Σκλήρυνση κατά πλάκας
giannis έγραψε:Κατ' αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όλους. Και για το χρόνο που δώσατε για να προβληματιστείτε και μου γράψετε τις σκέψεις σας. Το πρόβλημα είναι ακόμη δυσκολότερο, ωστόσο. Η δικιά μου δεν πάει σε γιατρό. Κατάφερα να τη φέρω σε επαφή με ψυχίατρο μετά από προσπάθειες 2 και πλέον μηνών και το αποτέλεσμα ήταν να τουμπάρει το γιατρό και να τον πείσει ότι προσπαθώ να τη βγάλω τρελή για να της πάρω το παιδί. Μάλιστα, έκλεισαν ραντεβού για μένα με τον ψυχίατρο, τον οποίο μετά χαρακτήριζε "ο γιατρός του Γιάννη"!!!
Αφότου σου έκλεισαν το ραντεβού με τον ψυχίατρο κλπ. πήγες ξανά εσύ εκεί μόνος σου να ρωτήσεις τον ψυχίατρο τί τελικά πρέπει να γίνει? Όντως θεωρεί πως η γυναίκα σου είναι σε θέση να μεγαλώσει παιδί και εσύ όχι? Ζήτησες τη βοήθειά του εκ νέου? Του είπες όσα έγιναν με τη μητέρα σου?giannis έγραψε:Στη μητέρα μου δεν έχω πει για τη σκπ (η μητέρα μου έχει χάσει ένα παιδί και νομίζω θα είναι βαρύ -ψυχολογικά- να μάθει). Πριν από 20 ημέρες επιτέθηκε στη μητέρα μου και την έστειλε -μετά από ξυλοδαρμό- στο νοσοκομείο. Ράμματα, διάσειση, μετατόπιση γνάθου, ραγισμένα πλευρά... Ευτυχώς αποφύγαμε τα χειρότερα. Εκείνη την ημέρα της είπε "ο γιός σου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και παίρνει ψυχοφάρμακα". Την επόμενη ημέρα πήρε πολλά πράγματα αξίας από το σπίτι μας, και το πλέον πολύτιμο, το παιδί μας, κι έφυγε.Πήγες στην αστυνομία? Πήρες χαρτιά από το νοσοκομείο που να πιστοποιούν τον ξυλοδαρμό της μητέρας σου? Της έκανες μήνυση? Της έκανε μήνυση και η μητέρα σου?
giannis έγραψε:Από τότε έχει τελειώσει για μένα, αλλά δεν βλέπω το γιό μου. Νοιάζομαι και πονάω για το μικρό μου... Και σκέφτομαι κι εκείνη... Είναι άρρωστη.Ναί, είναι άρρωστη και πρέπει να διατηρείς επαφή σε χαμηλούς τόνους, να μην την εκνευρίζεις γιατί έχει στα χέρια της μικρό παιδί, να προσπαθείς να την πείθεις να σου εμπιστεύεται το παιδί κάποιες ώρες, ίσως και μέρες. Σιγά, σιγά να αρχίσει το παιδί να έρχεται στα χέρια σου και να ηρεμεί και αυτή γιατί είναι επικίνδυνη η κατάσταση. Με τη λογική δεν θα καταλάβει και με την πίεση θα εκτροχιαστεί. Θέλει αθόρυβες κινήσεις. Στο μεταξύ χρειάζεται βοήθεια και αυτή, και εσύ, και το παιδί σας. Αυτή χρειάζεται βοήθεια από γιατρό, εσύ από δικηγόρο, και το παιδί από τους υπόλοιπους συγγενείς για να νιώσει σιγουριά.
giannis έγραψε:Κι εγώ έχω το πρόβλημά μου, αλλά εγώ της το είχα πει από την πρώτη βραδιά. Στα ίσια. Και ρωτήσαμε τους γιατρούς όταν έμεινε έγκυος, σε σχέση με τη σκπ. Εκείνη δεν είχε πει τίποτε, ούτε και κανείς από την οικογένειά της. Αγωγή δεν έχω δει να παίρνει ποτέ. Μπορεί και να μην ξέρει (το θεωρώ αδύνατο, βέβαια...). Με ιστορικό από τη μάνα και τον πρώην της να μιλάει για διπολική διαταραχή... όταν ο μαιευτήρας διέγνωσε επιλόχεια κατάθλιψη... Τι να πω...Όντως μπορεί να είχε διπολική διαταραχή ή ό,τι άλλο τελοσπάντων που να επιδεινώθηκε με την λοχεία. Προφανώς δεν το καταλαβαίνει η ίδια ότι κάτι έχει και πιστεύει πως εσύ έχεις το πρόβλημα. Μόνο μέσα από ψυχολόγο μπορεί να πιστεί ότι ξεφεύγει. Ό,τι και να της λέτε εσείς δεν μετράει.
