Εγώ είμαι στον 3ο χρονο απο τότε που εκδηλώθηκε η κυρία (να την πει ο Θεός δηλ. "κυρία"...). Αλλά το " ποίημα " το κατάλαβα για τα καλά... Αν και πιστεύω οτι απο τα 20 μου χρόνια ήδη είχα ενα πρωτο ήπιο κρούσμα και κάποια άλλα παράξενα ανεξήγητα κατα διαστήματα, που πιστεύω συσχετίζονται. Είχα για 15 μέρες και βάλε, μην πω μήνα (έχασα ολόκληρη εξεταστική στο πανεπιστήμιο), που είχα κάτι απότομες και ανεξήγητες ζαλάδες και δεν μπορουσα να στρωθω να διαβαζω...Γενική αίματος,ζάχαρο και πίεση όλα καλά και μου παν οι γιατροί, φάε κρέας κοκκινο (ήμουν σχεδόν χορτοφάγος και...τρελά φρουτοφαγος και γυμναζομουν παρα πολλές ώρες και διάβαζα και πολύ) και ξεκουρασου... Ουτε μαγνητικες, ουτε τιποτα.Τελικά μια μέρα μετα απο έντονη προσευχή ...(δεν ήξερε παρα μονο η κολλητή μου οτι έχω θέμα υγειας-το εκρυβα), συνηλθα ξαφνικά! Μετα απο 2 χρονια επαθα αγκυλωση στοματος.Δεν μπορουσα να το ανοιξω παρα ελαχιστα.Περασε μετα απο μερες μονο του.Η ακτινογραφια δεν εδειξε τιποτα.Μετα ανεξηγητες ουρολοιμωξεις ειδικα τα καλοκαιρια και μια υπεΡκοπωση οπως το χαρακτηρησαν οι γιατροι,στα 23.Ακολούθησε μια 17ετια περιπου, όπου αυτό που μου κανει τώρα η κα καριολαιν, όπως λες, μου το κάναν οι ημικρανίες. Όλο και χειρότερες και πιο "εκδικητικές" (εγώ δεν είμαι τέτοιος τύπος, δεν είναι περίεργο?) όσο μεγάλωναν οι υποχρεώσεις, οι ευθύνες σε ολους τους τομείς... ήξερα οτι αν πιεστω πολύ, θα περάσω μια πολύ οδυνηρή μέρα στο κρεβάτι και ενίοτε και στην τουαλέτα με εμετούς... Χάλια.. Ντουπ κατω για να μαθεις...Δεν μαθαινα ομως.Δεν εμαθα και με τσιτωνα κι αλλο μεχρι που με αγνοουσα πια...Κι ύστερα ήρθε η MS...

Ακόμη δεν ξέρω αν ηταν "τιμωρία" ή ενα είδος "δώρου" σε εναν άνθρωπο που ξέχασε να φροντίζει τον εαυτό του...ξέχασε να τον "αφουγκραζεται"...ποτε δεν είναι αργά όμως

δεν ξέρω γιατί μ έπιασε αυτή η διάθεση για αναδρομη στα παλιά... Τα φιλια μου...
