άστα να πάνε!!!
στην περιπτωση που ξέρω διπολικής συνδρομής, σχιζοφρένειας ... ή όπως αλλιώς το βαφτίζουν, τα παιδιά τα πήρε ο υγιής - αν και κατά πολύ πιο άρρωστος και κακός πατέρας- ....
κατάφερε και πήρε χαρτί απο το νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε η γυναικα του, και μετά αμέσως ζήτησε την επιμέλεια... στα χάλια που ήταν η μάνα, δεν μπορούσε και δεν ήταν ικανή να τα μεγαλώσει... ουτε και να διεκδικήσει τίποτα.. άρρωστη, άνεργη και φτωχή γαρ..
Βεβαίως επικαλεστηκε αυτός ότι έχει εμμονές με τα παιδιά.. δηλ. η αγάπη της για αυτά, ήταν εμμονή δηλ αρρώστια.. πχ κολλούσε και ελεγε ότι το παιδί ειναι άρρωστο, και δεν τρώει... ενω ήταν μια χαρά και ετρωγε...
οπότε αποδεχτηκε η δικαστής ότι ο πατέρας ειναι οκ και πήρε τα παιδιά...
τις ίδιες εμμονές εχει μέχρι σήμερα με τα παιδιά.. πχ κλαίει και λεει τα παιδια μου.. αλλά περιμένει απο αυτόν να της τα παει 800 χλμ μακριά, αυτός βεβαια δεν το εκανε παρα μία ή δυο φορές στα 10 χρόνια...
και βεβαίως αυτή δεν κάνει τιποτα για να γίνει καλά... για να το θεσω πιο σωστά, ίσως και να μην μπορεί να φτασει πλεον το μυαλό της παρακάτω για να κάνει πράγματα...
αρα, βρες στοιχεία... δεν μπορεί να μην έχει κάνει κάτι για να χαρακτηριστεί ψυχοπαθής...
και εξαρτάται τι φάρμακα παίρνει...
ειδικός δεν είμαι, αλλά έχω ζήσει για κάποια χρόνια αυτή την κατάσταση...
ΚΑΛΗ ΔΎΝΑΜΗ!!
«Θεέ μου δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ ν’ αλλάξω˙
το κουράγιο ν’ αλλάζω τα πράγματα που μπορώ˙
και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά»