
To όνομά μου είναι Ιωάννα και είμαι 22χρονών.Έμαθα οτι έχω ΣΚΠ πριν απο μία εβδομάδα περίπου.Αμέσως κατάλαβα οτι είχε ξεκινήσει απο τα 18 μου,αλλά γιατροί και μη, μιλούσαν για ψυχοσωματικά

.Δεν μπορούσα να μιλήσω καλά,να βαδίσω,δεν έβλεπε το μάτι μου...Πολύ μεγάλη ιστορία,τι να πρωτοπώ!...Όταν έγινε η διάγνωση ήμουν μακριά απο τους δικούς μου,στο μέρος όπου σπουδάζω.Είχα πάει μόνη μου στο νοσοκομείο απλώς για να παραπονεθώ οτι δεν μπορώ να περπατήσω ως τη σχολή!..Τελικά βρέθηκα να χορηγούμαι κορτιζόνη επί 4 μέρες.Ευτυχώς είχα πολύ καλό γιατρό.Αντιμετώπισα τη διάγνωση σα να επρόκειτο απλώς για μια ίωση και ένιωθα το γιατρό φίλο μου.Μόλις ξεκίνησα να αναζητώ πληροφορίες για την ασθένεια,όμως δεν ανησυχώ.Αντίθετα,αισθάνομαι καλά που ξέρω τι είναι και δε νιώθω ντροπή εάν παραπατώ επειδή ζαλίζομαι μονίμως

.Ξέρω οτι όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύναμη μέσα μας τόση,που τίποτα δεν μπορεί να μας νικήσει.Απλώς να μας ταλαιπωρεί.Θα νευριάζω όποτε έχω σύμπτωμα και δεν μπορώ να ζωγραφίσω,αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μας αποδυναμώσει!

Δεν ξέρω εάν το μήνυμα θα σταλεί,είναι πρώτη φορά που χρησιμοποιώ Η/Υ!Αλήθεια!Ελπίζω να τα ξαναπούμε
