Κώστας έγραψε:Η θέληση από μόνη της φυσικά και δεν θεραπεύει. Αν κι΄ έχουν ακουστεί διάφορα τρομερά που δεν ξέρω αν αληθεύουν για ανθρώπους που κατάφεραν να θεραπευτούν από τον καρκίνο με τη θέληση του μυαλού τους ή να παρατείνουν πολύ το προσδόκιμο ζωής που τους έδιναν. Η θέληση όμως, είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να τα καταφέρνουν στις κακοτοπιές και τους οπλίζει με δύναμη και κουράγιο. Αν πχ έχουμε μπροστά μας δυο ασθενείς με τα ίδια ακριβώς συμπτώματα της νόσου μας, που ο ένας "κλαίει τη μοίρα του" γι΄ αυτό που τούτυχε και ο άλλος το παλεύει ακόμα κι΄ αν θεωρεί το παιχνίδι χαμένο, ποιος λες θα είναι καλύτερα μετά από μερικά χρόνια; Μπορεί νάναι κι΄ οι δύο σε αναπηρικό αμαξίδιο, όμως αυτός που το παλεύει θάχει κερδίσει και χαρεί το παιχνίδι της έστω και τροχήλατης ζωής του!
Κώστα
να προσθέσω ότι στη δική μου αντίληψη η θέληση ερμηνεύεται ως ευθύνη

.
Ο neroxytis :
"Είναι λάθος να θεωρούμε ότι οι "αθεράπευτοι" είναι έτσι επειδή δεν έχουν θέληση."
Δεν παίρνουν την ευθύνη
(η αιτία που δεν το κάνουν, χρειάζεται διερεύνηση

) , όχι να θεραπευτούν επειδή είναι ανέφικτο στην κυριολεξία, εκτός κι αν το θεωρείς ως το μοναδικό ζητούμενο, οπότε μιλάμε για ουτοπική προσδοκία, αλλά να βρουν τρόπους μέσα από την ανημπόρια τους να βιώνουν και χαρά!!!
Ο Κώστας:
Μπορεί νάναι κι΄ οι δύο σε αναπηρικό αμαξίδιο, όμως αυτός που το παλεύει θάχει κερδίσει και χαρεί το παιχνίδι της έστω και τροχήλατης ζωής του!
Αυτός που πήρε την απόφαση εκτός από θυμωμένος για το κακό που τον βρήκε, (θεωρώντας ως υπεύθυνους την ατυχία, τους γιατρούς, την κοινωνία, το σύμπαν), να ψάξει να βρει διέξοδο στη δυσκολία του και να χτίσει τη νέα του ζωή κάνοντας σχέδια που θα του προσφέρουν χαρά!!