Συμφωνώ με όλους σας.
Η δική μου γνώμη είναι ότι ότι οφείλεις στον εαυτό σου να κυνηγήσεις τις φιλοδοξίες σου εφόσον δεν αντιμετωπίζεις (μέχρι στιγμής και μπορεί και ποτέ ξανά) κανένα πρόβλημα που να είναι ικανό να σου ανακόψει την πορεία σου.
Οπως είχε πει και ένας συνασθενής μας σε μια συνέντευξή του στην τηλεόραση: "Σκέφτηκα πολύ εάν θα ζήσω ΓΙΑ την ΣΚΠ ή ΜΕ την ΣΚΠ και αποφάσισα το 2ο".
Θα έλεγα λοιπόν ότι κάνοντας μία τόσο μεγάλη έκπτωση στα θέλω σου με το να μπεις στο Δημόσιο, περιμένοντας μία χειροτέρευση (που μπορεί να μην έρθει ποτέ για σένα), θα ζήσεις ΓΙΑ την ΣΚΠ και όχι ΜΕ την ΣΚΠ.
Και δεν γίνεται να σκεφτείς τόσο μακροπρόθεσμα (μίλησες για 20ετία) γιατί (ευτυχώς) κανείς μας δεν γνωρίζει ούτε καν τι θα γίνει σε μία ώρα. Και ποιός σου λέει ότι σε λίγα χρόνια τα πράγματα δεν θα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ για τους σκληρυντικούς? Και ποιός σου εξασφαλίζει ότι κάνοντας αυτή τη μεγάλη έκπτωση στις επιθυμίες σου θα είσαι τόσο καλά ψυχολογικά ώστε να μην προκαλέσεις από τη στενοχώρια σου (λόγω του ότι δεν έκανες αυτό που ήθελες) μία χειροτέρευση της καλής σου μέχρι τώρα κατάστασης?
Σκέψου λοιπόν -βάσει της τωρινής σωματικής σου κατάστασης- και ακολούθησε το δρόμο που ήθελες πάντα, φροντίζοντας καλά να μην ξεπερνάς τα όριά σου.
Και αν στο μέλλον προκύψει κάποιο θέμα δυσκολίας σου στο θέμα της εργασίας, δεν το αφήνουμε καλύτερα να συζητήσουμε τις εναλλακτικές σου λύσεις ΤΟΤΕ?
Η δική μου γνώμη είναι ότι ότι οφείλεις στον εαυτό σου να κυνηγήσεις τις φιλοδοξίες σου εφόσον δεν αντιμετωπίζεις (μέχρι στιγμής και μπορεί και ποτέ ξανά) κανένα πρόβλημα που να είναι ικανό να σου ανακόψει την πορεία σου.
Οπως είχε πει και ένας συνασθενής μας σε μια συνέντευξή του στην τηλεόραση: "Σκέφτηκα πολύ εάν θα ζήσω ΓΙΑ την ΣΚΠ ή ΜΕ την ΣΚΠ και αποφάσισα το 2ο".
Θα έλεγα λοιπόν ότι κάνοντας μία τόσο μεγάλη έκπτωση στα θέλω σου με το να μπεις στο Δημόσιο, περιμένοντας μία χειροτέρευση (που μπορεί να μην έρθει ποτέ για σένα), θα ζήσεις ΓΙΑ την ΣΚΠ και όχι ΜΕ την ΣΚΠ.
Και δεν γίνεται να σκεφτείς τόσο μακροπρόθεσμα (μίλησες για 20ετία) γιατί (ευτυχώς) κανείς μας δεν γνωρίζει ούτε καν τι θα γίνει σε μία ώρα. Και ποιός σου λέει ότι σε λίγα χρόνια τα πράγματα δεν θα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ για τους σκληρυντικούς? Και ποιός σου εξασφαλίζει ότι κάνοντας αυτή τη μεγάλη έκπτωση στις επιθυμίες σου θα είσαι τόσο καλά ψυχολογικά ώστε να μην προκαλέσεις από τη στενοχώρια σου (λόγω του ότι δεν έκανες αυτό που ήθελες) μία χειροτέρευση της καλής σου μέχρι τώρα κατάστασης?
Σκέψου λοιπόν -βάσει της τωρινής σωματικής σου κατάστασης- και ακολούθησε το δρόμο που ήθελες πάντα, φροντίζοντας καλά να μην ξεπερνάς τα όριά σου.
Και αν στο μέλλον προκύψει κάποιο θέμα δυσκολίας σου στο θέμα της εργασίας, δεν το αφήνουμε καλύτερα να συζητήσουμε τις εναλλακτικές σου λύσεις ΤΟΤΕ?
Though the truth may vary, this ship will carry our bodies safe to shore