πιθανή εξέλιξη

[smaroula]

αγαπητή mango,

δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσω σε αυτό που ψάχνεις μια και δεν γνωρίζω κάποιες στατιστικές, ωστόσο θα σου μιλήσω για την περίπτωσή μου:
ένα επεισόδιο οπισθοβολβικής νευρίτιδας το 2007, χωρίς εμπλουτισμένες εστίες. Τοτε ο γιατρός του νοσοκομείου δεν με έβαλε σε αγωγή γιατί μου εξήγησε ότι μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Με παρακολουθούσε με μαγνητικές μέχρι το 2012. Στις μαγνητικές δεν υπήρχε κάποια αλλαγή.
Το Φεβρουάριο του 2015, 8 χρόνια μετά, οπισθοβολβική νευρίτιδα από το άλλο μάτι. Νοσοκομείο, μαγνητική (αύξηση εστιών) και συζήτηση για θεραπεία, που δεν έχω ξεκινήσει ακόμη γιατί προσπαθούμε με τον άντρα μου να κάνουμε παιδί.
Ο νευρολόγος πιστεύει ότι η ώση προέκυψε επειδή πήρα ορμόνες για την προσπάθεια της εξωσωματικής... μπορεί... τώρα προσπαθώ με φυσικούς κύκλους, δηλαδή χωρίς φάρμακα...
Κι εγώ δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω με την αγωγή.
Να είσαι καλά και γερή!

υγ. συμφωνώ ότι είναι καλό να παίρνουμε κάποια συμπληρώματα!

[petros]

Παιδιά, Καλησπέρα σας! Πριν από 2.5 χρόνια είχα ένα μεμονωμένο περιστατικό οπτικής νευριτιδας με πλήρη απώλεια όρασης στο ένα μάτι. 2.5 χρόνια μετά δε με έχει βρει κάτι άλλο, αν και η όρασή μου δεν τελειοποιήθηκε. Αγωγή σε μου συνέστησαν και οι εστίες στον εγκέφαλο είναι καμιά δεκαετία όπως μου είπαν. Όσον αφορά την εξέλιξη έχει βρεθεί αρθρογραφία που να μη λέει πάλι τα ίδια για δακτυλικά αποτυπώματα; Έχουν κάπου καταλήξει στατιστικά οι γιατροί; Αν μπορούσατε να μου παραθέσετε κάτι σχετικό θα χαιρόμουν. Παρεπιπτοντως η κυρία Ανδρεαδου απεφάνθη πως πρόκειται για μια εξαιρετικά ασυνήθιστη περίπτωση. Έχω διαβάσει όμως πως πολλοί εμφάνισαν υποτροπές μετά από χρόνια. Τι γίνεται όμως όταν τις εστίες τις έχει καποιος ήδη 10 χρόνια; Καλα να είστε όλοι κι ακόμη καλύτερα πάντα.

Καλησπερα και απο μενα.

Αν και δεν καταλαβαινω απολυτα τι ρωτας θα προσπαθησω να σου πω οτι γνωριζω.

1ον ο αριθμος των εστιων δεν εχει να κανει με τον βαθμο δυσλειτουργιας. Υπαρχουν ανθρωποι με 50 εστιες που δεν εχουν σοβαρα συμπτωματα και αλλοι που εχουν 1-2 εστιες και ειναι πιο "βαριες" περιπτωσεις. Αυτο εχει να κανει με την θεση των εστιων κλπ.

2ον Γιατι ψαχνεις στατιστικα? Ειναι οντως δακτυλικο αποτυπωμα οπως ειναι και ο καθε οργανισμος. Το κουφο ειναι βεβαια πως ενω η παθηση ειναι σαν δακτυλικο αποτυπωμα....οι γιατροι προτινουν σε ολους την ιδια πατεντα. Αυτο ειναι αλλη κουβεντα.

3ον Δεν θα ελεγα οτι εισαι ασυνηθιστη περιπτωση. Τα εχω ακουσει και εγω αυτα αλλα λιγο διαφορετικα. Εμενα η γυναικα μου ανακαλυψε τις εστιες το 2008 . Ειμαι απολυτως βεβαιος πως διμιουργηθηκαν χρονια πριν αλλα δεν ειχαμε καταλαβει κατι. Μπορει να ειχε πχ καποιο συμπτωμα που δεν το λεγαμε σκπ αλλα κοιταζοντας πλεον πισω, μαλλον απο αυτο ηταν.
Η γυναικα μου λοιπον απο το 2008 που το ανακαλυψαμε δεν κανει καμμια θεραπεια. Τις απερριψε. Κανει ομοιοπαθητικη. Μην με ρωτησεις αν βοηθαει. Δεν ξερω αν ειναι απο αυτο η θα ηταν ετσι η πορεια της ουτως η αλλως.
Το ζητημα ειναι οτι προσφατα επειδη ειχε βηχα πηγαμε σε 3 ειδικοτητες. Μολις ειπε οτι εχει σκπ και οτι δεν κανει θεραπεια, την κοιταγαν και την ξανακοιταγαν λες και εβλεπαν UFO.
Θελω να καταληξω: Ολοι κοιταμε στατιστικες αλλα κατα την προσωπικη ταπεινη μου αποψη , αν δεν βρεθει η ΑΙΤΙΑ και συνεπως η οριστικη θεραπεια , λιγη σημασια εχουν. Ολοι το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να ενημερωνομαστε και να βρουμε το δυνατον μια φορμουλα που θα μας κανει να νοιωθουμε καλυτερα. Το αυριο ειναι αγνωστο για ολους.
Να εισαι παντα καλα.

[mango]

Ευχαριστώ και τους δύο σας. Νομίζω ότι καλύφθηκα. Να κοιτάμε να περνάμε καλά είναι το καλύτερο για όλα τα προβλήματα. Τι γίνεται βέβαια όταν ξεκινάς μια σχέση κ πρέπει να το αναφέρεις κι αυτο; Όταν είσαι καλά αλλά στο άκουσμα κ μόνο της νόσου οι περισσότεροι τρομαζουν; Όταν ούτε κι εσύ που έχεις το πρόβλημα δεν έχεις πειστεί ότι όντως θα σε ξαναβρει; Όταν όλα πάνε καλά χωρίς αλλαγές κ δε θες απλά να τα χαλασεις; Να είστε όλοι καλά.

[smaroula]

Ευχαριστώ και τους δύο σας. Νομίζω ότι καλύφθηκα. Να κοιτάμε να περνάμε καλά είναι το καλύτερο για όλα τα προβλήματα. Τι γίνεται βέβαια όταν ξεκινάς μια σχέση κ πρέπει να το αναφέρεις κι αυτο; Όταν είσαι καλά αλλά στο άκουσμα κ μόνο της νόσου οι περισσότεροι τρομαζουν; Όταν ούτε κι εσύ που έχεις το πρόβλημα δεν έχεις πειστεί ότι όντως θα σε ξαναβρει; Όταν όλα πάνε καλά χωρίς αλλαγές κ δε θες απλά να τα χαλασεις; Να είστε όλοι καλά.

αγαπητή mango,
καταλαβαίνω νομίζω τον προβληματισμό σου. Ωστόσο, η ειλικρίνεια είναι μεγάλο πλεονέκτημα σε μια σχέση για την οποία νιώθεις σίγουρη για τα συναισθήματά σου και του άλλου.
Εμένα όταν μου συνέβη η οπισθοβολβική νευρίτιδα την 1η φορά ήμουν με τον άντρα μου (πλέον) μαζί 2 χρόνια. Του εξήγησα τι μου συνέβη και τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Δεν είχε ιδέα τι είναι η σκπ. Ωστόσο, δεν πτοήθηκε!

Και πραγματικά στη ζωή μας δεν ξέρουμε ποτέ τι θα είναι τελικά αυτό που θα μας "δυσκολέψει"! άλλα νομίζουμε, κι άλλα μας προκύπτουν!
Φιλικά!