ΣΤΕΦΑΝΟΣ έγραψε:Οι παλιότεροι θα έχουν εμπειρία μεγαλύτερη και ας μας την αναφέρουν .. οι βλάβες που προκαλούνται και τα συμπτώματα που έρχονται μετά απο την ώση ναι μεν αντιμετωπίζονται με κορτιζόνη άλλα αφήνει <<κατάλοιπο>> το οποίο αν δεν κάνω λάθος και αποτι διαβάζω και εγώ.. απο αναφορές άλλων στο μέλλον επιδεινώνεται. Μάλλον γιατι η φλεγμονή που δημιουργείτε στο σημείο δεν παύει να υπάρχει έστω και σε πολύ μικρο βαθμό με αποτέλεσμά την επιδείνωση του αρχικού συμπτώματος (αυτή ειναι δικιά μου θεωρία με κάθε επιφύλαξη)Οι φλεγμονές, δημιουργούν τις λεγόμενες πλάκες, εξού και σκλήρυνση κατά πλάκας.
Υπάρχουν φλεγμονές που εξαφανίζονται τελείως, και στις Μαγνητικές είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Μια επιθετική όμως φλεγμονή δημιουργεί την πλάκα, και μπορεί να συνεχίζει να σιγο-υπάρχει στο σημείο, αλλά μπορεί και να σβήσει τελείως, αλλά η πλάκα να παραμείνει.
Η πλάκα δημιουργείται όταν αδυνατεί ο οργανισμός να επουλώσει την μυελίνη που έχει καταστραφεί σε ένα καλώδιο του νευρικού συστήματος. Ακόμα χειρότερα είναι όταν αρπάζει και ο νευροάξονας από κάτω από την μυελίνη, κάτι που δημιουργεί μόνιμα προβλήματα συνήθως λόγο κακής διαχείριση της πάθησης από τους νευρολόγους, τα ασύμβατα-φάρμακα και τον ίδιο τρόπο ζωής του ασθενή .
Γιατί οι νέοι στην πάθηση έχουν καλύτερα αποτελέσματα ανάρρωσης από ώσεις, σε σχέση με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας >50 χρόνων;
Όσο είμαστε νέοι, έχουμε πολλά αποθέματα βλαστοκυττάρων σε διάφορα σημεία του σώματός μας, όπως στην μύτη, στο ισχύο, μυελό των οστών κτλ. Αυτά τα αποθέματα όσο μεγαλωνουμε, τα χρησιμοποιεί το σώμα μας σε οποιαδήποτε δυσκολία συναντήσει, όπως στις υποτροπές που βιώνουμε. Εαν κάνουμε καλή ζωή, καλό ύπνο, καλή διατροφή, δεν καπνίζουμε κτλ., δεν αγχονώμαστε η επαμυελίνωση μπορεί να αγγίξει την τελείοτητα, όπως δηλαδή ήταν ο νευρώνας πριν, χωρίς να μας ξαναενοχλήσει το σύμπτωμα στο μέλλον.
Με 7 ισχυρές υποτροπές (και άλλες 2-3 μέτριες) που έχω βιώσει και πολλά περιφερειακά συμπτώματα, μετά από 10 χρόνια στην πάθηση έχω επανέλθει εκατό τις εκατό στην πρωτύτερη μου κατάσταση άνευ συμπτωμάτων. Πως; Και όμως όσο είμαστε δυνατοί και νέοι, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ασθενών που αντέστρεψαν την πάθηση χωρίς ιδιαίτερη συμμετοχή των πολυ-διαφημισμένων φάρμακων της ΣΚΠ.
Ένα επίσης πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι ότι η μυελίνη μπορεί να δημιουργηθεί και από εξωτερικούς παράγοντες μέσο χημικών ενώσεων αμινοξέων, ωμέγα-3 και βιταμινών. Το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού λέγεταιNervonic acidκαι χρησιμοποιείται από το σώμα για την επαμυελίνωση καλωδίων του ΚΝΣ, όχι βέβαια με την ίδια αποτελεσματικότητα όπως με τα βλαστοκύτταρα. Στην Ιταλία χορηγείται το Nervonic acid σε κάθε διαγνωσμένο ασθενή με ΣΚΠ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
