Καλησπέρα στην ωραια παρεα!!!
Η ιστορια μου ξεκιναει αρχες του 2011 με παρηση δεξιου πελματος.. στην αρχη ημουν σιγουρη οτι θα μπω χειρουργείο για τις δισκοκηλες μου στη μεση.. επισκεφτηκα μες τις γιορτες το βοηθο του ορθοπεδικου μου ο οποιος ακουγοντας τηλεφωνικα τη κατασταση με πιεσε να παω αμεσα κατι που εκανα διοτι παραξενευτηκα απο την επιμονη και το ενδιαφερον του. Πηγαινοντας λοιπόν στο ιατρειο του θελοντας να με καθυσηχασει μου αραδιασε τα "χειροτερα" λεγοντας ξανα και ξανα ότι 1 ώρα χειρουργείο και σε μια βδομαδα θα σαι περδικι.. με εστειλε εσπευσμενα για μαγνητικη και πηρε τα αποτελεσματα τηλεφωνικα !!! για να προετοιμασει το χειρουργείο.. αφου ελαβε τα αποτελεσματα με καθησυχασε οτι "γλιτωσα" το χειρουργειο και να παω να τα πουμε από κοντα.. με εστειλε αχεπα την αλλη μερα τονιζοντας μου να μην επιτρεψω κανεναν να με χειρουργησει (καταλαβα μετα τι εννοουσε καθως ολοι οι γιατροί που περασανε αυτο θελανε αλλα οταν κοιτούσαν καλυτερα τις μαγνητικες παιρναν ενα υφος..αστα να πανε).. για να μη μακρυγορω 12 μερες στο αχεπα.. το ποδι επανηλθε στη 3η μερα.. οι γιατροι εκει δε μιλούσανε.. καναμε ολες τις εξετασεις πλην της παρακεντησης.. δε μου διεγνωσαν κατι και συνεχισα τη ζωη μου.. είχα ακουσει ομως τα χειροτερα οποτε εσφιξα τα δόντια δε μίλησα σε κανεναν και εκανα μεγαλη στροφη στη ζωη μου.. πηγα σε πολλους γιατρους στο εξωτερικο σε συμβουλευτικο σταδιο λέγοντας το ιστορικό μου κατα τη περιοδο του ερασμους μου.. κυριως διατροφη ψυχολογια και αθληση.. μετα απο 4μιση χρόνια κρυφόπιστευα σε θαυμα μεχρι που ηρθε η οπτικη νευριτιδα.. αν και ενημερωμενη αρκετα σα χαζη ετρεχα στους οφθαλμιατρους και ετσι εχασα 3 βδομαδες. Ευτυχως πλεον εχει επανελθει και δε το πληρωσα ακριβα αυτο. Εψαξα γιατρους, εκανα ολη τη σειρα των μαγνητικων καθως οι βλαβες στο μυελο του 11 ειχαν εξαφανιστει κατι που οι γιατροι λενε οτι δεν εχουν ξαναδει.. εστω και λιγο κατι αφηνει. Μπηκα στο νοσοκομειο για να κανω και τη τελευταία εξεταση που ελειπε απο τη συλλογη και βγηκα +2. Αρα ΣΚΠ.. αυτο συνεβει πριν 6 βδομαδες. Ξεκινησα aubagio χωρις ιδιαιτερο ψαξιμο γιατι μου πέσαν ολα μαζι και δεν ειχα χρονο να το ψαξω.. (αν καποιος εχει καποια αποψη που δε καταφερα να ξετρυπωσω απο μονη μου θα ηθελα να την ακούσω-διαβάσω).. εχει χρονια που σκέφτομαι οτι πασχω απο τη "πορνη" και οτι θα τη νικησω αλλα απο τη μέρα που το πε ο γιατρος ολα ειναι διαφορετικα.. δεν υπαρχει ελπιδα και χαθηκε το ονειρο.. εχω απειρες τάσεις φυγης.. θελω να φυγω απο τη χωρα να μην βλεπω και ακουω κανεναν και κυριως να μην χρειάζεται να νοιαζομαι καθημερινα για αλλους παρα μόνο για μενα.. παραλληλα θα κυνηγησω τη καριέρα μου καθως ο χρονος τρεχει και το αυριο ειναι αμφιβολο.. αν με νικησει θελω να εχω κατακτησει αλλα.. η επιθυμια για οικογενεια και παιδιά ως κλασικο καρκινακι εχουν χαθει στο φοβο της δυνατης υποτροπης μετα τη γεννα.. φοβαμαι να περασω το οτιδηποτε.. σε συνδυασμό με το φοβο της απόρριψης μου απο καποιον μελλοντικο σύντροφο που θα πρέπει να το μοιραστω.. ναι ξερω δε θα μου αξιζε αυτος ο σύντροφος αλλα ο φοβος θα ναι παντα φοβος και η απόρριψη παντα απορριψη.. με τα καθημερινα εχω μαθει να ζω.. μουδιασματα τσιμπηματα στο κεφαλι αδυναμιες αλλα τα θεωρω φυσιολογικα και δε με απασχολουν.. τα "δυνατα" δε θελω να ζησω..
πολλα ειπα..
ηθελα καιρο να παρουσιαστω αλλα δεν εβρισκα χρονο και δυναμη να τα γραψω ολα αυτα καθως ηθελα να ειμαι αναλυτικη μηπως και μπορεσω να βοηθησω με οποιον τροπο καποιον αλλον.. και να παροτρύνω οσους και οσες ειναι ατην αρχή τουλάχιστον να ψαχτουν πολυ.. αυτοι οι ψυχροι άνθρωποι του βορρα σκεφτονται σε πολλους τομείς ορθα.. αυτο το "ταπεραμεντο" και τη βλακεια του Έλληνα την εχω σιχαθεί.. λιγο πολιτισμό ποτε θα φερουμε σ'αυτο το τοπο;;;
Η ιστορια μου ξεκιναει αρχες του 2011 με παρηση δεξιου πελματος.. στην αρχη ημουν σιγουρη οτι θα μπω χειρουργείο για τις δισκοκηλες μου στη μεση.. επισκεφτηκα μες τις γιορτες το βοηθο του ορθοπεδικου μου ο οποιος ακουγοντας τηλεφωνικα τη κατασταση με πιεσε να παω αμεσα κατι που εκανα διοτι παραξενευτηκα απο την επιμονη και το ενδιαφερον του. Πηγαινοντας λοιπόν στο ιατρειο του θελοντας να με καθυσηχασει μου αραδιασε τα "χειροτερα" λεγοντας ξανα και ξανα ότι 1 ώρα χειρουργείο και σε μια βδομαδα θα σαι περδικι.. με εστειλε εσπευσμενα για μαγνητικη και πηρε τα αποτελεσματα τηλεφωνικα !!! για να προετοιμασει το χειρουργείο.. αφου ελαβε τα αποτελεσματα με καθησυχασε οτι "γλιτωσα" το χειρουργειο και να παω να τα πουμε από κοντα.. με εστειλε αχεπα την αλλη μερα τονιζοντας μου να μην επιτρεψω κανεναν να με χειρουργησει (καταλαβα μετα τι εννοουσε καθως ολοι οι γιατροί που περασανε αυτο θελανε αλλα οταν κοιτούσαν καλυτερα τις μαγνητικες παιρναν ενα υφος..αστα να πανε).. για να μη μακρυγορω 12 μερες στο αχεπα.. το ποδι επανηλθε στη 3η μερα.. οι γιατροι εκει δε μιλούσανε.. καναμε ολες τις εξετασεις πλην της παρακεντησης.. δε μου διεγνωσαν κατι και συνεχισα τη ζωη μου.. είχα ακουσει ομως τα χειροτερα οποτε εσφιξα τα δόντια δε μίλησα σε κανεναν και εκανα μεγαλη στροφη στη ζωη μου.. πηγα σε πολλους γιατρους στο εξωτερικο σε συμβουλευτικο σταδιο λέγοντας το ιστορικό μου κατα τη περιοδο του ερασμους μου.. κυριως διατροφη ψυχολογια και αθληση.. μετα απο 4μιση χρόνια κρυφόπιστευα σε θαυμα μεχρι που ηρθε η οπτικη νευριτιδα.. αν και ενημερωμενη αρκετα σα χαζη ετρεχα στους οφθαλμιατρους και ετσι εχασα 3 βδομαδες. Ευτυχως πλεον εχει επανελθει και δε το πληρωσα ακριβα αυτο. Εψαξα γιατρους, εκανα ολη τη σειρα των μαγνητικων καθως οι βλαβες στο μυελο του 11 ειχαν εξαφανιστει κατι που οι γιατροι λενε οτι δεν εχουν ξαναδει.. εστω και λιγο κατι αφηνει. Μπηκα στο νοσοκομειο για να κανω και τη τελευταία εξεταση που ελειπε απο τη συλλογη και βγηκα +2. Αρα ΣΚΠ.. αυτο συνεβει πριν 6 βδομαδες. Ξεκινησα aubagio χωρις ιδιαιτερο ψαξιμο γιατι μου πέσαν ολα μαζι και δεν ειχα χρονο να το ψαξω.. (αν καποιος εχει καποια αποψη που δε καταφερα να ξετρυπωσω απο μονη μου θα ηθελα να την ακούσω-διαβάσω).. εχει χρονια που σκέφτομαι οτι πασχω απο τη "πορνη" και οτι θα τη νικησω αλλα απο τη μέρα που το πε ο γιατρος ολα ειναι διαφορετικα.. δεν υπαρχει ελπιδα και χαθηκε το ονειρο.. εχω απειρες τάσεις φυγης.. θελω να φυγω απο τη χωρα να μην βλεπω και ακουω κανεναν και κυριως να μην χρειάζεται να νοιαζομαι καθημερινα για αλλους παρα μόνο για μενα.. παραλληλα θα κυνηγησω τη καριέρα μου καθως ο χρονος τρεχει και το αυριο ειναι αμφιβολο.. αν με νικησει θελω να εχω κατακτησει αλλα.. η επιθυμια για οικογενεια και παιδιά ως κλασικο καρκινακι εχουν χαθει στο φοβο της δυνατης υποτροπης μετα τη γεννα.. φοβαμαι να περασω το οτιδηποτε.. σε συνδυασμό με το φοβο της απόρριψης μου απο καποιον μελλοντικο σύντροφο που θα πρέπει να το μοιραστω.. ναι ξερω δε θα μου αξιζε αυτος ο σύντροφος αλλα ο φοβος θα ναι παντα φοβος και η απόρριψη παντα απορριψη.. με τα καθημερινα εχω μαθει να ζω.. μουδιασματα τσιμπηματα στο κεφαλι αδυναμιες αλλα τα θεωρω φυσιολογικα και δε με απασχολουν.. τα "δυνατα" δε θελω να ζησω..
πολλα ειπα..
ηθελα καιρο να παρουσιαστω αλλα δεν εβρισκα χρονο και δυναμη να τα γραψω ολα αυτα καθως ηθελα να ειμαι αναλυτικη μηπως και μπορεσω να βοηθησω με οποιον τροπο καποιον αλλον.. και να παροτρύνω οσους και οσες ειναι ατην αρχή τουλάχιστον να ψαχτουν πολυ.. αυτοι οι ψυχροι άνθρωποι του βορρα σκεφτονται σε πολλους τομείς ορθα.. αυτο το "ταπεραμεντο" και τη βλακεια του Έλληνα την εχω σιχαθεί.. λιγο πολιτισμό ποτε θα φερουμε σ'αυτο το τοπο;;;
Αυτη η καταρα ειναι το πιο ευλογημενο φιλτρο αποστραγγισης ανθρωπων και επιλογων! Ας γινουμε και λιγο εγωιστες... αν όχι εμεις τοτε ποιος;