κ.Νίκο αρχικά να ζητήσω συγνώμη που δεν έχω διαβάσει ολόκληρη την συζήτησή σας, στο forum.
Εγώ είμαι μια περίπτση από τα 17. Πρώτη εμφάνιση καλοκαίρι από 2α προς 3η λυκείου με πρώτη ώση, κινητικό στο αριστερό πόδι και μετά ξανά με διπλοπία στην 3η.
Εάν διαβάσετε και την παρουσίασή μου θα δείτε ότι το έμαθα ότι λέγετε ΠΣ στα 30++. "Πρέπει να θυμηθώ να ρωτίσω τη μάνα μου εάν ο αρχικός γιατρός της το είχε πεί με το όνομά του".
Δεν μπορώ να πώ, εάν έτσι ήταν καλύτερα ή όχι. Γιατί και ξενύχτια έκανα και άστατη φοιτητική ζωή είχα (αλκόλ μηχανάκια κλπ) δουλειά σε σκυλάδικα, και στρατιωτικό στην Αλεξανδρούπολη τέλειωσα και τον γκασταρμπάιτερ στην Γερμανία έκανα. Εάν άραγε ήμουν σε ζωή πολύ περιορισμένη (γνωρίζοντας πράγματα), θα είμουν καλύτερα τώρα; Το συγκεκριμένο πιστεύω δεν έχει απάντηση. Πιστεύω ότι είναι λαχείο, από τις περιπτώσεις που έχω ακούσει. ΟΚ εγώ είμουν τυχερός. Αλλά ποιός ξέρει πως μπορεί να εξελιχθεί η κ...ασθένεια.
Πεποίθησή μου είναι πάντως, πως η καλή ψυχολογία και μιά ζωή τραλαλί-τραλαλό σίγουρα καλό μου έκανε. Προτού βέβαια να γνωρίζω τις λεπτομέρειες της ΠΣ, μιλάμε σε σημείο να έχω κάποιες ψιλο-ώσεις και εγώ να λέω δεν είναι τίποτα, δεν θα του δώσω σημασία, και αυτό θα περάσει. Κατόπιν βέβαια, σε συζητήσεις με την νύν γιατρό μου, η άποψή της είναι πως σε κάθε ώση πρέπει να γίνετε η σχετική θεραπεία με κορτιζόνη κλπ.
Εκ του αποτελέσματος βέβαια κρίνοντας μετά από 25 χρόνια ακόμη σκαρφάλωνα στα βυτία, και καθημερινά δούλευα 10άωρα εξαήμερα ώς και πέριση που με απολύσαν. Δηλαδή εάν δεν έκανα όλα αυτά θα είμουνα κάνας μαραθωνοδρόμος.
Δεν ξέρω εάν μπόρεσα να εμφυσήσω αισιοδοξία γιατί αυτός ήταν ο σκοπός μου.
Εάν θέλετε κάποια παραπάνω γνώμη-άποψη μη διστάσετε.
& 
.
Εγώ είμαι μια περίπτση από τα 17. Πρώτη εμφάνιση καλοκαίρι από 2α προς 3η λυκείου με πρώτη ώση, κινητικό στο αριστερό πόδι και μετά ξανά με διπλοπία στην 3η.
Εάν διαβάσετε και την παρουσίασή μου θα δείτε ότι το έμαθα ότι λέγετε ΠΣ στα 30++. "Πρέπει να θυμηθώ να ρωτίσω τη μάνα μου εάν ο αρχικός γιατρός της το είχε πεί με το όνομά του".
Δεν μπορώ να πώ, εάν έτσι ήταν καλύτερα ή όχι. Γιατί και ξενύχτια έκανα και άστατη φοιτητική ζωή είχα (αλκόλ μηχανάκια κλπ) δουλειά σε σκυλάδικα, και στρατιωτικό στην Αλεξανδρούπολη τέλειωσα και τον γκασταρμπάιτερ στην Γερμανία έκανα. Εάν άραγε ήμουν σε ζωή πολύ περιορισμένη (γνωρίζοντας πράγματα), θα είμουν καλύτερα τώρα; Το συγκεκριμένο πιστεύω δεν έχει απάντηση. Πιστεύω ότι είναι λαχείο, από τις περιπτώσεις που έχω ακούσει. ΟΚ εγώ είμουν τυχερός. Αλλά ποιός ξέρει πως μπορεί να εξελιχθεί η κ...ασθένεια.
Πεποίθησή μου είναι πάντως, πως η καλή ψυχολογία και μιά ζωή τραλαλί-τραλαλό σίγουρα καλό μου έκανε. Προτού βέβαια να γνωρίζω τις λεπτομέρειες της ΠΣ, μιλάμε σε σημείο να έχω κάποιες ψιλο-ώσεις και εγώ να λέω δεν είναι τίποτα, δεν θα του δώσω σημασία, και αυτό θα περάσει. Κατόπιν βέβαια, σε συζητήσεις με την νύν γιατρό μου, η άποψή της είναι πως σε κάθε ώση πρέπει να γίνετε η σχετική θεραπεία με κορτιζόνη κλπ.
Εκ του αποτελέσματος βέβαια κρίνοντας μετά από 25 χρόνια ακόμη σκαρφάλωνα στα βυτία, και καθημερινά δούλευα 10άωρα εξαήμερα ώς και πέριση που με απολύσαν. Δηλαδή εάν δεν έκανα όλα αυτά θα είμουνα κάνας μαραθωνοδρόμος.
Δεν ξέρω εάν μπόρεσα να εμφυσήσω αισιοδοξία γιατί αυτός ήταν ο σκοπός μου.
Εάν θέλετε κάποια παραπάνω γνώμη-άποψη μη διστάσετε.
& .
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος fillcinefil την Κυρ Απρ 07, 2013 11:03 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
να'σαι καλά να την παλεύεις
φιλικά Φίλ.
φιλικά Φίλ.
