Παιδια καλημερα και απο εδω
την τεταρτη εκανα την προγραμματισμενη επισκεψη στο αχεπα. ο γιατρος και η νοσηλευτρια του ιατρειου σκληρυνσης πολυ ωραια ατομα και οι δυο με χαλαρωσαν αμεσως με τη συμπεριφορα τους. δεν ενιωσα ουτε στιγμη αβολα.
περιεγραψα αναλυτικα το ιστορικο μου απο το 2003 εως σημερα και ακολουθησε κλινικη εξεταση.
το αποτελεσμα ειναι:
γνωματευση που αναφερει "πολλαπλη σκληρυνση με εξαρσεις και υφεσεις" (ετσι απλα. τιποτα περισσοτερο).
συνεστησε κολυμπι αλλα συγκεκριμενες ωρες δηλ. πολυ νωρις το πρωι και αργα το απογευμα για αποφυγη της ζεστης
για διατροφη δεν ειπε τιποτα. ρωτησα και ειπε να τρως οτι θες
συνεχιζω τις βιταμινες μου κανονικα μονο που για ενα διαστημα (μεχρι να φυγει η αισθηση "ρευμα σε ολο το σωμα") θα παιρνω δυο neurontin τη μερα αντι για ενα. συζητησαμε λιγακι τον τροπο ζωης και οτι με ενδιαφερει αμεσα να ξεκινησω να δουλευω και η απαντηση ηταν:
"ξεκιναμε copaxone και παρακολουθουμε την πορεια σου. αν δουμε οτι δε σου ταιριαζει ισως γυρισουμε σε χαπια"
επισης τονισε ιδιαιτερα τη σημασια της ηρεμιας, της ξεκουρασης καθε φορα που η κοπωση ειναι εντονη και φυσικα ειπε να αποφευγω τη ζεστη. για συμπληρωματα δεν ειπε τιποτα. για την εξεταση για devic ειπε οτι δεν χρειαζεται επειδη δεν εχω ενδειξη για αυτη τη νοσο και να μην κανω ουτε μαγνητικη αυτη τη στιγμη γιατι δε θα βοηθησει σε τιποτα ουσιαστικα μια και ξερουμε οτι η ασθενεια ειναι σε εξαρση (δυο επεισοδια μεσα σε 7 μηνες με το δευτερο να ειναι ακομα σε εξελιξη). για τη ζαλη και το τρεμουλο ειπε οτι αφου εκανα ηδη κορτιζονη ισως να οφειλονται περισσοτερο στο αγχος μου.
παντως η ψυχολογια μου εφτιαξε παρα πολυ αφου μπηκε επιτελους η κατασταση σε μια σειρα. δε με νοιαζει αν θα κανω μια ενεση τη μερα. με νοιαζει οτι επιτελους κανω κατι και ΞΕΡΩ για ποιο λογο το κανω. τωρα ειμαι καλα και αισιοδοξη για το μελλον. μονο κατι διαδικαστικα πρεπει να λυθουν γιατι ειπε οτι ειναι ενδονοσοκομειακο το φαρμακο και με το εδω νοσοκομειο δε ξερω τι θα συναντησω. αλλα αυτα ειναι πταισμα.
ελπιζω να μη σας κουρασα πολυ
σας ευχαριστω πολυ πολυ ολους που μου δωσατε θαρρος ολο αυτον τον καιρο


την τεταρτη εκανα την προγραμματισμενη επισκεψη στο αχεπα. ο γιατρος και η νοσηλευτρια του ιατρειου σκληρυνσης πολυ ωραια ατομα και οι δυο με χαλαρωσαν αμεσως με τη συμπεριφορα τους. δεν ενιωσα ουτε στιγμη αβολα.
περιεγραψα αναλυτικα το ιστορικο μου απο το 2003 εως σημερα και ακολουθησε κλινικη εξεταση.
το αποτελεσμα ειναι:
γνωματευση που αναφερει "πολλαπλη σκληρυνση με εξαρσεις και υφεσεις" (ετσι απλα. τιποτα περισσοτερο).
συνεστησε κολυμπι αλλα συγκεκριμενες ωρες δηλ. πολυ νωρις το πρωι και αργα το απογευμα για αποφυγη της ζεστης
για διατροφη δεν ειπε τιποτα. ρωτησα και ειπε να τρως οτι θες

συνεχιζω τις βιταμινες μου κανονικα μονο που για ενα διαστημα (μεχρι να φυγει η αισθηση "ρευμα σε ολο το σωμα") θα παιρνω δυο neurontin τη μερα αντι για ενα. συζητησαμε λιγακι τον τροπο ζωης και οτι με ενδιαφερει αμεσα να ξεκινησω να δουλευω και η απαντηση ηταν:
"ξεκιναμε copaxone και παρακολουθουμε την πορεια σου. αν δουμε οτι δε σου ταιριαζει ισως γυρισουμε σε χαπια"
επισης τονισε ιδιαιτερα τη σημασια της ηρεμιας, της ξεκουρασης καθε φορα που η κοπωση ειναι εντονη και φυσικα ειπε να αποφευγω τη ζεστη. για συμπληρωματα δεν ειπε τιποτα. για την εξεταση για devic ειπε οτι δεν χρειαζεται επειδη δεν εχω ενδειξη για αυτη τη νοσο και να μην κανω ουτε μαγνητικη αυτη τη στιγμη γιατι δε θα βοηθησει σε τιποτα ουσιαστικα μια και ξερουμε οτι η ασθενεια ειναι σε εξαρση (δυο επεισοδια μεσα σε 7 μηνες με το δευτερο να ειναι ακομα σε εξελιξη). για τη ζαλη και το τρεμουλο ειπε οτι αφου εκανα ηδη κορτιζονη ισως να οφειλονται περισσοτερο στο αγχος μου.
παντως η ψυχολογια μου εφτιαξε παρα πολυ αφου μπηκε επιτελους η κατασταση σε μια σειρα. δε με νοιαζει αν θα κανω μια ενεση τη μερα. με νοιαζει οτι επιτελους κανω κατι και ΞΕΡΩ για ποιο λογο το κανω. τωρα ειμαι καλα και αισιοδοξη για το μελλον. μονο κατι διαδικαστικα πρεπει να λυθουν γιατι ειπε οτι ειναι ενδονοσοκομειακο το φαρμακο και με το εδω νοσοκομειο δε ξερω τι θα συναντησω. αλλα αυτα ειναι πταισμα.
ελπιζω να μη σας κουρασα πολυ

σας ευχαριστω πολυ πολυ ολους που μου δωσατε θαρρος ολο αυτον τον καιρο



τελικά μάλλον όταν ο άνθρωπος κάνει σχεδια ο Θεός όντως γελάει.....