Είναι πολύ δύσκολο, ένας ασθενής με ΣΚΠ, να ξεπεράσει το αρχικό σοκ της διάγνωσης και να μπορέσει να αντλήσει τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται σε σύντομο χρόνο, για να πάρει την πολλαπλή σκλήρυνση στα χέρια του. Οι φαρμακευτικές αγωγές είναι ένα παιχνίδι για τους νευρολόγους. Εμείς καλούμαστε να τις φορτωθούμε, και γίνεται η "στατιστική" καταγραφή μέχρι που τις αντέχουμε...
Το PML είναι από τα χειρότερα βιώματα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος (και το περιβάλλον του). Μια ανάρτηση καινούργιου μέλους δείχνει την ασύλληπτη βαρύτητα ενός τέτοιου κρούσματος...
Μας μεταλλάσσουν στην ήδη μεταλλαγμένη πραγματικότητα που ζούμε, και τα αποτελέσματα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού, στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Να μην μπορούμε να ξεφύγουμε ποτέ από την πάθηση. Η συντήρηση είναι η αποστολή τους, παίζοντας με τον πόνο μας, χάνοντας τον δρόμο μας.
Αλλά ένα παράδειγμα στην φαρέτρα των φαρμακευτικών επιλογών μας, το Aubagio (τεριφλουνομίδη).
Με μια γρήγορη ματιά στην ιστοσελίδα της Aubagio μπορεί κανείς να αντλήσει τα παρακάτω εξευτελιστικά νούμερα:
Δηλαδή είναι σαν να παίρνεις παρακεταμόλη σε μια πάθηση που ούτως ή άλλως παίρνεις παρακεταμόλη για τους πονοκεφάλους. Θυμίζω ένα άρθρο (1ης Ιανουαρίου 2014) σχετικά με τα παραπάνω:
"Δεν αποδεικνύετε ότι το Aubagio προσφέρει βελτίωση"
http://www.sciencedaily.com/releases/20 ... 135940.htm
Αν οι φαρμακοβιομηχανικές επιστημονικές νευρολογικές ομάδες κοστολογούν ένα φάρμακο του 31-36% περίπου στα $7,668.14 το μήνα (Link τιμής) τότε τύφλα να έχουν οι γιατροί τσιράκια τους και τα παχυλά τους δώρα.
Καλό είναι να αρχίζουμε να ξυπνάμε γιατί η πρόοδος τελικά ξεκινάει από την αποστροφή μας, εν έτη 2015, σε αυτό το σύστημα γελοιοποίησης, κοροϊδίας και πόνου, που θύματα έχει εμάς τους ίδιους.
Το PML είναι από τα χειρότερα βιώματα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος (και το περιβάλλον του). Μια ανάρτηση καινούργιου μέλους δείχνει την ασύλληπτη βαρύτητα ενός τέτοιου κρούσματος...
dora 38 έγραψε:Πρίν από 1,5 χρόνο έφυγε ένας δικός μου άνθρωπος από το συγκεκριμένο φάρμακο. PML, το τραγικό δεν είναι ο θάνατος του, ΑΛΛΑ ο τρόπος που έφυγε καθηλωμένος για 6 μήνες στο νοσοκομείο, μην μπορώντας κάνει οτιδήποτε. Δεν μάθαμε και δεν θα μάθουμε ποτέ αν μας καταλάβαινε, αν άκουγε, και τόσα άλλα......και μας δείχνει πόσο λάθος είναι η ανοσοτροποποίηση τους ανοσοποιητικού μας συστήματος, που το μόνο που χρειάζεται κατά την γνώμη μου είναι επανεκπαίδευση.
Μας μεταλλάσσουν στην ήδη μεταλλαγμένη πραγματικότητα που ζούμε, και τα αποτελέσματα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού, στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Να μην μπορούμε να ξεφύγουμε ποτέ από την πάθηση. Η συντήρηση είναι η αποστολή τους, παίζοντας με τον πόνο μας, χάνοντας τον δρόμο μας.
Αλλά ένα παράδειγμα στην φαρέτρα των φαρμακευτικών επιλογών μας, το Aubagio (τεριφλουνομίδη).
Με μια γρήγορη ματιά στην ιστοσελίδα της Aubagio μπορεί κανείς να αντλήσει τα παρακάτω εξευτελιστικά νούμερα:
- Το Aubagio, σύμφωνα με τις κλινικές μελέτες μειώνει της υποτροπές 31-36%.
Δηλαδή είναι σαν να παίρνεις παρακεταμόλη σε μια πάθηση που ούτως ή άλλως παίρνεις παρακεταμόλη για τους πονοκεφάλους. Θυμίζω ένα άρθρο (1ης Ιανουαρίου 2014) σχετικά με τα παραπάνω:
"Δεν αποδεικνύετε ότι το Aubagio προσφέρει βελτίωση"
http://www.sciencedaily.com/releases/20 ... 135940.htm
Αν οι φαρμακοβιομηχανικές επιστημονικές νευρολογικές ομάδες κοστολογούν ένα φάρμακο του 31-36% περίπου στα $7,668.14 το μήνα (Link τιμής) τότε τύφλα να έχουν οι γιατροί τσιράκια τους και τα παχυλά τους δώρα.
Καλό είναι να αρχίζουμε να ξυπνάμε γιατί η πρόοδος τελικά ξεκινάει από την αποστροφή μας, εν έτη 2015, σε αυτό το σύστημα γελοιοποίησης, κοροϊδίας και πόνου, που θύματα έχει εμάς τους ίδιους.
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
και σκεπτόμαστε το προφανές.....
