Hi guys! Μετά από ένα χρόνο 
(ντρέπομαι κιόλας) είπα να ενημερώσω για την κατάσταση μου. Παρακολουθούσα επιμελώς θα έλεγα τις συζητήσεις, αλλά δεν κατάφερνα ποτέ να πω τα νέα μου (όχι πως έχουν και ενδιαφέρον αλλά κουβέντα να γίνεται). Όχι πως είναι δικαιολογία βεβαίως βεβαίως, αλλά μερικές φορές η ζωή γίνεται τοοοοσο απίστευτα γρήγορη!
Λοιπόν….όπως είχα πει δεν είχα διάγνωση ΣΚΠ αλλά ο νευρολόγος την υποψιαζόταν όποτε ήθελε παραπάνω εξετάσεις. Το ιστορικό σε γενικές γραμμές ήταν μια πάρεση προσωπικού νεύρου και αδυναμία-μουδιάσματα-ρεύματα στο ένα χέρι και μια πιθανή ταλαντοψία η οποία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε. Από εστίες είχα μόνο μια 17mm ενεργή στον αυχένα. Οι εξετάσεις λοιπόν δεν έδειξαν κάτι παραπάνω από το πρώτο απομυελινωτικό επεισόδιο, χωρίς να επιβεβαιώνεται η ΣΚΠ, ελπιζω για καλό
. Οι οδηγίες ήταν επανεξέταση κάθε 3 μήνες για έλεγχο της πορείας. Τον Μάιο, μετά από ένα χρόνο η μαγνητική έδειξε πως δεν είναι πλέον ενεργή η εστία, επομένως έλεγχος σε 6μηνες και αν όλα είναι καλά πάλι μετά πάμε 1 φορά το χρόνο. Για την ώρα όπως μου πε ο νευρολόγος έχει απομακρυνθεί λίγο η πιθανότητα της ΣΚΠ αλλά πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Δεν χρειάζομαι κάποια ιδιαίτερη προσοχή, μόνο μου πε να παίρνω βιταμίνη D.
Οι (ρητορικοί) προβληματισμοί μου
όμως είναι οι εξής: 1. ποιος ο λόγος να γίνονται τόσο συχνοί επανέλεγχοι αν η κατάσταση είναι σταθερή? 2. γιατί όλες οι άλλες ειδικότητες της ιατρικής με αντιμετωπίζουν σαν σκληρυντική? Χρειάστηκε να νοσηλευτώ το χειμώνα για αμυγδαλές και στο ενημερωτικό σημείωμα με το εξιτήριο έγραψαν στα άλλα προβλήματα υγείας την ΣΚΠ. Ναι καταλαβαίνω πως το απομυελινωτικο επεισόδιο συνδέεται με την ΣΚΠ, αλλά δεν είναι και συνώνυμα, έτσι δεν είναι?
Υποθέτω πως θα υπάρχουν άτομα εδώ μέσα με ένα επεισόδιο, όποτε αναρωτιέμαι ποια ήταν η δική τους αντιμετώπιση-οδηγίες.
Αυτά από μένα. Ελπίζω όλοι να είστε υπερβολικά καλά χωρις νεα προβληματα!
(ντρέπομαι κιόλας) είπα να ενημερώσω για την κατάσταση μου. Παρακολουθούσα επιμελώς θα έλεγα τις συζητήσεις, αλλά δεν κατάφερνα ποτέ να πω τα νέα μου (όχι πως έχουν και ενδιαφέρον αλλά κουβέντα να γίνεται). Όχι πως είναι δικαιολογία βεβαίως βεβαίως, αλλά μερικές φορές η ζωή γίνεται τοοοοσο απίστευτα γρήγορη! Λοιπόν….όπως είχα πει δεν είχα διάγνωση ΣΚΠ αλλά ο νευρολόγος την υποψιαζόταν όποτε ήθελε παραπάνω εξετάσεις. Το ιστορικό σε γενικές γραμμές ήταν μια πάρεση προσωπικού νεύρου και αδυναμία-μουδιάσματα-ρεύματα στο ένα χέρι και μια πιθανή ταλαντοψία η οποία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε. Από εστίες είχα μόνο μια 17mm ενεργή στον αυχένα. Οι εξετάσεις λοιπόν δεν έδειξαν κάτι παραπάνω από το πρώτο απομυελινωτικό επεισόδιο, χωρίς να επιβεβαιώνεται η ΣΚΠ, ελπιζω για καλό
. Οι οδηγίες ήταν επανεξέταση κάθε 3 μήνες για έλεγχο της πορείας. Τον Μάιο, μετά από ένα χρόνο η μαγνητική έδειξε πως δεν είναι πλέον ενεργή η εστία, επομένως έλεγχος σε 6μηνες και αν όλα είναι καλά πάλι μετά πάμε 1 φορά το χρόνο. Για την ώρα όπως μου πε ο νευρολόγος έχει απομακρυνθεί λίγο η πιθανότητα της ΣΚΠ αλλά πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Δεν χρειάζομαι κάποια ιδιαίτερη προσοχή, μόνο μου πε να παίρνω βιταμίνη D. Οι (ρητορικοί) προβληματισμοί μου
όμως είναι οι εξής: 1. ποιος ο λόγος να γίνονται τόσο συχνοί επανέλεγχοι αν η κατάσταση είναι σταθερή? 2. γιατί όλες οι άλλες ειδικότητες της ιατρικής με αντιμετωπίζουν σαν σκληρυντική? Χρειάστηκε να νοσηλευτώ το χειμώνα για αμυγδαλές και στο ενημερωτικό σημείωμα με το εξιτήριο έγραψαν στα άλλα προβλήματα υγείας την ΣΚΠ. Ναι καταλαβαίνω πως το απομυελινωτικο επεισόδιο συνδέεται με την ΣΚΠ, αλλά δεν είναι και συνώνυμα, έτσι δεν είναι? Υποθέτω πως θα υπάρχουν άτομα εδώ μέσα με ένα επεισόδιο, όποτε αναρωτιέμαι ποια ήταν η δική τους αντιμετώπιση-οδηγίες.
Αυτά από μένα. Ελπίζω όλοι να είστε υπερβολικά καλά χωρις νεα προβληματα!
