sxeseis...

[Γιάννης]

Γεια σου Teo. Φαντάζομαι δε μιλάς θεωρητικά ούτε θέλεις θεωρητικές απαντήσεις. Καλύτερα, θα έλεγα, παράθεσέ μας την ιστορία σου να μας εξιτάρεις λίγο. Είναι θέμα πολυσυζητημένο και τις ίδιες φρίκες, λιγότερο, περισσότερο ή και πολύ περισσότερο τις τραβάμε όλοι μας. Άνοιξε την ψυχή σου, κατά τη γνώμη μου κάνει καλό.

[Γιάννης]

Αν θυμηθώ μια παλαιότερη συζήτηση για το θέμα, πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρχουν στεγανά και συμβουλές του τύπου, κάντο έτσι ή κάντο αλλιώς, πέστο τώρα ή πέστο αργότερα. Επειδή όμως το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμα και η εποχή προσφέρεται για σχέσεις, θα σου έλεγα ότι σε διάστημα μιας-δυο ημερών και πετώντας σαφή υπονοούμενα μπορείς να καταλάβεις προθέσεις και χαρακτήρα. Χούφτωστη και τα υπόλοιπα με λίγη έξυπνη προσπάθεια θα τα δεις. Γίνομαι λίγο ωμός (το συνηθίζω) αλλά νομίζω αυτή είναι η πραγματικότητα.

[youtube]tksH33bnExo[/youtube]

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

δεν ξέρω πως μπορεί να είναι η θέση του συντρόφου ατόμου με σκπ και γι αυτό δε θέλω να είμαι πολύ αφοριστική. Ωστόσο η γνώμη μου είναι πως αν αναγκάζεις έναν άνθρωπο μια ζωή να απολογείται για το πόσο υγιής είναι και να σου δίνει συνεχώς εγγυήσεις, σφάλεις τρομερά. και επειδή η ψυχολογία του παίζει πολυ πολύ.....πολύ σημαντικό ρόλο και απ' όσο καταλαβαίνω τον αγαπάς, μην του κάνεις κακό. Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί τ6η δική του ψυχολογία, όχι να σε παρηγορεί κιόλας! Αν θες να ζήσεις μαζί του, πρέπει να καταλάβεις ότι η σκπ είναι μια δυσκολία που θα αντιμετωπίζετε ως ζευγάρι. Μην τον αφήνεις να νοιώθει στιγματισμένος. Μπορεί να ηχεί άσχημο να εγκαταλείπεις έναν άνθρωπο επειδή έχει σκπ, αλλά είναι πιο πολύ άσχημο να ζεις μαζί του από τύψεις ή από οίκτο γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΙΚΤΟ. Εσύ έχεις προδιαγράψει το δικό σου μέλλον? Βάλτα λίγο σε τάξη και ζήσε το παρόν. Εύχομαι κάθε ευτυχία.

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

είμαι εκτός teo! απαντούσα στην iris, όχι σε εσένα! διάβασα τη σκέψη σου, μπορεί και ναι μπορεί και όχι, νομίζω πως εξαρτάται από το ποιον έχεις απέναντί σου, μπορεί και ένας πάσχων να μην κατανοεί, είναι θέμα ενσυναίσθησης. Αν ψαχνόμουν για σχέση, θα κοιτούσα κάτι που μου τραβάει το ενδιαφέρον, χωρίς να με ενδιαφέρει αν είναι πάσχων ή όχι.

[maestro]

.... είναι η απόρριψη λόγω σκλήρυνσης (μπορεί να μην είναι κανόνας οτι θα μας απορρίψουν, αλλά παίζει πολύ σοβαρα ως ενδεχόμενο). εμένα προσωπικά θα με έκανε να νιώθω άρρωστος ενώ αυτή τι στιγμή δε νιώθω κατι τέτοιο (παρά την κατασταση μου και όλων μας εδω μέσα)

Σίγουρα φίλε μου όλα παίζουν το ρόλο τους, μην ξεχνάμε πως δεν διαλέξαμε εμείς την ασθένεια, όπως ούτε ένας καρκινοπαθής διαλέγει τον καρκίνο, μπορεί να έρθει ανα πάσα στιγμή χωρίς προειδοποίηση στον οποιοδήποτε!
Παρόλα αυτά, παίζει το ενδεχόμενο απόρριψης λόγω ΣΚΠ, όπως σήμερα έτσι όπως έχουν εξελιχθεί παίζουν πολλά αρνητικά ενδεχόμενα και στις προσπάθειες προσέγγισης του αντίθετου φύλου που κάνει ένας υγιής.
Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως δοκιμάζεις, βλέπεις, αξιολογείς και υπολογίζεις τις πιθανότητες κλπ κλπ!!!
ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΤΟΕΊΣΑΙ!!!

[LL--MM]

Με στεναχωρεί που θα το πω, αλλά ζω την κάθε στιγμή και δεν πτοούμαι από τιποτα (πραγματικά απο τιποτα) εκτός από το θέμα των σχέσεων. Ειδικά επειδή ήμουν πολύ δραστήριος πριν την σκλήρυνση στον τομέα αυτό. Δεν ξέρω πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, αλλά τουλάχιστον θα το παλέψω...
Φίλε μου, και να ξεπεράσεις την κατασταση, βλέπεις τι είναι πιθανό να έπεται... To παράδειγμα που έχουμε εδώ είναι, τουλάχιστον, γλαφυρό...

(...)κυριολεκτικα εχω διαλυθει ψυχολογικα απο το αγχος τησ εξελιξης(...) πλανταξα στο κλαμα μπροστα του λεγοντας οτι θελω να σε παντρευτω αλλα παραλληλα φοβαμαι κιολας γιατι η σκεψη και μονο οτι θα βρεθω ξαφνικα μονη μου να τα αντιμετωπισω ολα (π.χ. οικονομικα,η φροντιδα που θα παρεχω για τον ιδιο, και να μεγαλωσω και τα παιδια που πιθανον θα κανουμε κτλ.) με κανει να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου !!!
Ασφαλώς και τα προβλήματα αυτά είναι πολλά: Για φαντάσου να το "διαλύσεις ψυχολογικά" το κορίτσι: ΕΣΥ θα φταίς αν η "εκλεκτή της καρδιάς σου" σου κλαίγεται για τό τί θα γίνει όταν είσαι έστω και λίιιγο λιγότερο ακμαίος απ'οσο όταν σε γνώρισε. Να μείνει έτσι "μόνη της" να σε πληρώνει κι από πάνω ΚΑΙ να σου κάνει και τη νταντά για σενα και τα κουτσούβελά ΣΟΥ;;; Το κατάλαβες ότι είσαι ανάπηρος (στο λέω "ευγενικά", διότι αυτό σημαίνει, για κάτι τέτοιους/ες ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΦΤΑΙΣ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ... ΕΣΥ είσαι που την παράτησες, ούτε λιγο ούτε πολυ με τη σκπ σου...
Είσαι πολύυυ κακός, και θα της γινόσουνα και ...δυσλειτουργικό ζιγκολάκι από πάνω, άν σε άφηνε, αλλά δε θα σου περάσει...
Αυτο που θελω να πω ειναι πως βρισκομαι σε τρομερο διλυμα ηθηκο και συναισθηματικο αφου απο τη μια δε θελω να χαλασω μια σχεση που σε γενικες γραμμες ειναι καλη και δυσκολα πιστευω να ξαναβρεθει στη ζωη μου και απο την αλλη δεν ξερω ποσες ακομη κακοτυχιες υγειας μπορω ακομα αν αντεξω αφου απο τοτε που με θυμαμαι ειμαι μια ζωη χωμενη μεσα στα προβληματα.
Και χάλασε ο γάμος και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: Πόσες φορές πρέπει να στο πούνε, ηθικά και συναισθηματικά;
TI ΔΙΛΗΜΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!!!
Ειμαι τοσο αναποφασιστη που νιωθω οτι κανω κακο και σε μενα και στον συντροφο μου γιατι αν αποφασισω οτι δεν μπορω να ρισκαρω να τον παντρευτω θα του εχω σπαταλησει πολυτιμο χρονο απο τη ζωη του και θα τον εχω πληγωσει ανεπανορθωτα. Δεν την πειράζει να ΣΟΥ κλαψουρίζει ΑΥΤΗ ότι δε μπορεί να είναι μαζί σου "λόγω της αβεβαιότητας αυτής", αλλά, στην ουσία, την ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ότι "ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΘΑ ΜΕΙΝΩ, ΤΩΡΑ;" Δε ντρέπεσαι να την κάνεις να φαίνετα κακια;

Δε θελω να πληγωσω κανεναν και ζηταω συγνωμη που σε ενα forum σαν κια αυτο ενω πρεπει να υπαρχει αισιοδοξια και αλληλουποστηριξη θετω την αλλη πλευρα των πραγματων απο την οπτικη του συντοφου του πασχοντος αλλα απο τη στιγμη που το εμαθα κλαιω σχεδον καθε μερα και αναρωτιεμαι γιατι ετυχε κι αυτο σε μενα και σ'αυτον
Καταλάβετέ το, δεν κάνει ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΚΟ, "θέτει μόνο την αλλη πλευρά των πραγματων" Το κορίτσι κλαιει, δεν το λυπάστε;;; (Να βάλω κι εγώ τη γάτα που δεν έχω να κάνει το ίδιο.) Χώρια που θεραπεία δε φαίνεται στον ορίζοντα...

Χαίρομαι που βλέπω ότι υπάρχουν που ερχονται στα λόγια μου, όσον αφορά τ'αναπόφευκτα... Αλλά μακάρι να ΜΗΝ ήταν έτσι... Δεν ξέρω που ακριβώς φαίνεται ότι τον αγαπάει, μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει; Νόμιζα ότι η αγάπη εμπεριείχε κατανόηση και στήρηξη... Μπορεί ποτέ να είναι "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ" αυτός στον οποιο φέρεται έτσι;;; Κάτι δεν κατάλαβα καλά φαίνεται, βρε παιδιά, κι ασφαλώς, η σκπ φταίει γι αυτο... Η Effie έχει δικιο, η σχέση αυτή ειναι καταδικασμένη, ανεξάρτητα από τη σκπ...

Μας αρέσει, δε μας αρέσει, υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τους υγιείς και για τους αναπήρους... Εδώ, ακόμα και επαγγελματικά, οι ΑΜΕΑ συνάδελφοι μας ξεφουρνίζουν ότι δε μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας διότι... μπορεί ν'αρωστήσουμε...
viewtopic.php?f=10&t=114&p=4958&hilit=% ... E%AE#p4958

Λυπάμαι, φίλε, αυτά είναι από τα αναπόφευκτα... Κι έχεις δίκιο, μην πτοείσαι από δαύτα... Ο περισσότερος κόσμος έτσι είναι. Διαχειρίσιμο;;; Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο έχεις "δαγκώσει τη λαμαρίνα" με το άτομο... Άν το ξεψαχνίσεις, θα είναι πιό εύκολο ν'αντιμετωπίσεις τόσο το άτομο οσο και την κατάσταση... Αλλά δε νομίζω να πρέπει να "εξωραΐζουμε" όσους έρχονται κοντα μας, διότι θα υποστούμε και αυτούς, εκτός της σκπ... Κι άμα θέλουν, ας μείνουν άν ΔΕ θέλουν, μή σώσουν και θελήσουν, όπως το άτομο εδω, ή όπως ο γιατρός της σελίδας 14...
Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...

H γιαγια η Κασσάνδρα

[kath]

Θα συμφωνησω δυστυχως σε πολλα με τον teo οπως κ σε καποια με LL-MM

[Γιάννης]

Αδερφέ, το πρώτο πράγμα που πρέπει να λύσει ένας άνθρωπος σε ψυχολογικό επίπεδο, είναι τα συναισθήματα που πηγάζουν από συμπεριφορές όπως η προδοσία και η απόρριψη, πόσο μάλλον εμείς που δεν επιλέξαμε την αναπηρία μας (αλήθεια, σε τι κατάσταση είσαι;). Δυστυχώς, συνεχώς διαπιστώνω ότι ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για τη σκλήρυνση και γιατί άλλωστε είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει; Προσωπικά με έχουν πληγώσει άνθρωποι οι οποίοι, αν και έχουν πρόσβαση στην πληροφορία, δεν μπήκαν καν στον κόπο να κοιτάξουν τι μορφές και επιπτώσεις έχει αυτή η ασθένεια, με αποτέλεσμα να διακρίνω στο βλέμμα τους μια αμφισβήτηση της σοβαρότητας των προβλημάτων μου και καμμία διάθεση υποστήριξης, έστω με ένα τηλέφωνο. Στον αντίποδα, δεν θα ξεχάσω ποτέ το νευρολόγο του ΙΚΑ ο οποίος με πρωτοέστειλε για μαγνητικές. Την ώρα που τις κοίταζε του ξέφυγε μια χριστοπαναγία την οποία εξέλαβα (θέλησα να εκλάβω) ως αντίδραση θυμού απέναντι σε μια ασθένεια βασανιστική.
Μην επιλέξεις τη μοναξιά, προσπάθησε για σχέσεις δίνοντας τον καλύτερό σου εαυτό και να θυμάσαι ότι τα κατά συνθήκη ψεύδη, πολλές φορές είναι θεμιτά.
Α, και σ'αυτούς που σε απορρίπτουν, απλά βγάζε τη γλώσσα.

[maestro]

Τεο, δυστυχώς, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, θέλει αρκετό ψάξιμο!!!
Εδώ, υγιής είναι ο άλλος και δεν βρίσκει κοπέλα για σύντροφο!!!
Πολλοί οι παράγοντες για επιτυχία σε αυτόν τον τομέα!!!
Οπότε, και πάλι θα σου πω:
δοκιμάζεις, βλέπεις, αξιολογείς, υπολογίζεις τις πιθανότητες, " δεν μασάς"...
ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΤΟΕΊΣΑΙ!!!







ΥΓ
Απλά, όσο και δύσκολο να είναι, θα πρέπει να αλλάξεις τις σκέψεις από την Προ ΣΚΠ εποχής να 'χεις και στο μυαλό σου την έκφραση από ένα παλιό τραγούδι που έλεγε κάτι σαν:
"Σε όποιες αρέσουμε, για τις άλλες δεν θα μπορέσουμε"
(Συμπληρώνω και το Γιάννη τώρα νομίζω, με τον οποίο συμφωνώ απολύτως)

[Nick.]

Απ΄ότι φαίνεται ορισμένοι με τη φράση "ο άνθρωπός μου" εννοούν αυτός που διάλεξα για να παντρευτώ/αποκατασταθώ και όχι αυτός που αγαπάω και θέλω να κάνω οικογένεια μαζί του. Οπότε όταν "ο άνθρωπός μου" αποκτά ΣΚΠ τα δεδομένα αλλάζουν.
Δεν είναι ντροπή να λες ότι θέλεις η ζωή σου να είναι εύκολη, ντροπή είναι να το λες σε αυτούς που η ζωή τους είναι δύσκολη και μετρούν τις αντοχές τους.
Δεν ήθελα να απαντήσω στην iris γιατί την καταλαβαίνω απόλυτα και την απορρίπτω απόλυτα.
Αυτή τη ζωή χωμένη μέσα στα προβλήματα που μας περιέγραψε, εγώ δεν την κατάλαβα. Η οικογένεια απαρτίζεται από έναν αριθμό ανθρώπων και είναι μοιραίο κάποια στιγμή, καποιοι από αυτούς, ιδιαίτερα όταν περάσουν τα χρόνια τους, να παρουσιάσουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Πιστεύει ότι όλοι εμείς που ζούμε με κάποιον ή έχουμε οι ίδιοι ΣΚΠ είναι και το μόνο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουμε στον περίγυρό μας ή σε εμάς τους ίδιους?
Σαφώς και σου προτείνω iris να κάνεις συχνά check up σε πολυκλινικές και νοσοκομεία, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τί σου επιφυλάσσει το μέλλον. Και μετά δεν θα μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου με καμμία δικαιολογία γιατί είναι τεχνικά αδύνατον.
Και εγώ αγωνιώ για το μέλλον μου γιατί ο άντρας μου έχει ΣΚΠ και δεν πάει και τόσο καλά όσο θα ήθελα, και αναρρωτιέμαι αν θα μπορέσω να τον φροντίσω, αν θα μπορέσω να προσφέρω συναισθηματικά και οικονομικά σε αυτόν και το παιδί μας, αλλά από τελείως διαφορετική σκοπιά γιατί εγώ νιώθω αγάπη και αφοσίωση μέσα μου και αναγνωρίζω την ανθρώπινη αξία πρώτα.
Άφησέ τον τον άνθρωπο και μη μας ζαλίζεις. Δεν τον θέλεις, δεν τον αγαπάς, δεν σε εξυπηρετεί.