Αλέξανδρος έγραψε:Στάθη όταν λες οτι βλέπεις φως μακριά από αυτά, τί εννοείς;
Αυτό που εννοώ πηγάζει από την εμπειρία μου με δύο εκδοχές καταπολέμησης της νόσου. Η πρώτη εκδοχή την οποία έζησα για περίπου 6-7 χρόνια ήταν η φαρμακευτική. Κατά την διάρκεια αυτή, πέρασα από τις κλασικές αγωγές (Κορτιζόνες - Ιντερφερόνη - Tysabri - Copaxone) μαζί με παράλληλα φάρμακα σε συνδυασμούς όπως Παρακεταμόλη, Neurontin, Lyrica, Αντιβιώσεις και σωρό άλλα.
Βλέπωντας την πορεία παρατήρησα ότι η βελτίωση μου ήταν πολύ αργή, σχεδόν μηδαμινή, και ότι εκτός από την πάθηση είχα να διαχειριστώ και παρενέργειες οι οποίες μερικές φορές ήταν σοβαρές ίσως πιο σοβαρές και από την πάθηση (γλίτωσα από υπατίτιδα, έπαθα τοξική αντίδραση από Tysabri, λεμφαδενοπάθεια με το Copaxone). Όταν ο γιατρός μου μετά το Copaxone μου συνέστησε Χημειοθεραπεία κατάλαβα ότι το σύστημα υγείας δεν λειτουργεί όπως νομίζουμε, αλλά ακολουθεί ένα πρωτόκολλο το οποίο λίγο πολύ προσαρμόζεται σε όλους του ασθενείς χωρίς να παίζει ρόλο η μορφή της νόσου, η ηλικία ούτε καν η κλινική εικόνα.
Ήταν πολύ συχνό φαινόμενο να βλέπω φίλους συμπάσχοντες με προϊούσα μορφή, να παίρνουν φάρμακα για την υποτροπιάζουσα μορφή με αποτέλεσμα να περιπλέκεται η υγεία του ασθενή με φάρμακα τοξικά χωρίς νόημα. Η ηλικία επίσης. Έχω γνωρίσει νέα παιδιά που σε σύντομο χρονικό διάστημα είχαν δοκιμάσει ότι φάρμακο κυκλοφορούσε μέχρι 'κάποιο' να κουμπώσει. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα υγείας για νέους ανθρώπους. Τέλος, η κλινική εικόνα ενός ασθενή, έχει πολύ μικρότερη σημασία για το 'πρωτόκολλο', σε σχέση με το τι δείχνει η μαγνητική. Το αποτέλεσμα είναι η καλλιέργεια φόβου, μελλοντικής κατάπτωσης ή αναπηρίας, χωρίς να υπάρχει λόγος, γιατί ως γνωστόν η ΣΚΠ είναι Ψυχοσωματική, και εάν πετάς σε ψυχολογία τότε πιθανά να ξεπερνάς εύκολα και γρήγορα ότι και εάν σου φέρει η πάθηση (αν σου φέρει).
Το συμπέρασμά μου Αλέξανδρε ήταν η απόφασή μου να βγω για λίγο από το νευρολογικό΄πρωτόκολλο' να δοκιμάσω μια άλλη εκδοχή την δικιά μου εκδοχή που αισθανόμουν ότι θα με βοηθήσει.
Έτσι σταμάτησα όλα τα βαριά φάρμακα, δοκίμασα εναλλακτικές αγωγές όπως η ΧΕΝΦΑ, Βιταμίνες & Αντιοξειδωτικά και έκανα αφαίρεση όλων των μαύρων σφραγισμάτων από αμάλγαμο. Σιγά σιγά ένοιωθα να καθαρίζω από τα βαριά φάρμακα που αντί να επανα-εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό, το τρελάνανε περισσότερο (μετάλλαξη, ανοσοκαταστολή, ανοσοτροποποίηση).
Συνειδητοποίησα ότι η υγεία μου βελτιώθηκε ραγδαία, ότι ένα ζωντανό ανοσοποιητικό είναι θεμιτό για την πάθηση και όχι το αντίθετο και από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζω χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Βέβαια το χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, το πετυχαίνω με ιδιαίτερη εγρήγορση σε θέματα ψυχολογίας, άσκησης και διατροφής διότι νιώθω ότι οποιαδήποτε κατάπτωση νοητική ή σωματική μπορεί να μου φέρει ενθύμια της πάθησης.
Η διαφορά είναι ότι όταν κάποιο ενθύμιο παραμονεύει, το ότι δεν σκέφτομαι την λύση των φαρμάκων αλλά το πως θα ηρεμήσω και καλλιεργήσω την ψυχή και σώμα μου να επανέλθω με διάφορες 'τεχνικές' μου, είναι η μεγαλύτερη ελευθερία και καλύτερη θεραπεία.
Ποιες είναι οι τεχνικές μου θα ρωτήσεις στις δύσκολες στιγμές μου;; Άφθονο Κουρκουμά αντί για κορτιζόνη. Όχι γλυκά, ζάχαρες, καφέδες, ποτά, ξενύχτια και τσιγαρόχωροι. Καθημερινή προσευχή με ευγνωμοσύνη. Διατροφή με πολλά λαχανικά και αντιοξειδωτικά, και πολύ ελαφριά άσκηση για μεταβολισμό είναι μερικές από αυτές.
Όλοι μας μπορούμε να δημιουργήσουμε τις δικές τεχνικές εξισορρόπησης και θεραπείας γιατί όλοι μας είμαστε ικανοί να γίνουμε ο γιατρός του εαυτού μας.
Σε 6-7 χρόνια έμαθα τον εαυτό μου. Άλλοι το καταφέρνουν γρηγορότερα. Άλλοι δυστυχώς ποτέ.
Το Φως της Θεραπείας μας όμως είναι εκεί και μας περιμένει.Τον φόβο μας αν υπερβούμε χανόμαστε σε ακτίνες Δύναμης, Υγείας και Σοφίας. Δεν είναι εύκολο, είναι πολύ πιο εύκολο όμως από ότι νομίζουμε.
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
