν θέλω αγωγή λόγω παρενεργειών κλπ, ενώ ουσιαστικά και το Lyrica, από όσο ξέρω, δεν είναι και πολύ αθώο φάρμακο...
2) Ομοιοπαθητική κάνω (νομίζω) τους τελευταίους 4 μήνες...Και πιστεύω πως έχω δει κάποια διαφορά. Αν και μου έχει πει πως είμαι λίγο μπερδεμένη υπόθεση, και πως απλώς χρειάζεται χρόνος για να πολεμήσω κάποια πράγματα που χρόνια έχω μέσα μου ας πούμε.
3) Νιώθω πιο δυνατή όταν ψάχνω πράγματα μόνη μου και κάνω πιο 'εναλλακτικά' πράγματα από το να κλείσω τα μάτια και να κάνω ό,τι πουν οι γιατροί. Ειδικά αφού ακόμα μπορώ και αυτά τα συμπτώματα που έχω τώρα (κούραση κυρίως) μου το επιτρέπουν. Να σημειώσω εδώ πως όταν πριν ένα μήνα κούτσαινα (για πρώτη φορά τόσο έντονα από την διάγνωσή μου-πρώτο σύμπτωμα διπλωπία) ένιωθα τόσο χάλια ψυχολογικά και εξουθενωμένη που πραγματικά ήμουν έτοιμη να κλείσω τα μάτια και να πω 'κάντε μου ό,τι θέλετε'. Τώρα όμως-παρ'όλο που η ζέστη με τρελαίνει στην κόπωση- δεν μου πάει η καρδιά να το πω!

Δεν ξέρω τι περιμένω με αυτό το μήνυμά μου εδώ είναι η αλήθεια. Σίγουρα θα υπάρξει η άποψη του 'είσαι τρελή;ξεκίνα θεραπεία τώρα και μην κάνεις του κεφαλιού σου' αλλά και η άποψη 'συνέχισε έτσι και θα τα καταφέρεις'.

Επίσης, έχω διαβάσει διάφορα για ολιστική ιατρική και διάφορες φυσικές μεθόδους και λέω γιατί όχι; Εφόσον κακό δεν κάνουν; Δεν μπορώ δηλαδή να αφήσω στην άκρη τα φάρμακα και να δω πως θα πάει η υγεία μου (και η ψυχή μου) με πιο νορμάλ τρόπο και μέθοδο;; Και τελικά πως γίνεται οι γύρω μου και οι γιατροί να φοβούνται για μένα και να θέλουν να με φορτώσουν με φάρμακα όταν είμαι καλά; (γιατί ακόμα και η ώση που τώρα έπαθα έγινε μετά από πολλά κακά πράγματα που έκανα στον εαυτό μου-στο σώμα μου και το γνωρίζω αυτό. Και το να μην παίρνω φάρμακα δεν πιστεύω πως είναι μέσα σε αυτά..

Ουφ ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ. Κλείνω με μια φράση που μου είπε ο ομοιοπαθητικός μου τελευταία.. 'Εάν δεν αλλάξεις την κοσμοθεωρία σου, αν δεν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις και σκέφτεσαι τα πράγματα, ό,τι φάρμακο και να πάρεις δεν θα γίνεις ποτέ καλά!'

Υ.γ. Είμαι 20 χρονών-και νομίζω μπορώ να έχω το δικαίωμα να γίνουν τα παραπάνω και όχι επειδή είμαι 20 χρονών να είμαι μέσα στα φάρμακα γιατί όπως λένε 'κρίμα είναι τόσο μικρή να γίνω χάλια'.

Θα χαρώ πολύ με όποια απάντησή σας. Εάν όχι, καλά μπάνια και θα μπω σε λίγο καιρό να ξαναδιαβάσω αυτό μου το μήνυμα να σας πω εάν σκέφτομαι τα ίδια και τι έγινε τελικά

[you can do it]

Νομίζω ότι όλες τις απαντήσεις τις έχεις μέσα σου.
Διαβάζοντας την ανάρτηση σου, αυτό που κατάλαβα είναι πως έχεις ήδη πάρει απόφαση απλά φοβάσαι.
Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος και πρέπει να του αντιστεκομαστε όποια απόφαση και να πάρουμε.

Το μόνο που μπορώ να σε συμβουλεύσω είναι να πάρεις με ηρεμία και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου όποια απόφαση, και αφού ξέρεις αυτά που έβλαψαν τον εαυτό σου και το σώμα σου, να μην τα κάνεις.

Τέλος, συμφωνώ απόλυτα με τον ομοιοπαθητικό σου. Εξ εμπειρίας πλέον!

[litsa]

σωστός ο γιατρός...
πρεπει εσύ να αλλάξεις...

βιταμίνες να παρεις πιο συστηματικά, και με καθοδήγηση ειδικού...

τώρα για τα φάρμακα εσύ αποφασίζεις...
εγώ κανω απόλλα. βιταμίνες, διατροφή, θαλασσα, ψυχοθεραπεια..και ρεμπιφ44 , για΄τι όλα αυτά τα γνωρισα μετά.. και φοβάμαι να το κόψω...

[Στάθης]

Γεια σου Dhm, πραγματικά έδωσες ήδη τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου, αυτό που μάλλον ψάχνεις είναι την επιβεβαιώση ώστε να πάρεις δύναμη να υπερβείς τον φόβο σου, που είναι τόσο μα τόσο δικαιολογημένος.

Το θέμα δεν είναι τόσο το να πάρω ένα φάρμακο για την ΣΚΠ, αλλά όταν αρχίζουν και στιβάζονται τα φάρμακα τότε πραγματικά το τοπίο αρχίζει και θολώνει επίσης δικαιολογημένα. Δεν θυμάμαι ποτέ να πήρα ιντερφερόνη σε βάθος χρόνου χωρίς Lyrica, παρακεταμόλες, αντιβιώσεις (λόγο ανοσοκαταστολής), ζαντάκ και η λίστα συνεχίζεται.

Είναι συνετό να προσπαθούμε να παίρνουμε όσο το δυνατόν λιγότερα φάρμακα ώστε να μπορούμε να έχουμε επαφή με τον ευατό μας δηλαδή να μπορούμε να ακούμε το σώμα μας, τις υποδείξεις του για το τι χρειάζεται να πράξουμε για την βελτίωση της υγείας μας. Το Lyrica θεωρώ είναι χρήσιμο βραχυπρόθεσμα αλλά από την εμπειρία μου θολώνει το μυαλό, οπότε σε βάθος χρόνου πιστεύω ότι δεν έχει καμία θεραπευτική βάση.

Έχεις επίγνωση των γεγονότων "έγινε μετά από πολλά κακά πράγματα που έκανα στον εαυτό μου-στο σώμα μου" και αυτό σε συνδυασμό με την αυτογνωσιακή και έμπρακτη αλλαγή σε αυτά που σε έφεραν σε αυτή την θέση, πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορέσεις να οδηγήσεις τον εαυτό σου προς την Θεραπεία σου, σιγά σιγά βήμα βήμα, γιατί να θυμάσαι κάθε εμπειρία (και με τον τρόπο που σκέφτεσαι) θα σε κάνει διαρκώς δυνατότερη, σοφότερη και σίγουρα πιο 'εν ζωή' χαρούμενη λόγο ελευθερία βούλησης.

Οι γιατροί είναι εργαλεία μας, και εμείς τους κάνουμε κουμάντο εφόσον με το διαρκώς αυξανόμενο γνωσιακό μας επίπεδο μπορέσουμε να γίνουμε "Expert Patients" ή συνεισφορά τους είναι ελάχιστη σε θεραπευτικό επίπεδο, αλλά περισσότερο χρήσιμη σε Γραφειοκρατικό.

Χαίρομαι για αυτά που σου μεταφέρει ο ομοιοπαθητικός σου, διαφαίνεται ότι διακατέχεται από σοφία, και παρέα με τις βιταμίνες, άσκηση, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ προσευχή και ευγνωμοσύνη δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Να θυμάσαι και την φυσική κορτιζόνη, που λέγεται Κουρκουμάς μπορεί να μας βοηθήσει στις φλεγμονές με σωστή καθημερινή λήψη με επιτρεπτή την μακροχρόνια λήψη.

Καλη Δύναμη Dhm ότι και αν αποφασίσεις κάντο με Πίστη ότι ήδη σε έχει βοηθήσει στα μέγιστα !

[Dhm]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και ναι πράγματι, επιβεβαίωση μάλλον χρειάζομαι για να συνεχίσω Γιατί καλώς ή κακώς θέλει πολλή δύναμη για να μπορέσω να πω σε όλους πως εγώ θέλω να συνεχίσω με τον δικό μου τρόπο και όχι με τον δικό τους!
Να σημειώσω επίσης πως ο ομοιοπαθητικός μου έχει πει πως αν θέλω να πάρω και αγωγή μπορώ (αλλά δεν θέλω χαχα)
Ναι μου δίνει και κουρκουμά ο γλυκός μου ^_^ Και τώρα λόγω ώσης είπε να τον πάρω σε μεγαλύτερη δόση στην αρχή!